Let me feed on your nightmares

De prooischaarste in Shadowclan begon hem de keel uit te hangen. Ditmaal had de grijze kater de benen genomen en was in de richting van de twoleg places gewandeld, waar hij hoopte nog enkele muis te kunnen vangen. Als hij vandaag weer terug zou komen zonder prooi zouden de andere warriors echt kwaad op hem worden. Shadowstrike zuchtte zachtjes en keek om zich heen, zijn blauwe ogen opvallend kalm. De nacht begon te vallen en hij bedacht zich dat ie geen idee had hoelaat die weer terug zou moeten zijn in het kamp. Ach, ze waren hem waarschijnlijk toch liever kwijt dan rijk, dus hij kon best nog eventjes rond struinen hier. Een geur deed hem opkijken en direct schoten zijn blauwe ogen naar de kat achter hem. "Wie ben jij?" vroeg hij op kalme toon.

[First post for Amy]

Amy had nog niet erg lang haar vorige leven de rug toegekeerd, ze vond het gewoon niks. Eigenlijk werd haar leven toen bepaald door haar huismensen maar nu niet meer, nu is ze vrij. Wat Amy nog steeds deed bij de tweebeen plaats wist ze niet, al wist ze wel dat ze hier weg wou gaan en snel ook. Ze was wel mager geworden en gelukkig voor haar had ze als ze ging jagen soms geluk gehad. Door pootstappen schrok ze uit haar gedachten, eerst ging ze die negeren maar toen de pootstappen gevolgd werden door een stem werd ze gedwongen om te antwoorden "Wie ben jij?" ze merkte dat de kat voor haar stond, hoe kon ze hem nou niet gezien hebben? "My name is Amy, and what is your name dear?" ze zwaaide even met haar staart en liet haar kijkers rond de omgeving afgaan, kijken of er andere katten in de buurt waren. Ze rook voorzichtig, de kater had een stinkende, sinistere geur om hem heen, een geur die haar liet bibberen. Haar blik gleed omhoog, kijkend naar wolken die misschien een storm zouden aankondigen.