Shoudn't talk about it [Open]

Mijn borstkas ging rustig op en neer, en de warmte die mijn broertjes en zusjes afgaven maakte dat ik me veilig voelde. Overal om me heen hoorde ik gedempte stemmen, en een vredig gevoel daalde over me neer. Sommige woordjes begreep ik al, maar de meeste zinnen bleven nog onduidelijk voor me. De kunst van het praten zelf had ik ook nog niet onder de knie. Ik had echter wel gehoord dat sommige van mijn broertjes en zusjes het wel al konden, misschien konden ze het wel allemaal! Tijd om het te leren. Een onderzoekend piepje verliet mijn bekje, en verwachtingsvol krabbelde ik overeind. Nee, dat leek nergens op. Weer piepte ik, maar eigenlijk had ik geen idee wat ik moest zeggen. Ik besloot een simpel woord te leren, eentje die ik al vaak had gehoord en goed kende; mama. Weer piepte ik, en onhandig probeerde ik de vertrouwde klanken te vormen. 'N..Me.. Ma..' Het was nog niet veel, maar ik was trots op mezelf omdat ik dit al kon. 'Maaa.. Maa! Maamaa!' Piepte ik enthousiast. Ja! Het was gelukt! Mijn klinkers waren lang, en het klonk niet precies als de andere katten, maar het was al heel wat. 'Maa-maa..' Piepte ik weer, trots op mezelf. Ik kon iets zeggen!

{Open}

∞: