Birth

Onderwerp: Birth za 1 jan 2011 - 17:06

Bluestars blauwe ogen vertrokken van de pijn, de lichte krampen in haar buik werden erger. Haar grijs/blauwe buik was behoorlijk opgezwollen, de kittens moesten komen. Ze hoopte dat Whitestorm snel terug kwam van de Hunting Patrol, ''Doveheart.'' Riep ze, ze zou wel komen. Ze nestelde zich in de Nursery op een mosbedje, Sunpelt was ergens, ze wist niet precies waar. Even likte Bluestar over haar poten, ze voelde weer een kramp. Kwam Doveheart nou maar snel dan zou alles wel wat beter gaan. Maar Bluestar werd niet bang van de geboorte, ze was gelukkig nieuwe kits en Whitestorm die hun vader was, meer kon ze niet wensen. Om tot rust te komen legde ze haar hoofd op haar poten. De ijsblauwe ogen staarde even naar de ingang. Ze hoorde stemmen, Doveheart?! Whitestorm! Nu was ze zeker, alles kwam goed, ze had een clan die achter haar stond. Ravenwing en Honeyfeather zouden de clan opvangen en alles kwam goed. Met een tevreden zucht rook ze de katten die haar zo vertrouwd waren.

-, Zeer korte post maar wat anders ? ;$

Eerst alleen; Whitestorm, Bluestar, Doveheart, Sunpelt(Ze is namelijk een Queen), &De kits; Lightningkit, Snowkit, Poppykit, Littlekit, Minnowkit.

Bluestar&Bluewisp:

Onderwerp: Re: Birth za 1 jan 2011 - 21:28

Doveheart was rustig bezig in haar den. Ze had vandaag nog niet echt iets te doen gehad op de kruiden sorteren en zoeken, maar ze kon al wel bijna zeggen dat het daar niet bij zou blijven. Waarom? Dat wist ze niet, maar het zou vast nog wel komen. Ze ging nog een keer haar den binnen en alle kruiden langs. Je kon maar nooit zeker genoeg zijn, want als je iets miste wanneer het echt nodig was, dan had je een probleem en gelukkig kon ze in deze tijd van het jaar nog aardig wat kruiden vinden en daar was ze ook blij mee. Er was gelukkig niks aan de hand en dat stelde haar gerust. Opeens hoorde ze iemand haar roepen vanuit de nursery. Ze wist bijna zeker dat het Bluestar was. Ze zou vast haar kittens krijgen. Doveheart ging snel haar den weer binnen. Ze moest de juiste kruiden pakken.

Niet veel later kwam ze bij de nursery aan met de kruiden in een bundeltje bij haar. Ze ging de nursery binnen en zag Bluestar liggen. Ze liep naar haar toe en legde de kruiden neer. Daarna ging richtte ze haar aandacht op Bluestar. “Probeer rustig te blijven, dan zal het makkelijker gaan.” Zei ze. Nu was het eigenlijk wachten totdat de eerste kitten geboren zou worden, maar zolang de weeën nog niet erg genoeg waren zouden de kittens ook nog niet komen. Ze hoopte alleen wel dat Whitestorm zou komen om Bluestar te steunen, want dat zou misschien nodig zijn. Ze bleef haar aandacht op Bluestar vestigen en wachtte rustig af. Dat was het enige wat ze op dit moment kon doen. Als er iets fout zou gaan had ze er wel kruiden voor bij haar, maar daar wilde ze niet aan denken. Het moest gewoon goed gaan anders zou ze het haarzelf nooit vergeven. Ze schudde de gedachte van haar af. Ze moest er nu niet aan denken. Ze zou het wel merken.

Lolly's zijn gigantisch lekker

Onderwerp: Re: Birth zo 2 jan 2011 - 15:50

Whitestorm was zeer opgelaten over zichzelf. Bluestar was zijn partner, zijn kittens zouden snel komen. In de vroege ochtend was hij met een patrol om te gaan jagen. Nu liep hij terug met de andere katten. Zijn hoofd fier opgeheven. Een muis en een konijn uit zijn mond bungelend. Dit zou Bluestar van een goede maaltijd kunnen verzorgen. Het was een goede jaagpartij geweest, iedereen kwam terug met meerdere prooien. Het groepje betrad het kamp. Toen hij de doorntunnel uitkwam kon hij nog net een glimp opvangen van Doveheart die de nursery met grote haast in glipte. Was er iets aan de hand? Kwamen de kittens? Whitestorm's blauwe ogen werden groot. Hij keek de andere katten even aan, die knikten en racete toen naar de prooistapel om zijn versgevangen konijn en muis weg te leggen. Daarna rende hij op hoog tempo naar de ingang van de braamstruik. Net ervoor hield hij stil om even rustig te worden. Bluestar moest rust hebben. Daarna stapte hij met trillende poten naar binnen. Zijn witte lichaam verdween in de struik. Daar lag Bluestar. Haar blauwe ogen vervuld van pijn, maar toch lag er iets van een glimlach op haar lippen. Whitestorm was altijd een rustige kater, maar dit maakte hem toch behoorlijk nerveus. Voorzichtig kwam hij naderbij en ging naast zijn partner zitten. Doveheart was er ook dus het moest wel goed komen. Met een zachte blik keek hij Bluestar aan. 'Alles komt goed' zei hij op rustige toon. Toch trilde zijn snorharen van enthousiasme. De kittens zouden komen. Zijn kittens. De nieuwe trots van ThunderClan was onderweg.

"StarClan, hear my prayer. Let me be wise in sad times, loyal in difficult times and strong in all times"

Onderwerp: Re: Birth zo 2 jan 2011 - 19:38

IK GA ZO POSTEN, MAAR DIT IS DE VOLGORDE VAN DE GEBOORTE;

Snowkit, Lightningkit, Poppykit, Littlekit, Minnowkit

Bluestar&Bluewisp:

Onderwerp: Re: Birth zo 9 jan 2011 - 18:02

Doveheart en Whitestorm. Niks kon meer mis gaan, het was allemaal zo perfect. Bluestar sloot haar ogen, om het allemaal maar over haar heen te laten komen. De tijd verstreek, en Bluestar keek hoopvool naar Doveheart. ''Waarom duurt het zo lang?'' Miauwde ze gestresst, naar de Medicine cat. Voordat ze antwoord kreeg, voelde ze een stoot in haar maag. Haar vacht was klam van het zweet, en het mos onder haar kleurde rood. Één, er lag één kitten naast haar, snel likte Bluestar het kleine schepsel schoon en schoof het met haar neus richting haar grijze buik. Ze keek met betoverde ogen naar Whitestorm, ''Snowkit.'' Hijgde ze na, en gaf het beestje nog een likje. Snel volgde de rest, en na een tijdje waren het 5 kittens in plaats van één.
''Snowkit, Lightningkit, Poppykit, Littlekit, Minnowkit wordt het dan?'' Vroeg ze eventjes na Whitestorm, ze had al gebrainstormed voor namen, al zo lang. En dan nu, nu vijf kittens om namen aan te schenken. Bluestar voelde de blijdschap door haar aderen.

[Korte post, ik weett]

Bluestar&Bluewisp:

Onderwerp: Re: Birth zo 9 jan 2011 - 18:14

Heerlijke warmte, dat was alles wat de kleine kitten op dit moment voelde. Eventjes probeerde ze een van haar pootjes uit door hem te bewegen. Ze was de laatste tijd in de verdrukking gekomen, maar alles werd steeds leger. Een vreemd gevoel van besef kwam bij haar op, maar verder niet veel. Ze kreeg steeds meer ruimte, maar ze bleef alsnog opgekruld op haar plek, ze vond het niet nodig om naar buiten te komen. Dat ze wat meer ruimte had vond ze niet zo erg. Tot ze uiteindelijk zelf door de nauwe gang werd geperst. Maar.. waar was de warmte? Het was hier zo koud. Ze werd door een warme tong schoongelikt. Was dat... Haar moeder? Ze opende haar roze bekje in een luide schreeuw, voor het eerst ademde ze zuurstof in. Voor het eerst was ze in de buren wereld. Haar ogen zaten nog steeds dicht, ze was nog niet klaar om die te openen, dat zou nog wel een paar weekjes duren. Haar buikje rommelde van de honger nu. Ze moest nog steeds wennen aan de kou hier, voor het eerst kwam er een beetje licht op haar calico vacht. Ze werd door een zachte snuit een beetje vooruit geduwd. Langzaam begon ze naar de warmte te kruipen, ze vond de warme buikvacht van haar moeder en begon daar gretig te drinken, ze vulde haar buikje met warme melk totdat ze helemaal vol zat. Verzadigd krulde ze zich op en viel ze in een diepe slaap. Misschien was deze koude wereld toch niet zo slecht.

{Ik weet dat ik laatst geboren ben maar ze zijn in Bluestar's post allemaal al geboren en ik kon niet meer wachten Wink

}

Onderwerp: Re: Birth zo 9 jan 2011 - 18:33

Ik had het warm. Heerlijk warm… Als ik mocht kiezen zou ik hier nooit weg willen. Maar, kon ik eigenlijk wel weg? De gedachte dat ik hier niet weg zou kunnen zou me angst aanjagen, maar aan de andere kant zou het me ook nieuwsgierig maken. Nieuwsgierig naar die andere plek. Die plek die ik misschien wel nooit zou kunnen zien. Maar ik wou hem zien, of hij nou bestond of niet. De nieuwsgierigheid, naar alles… Alles wat nieuw was en is, ik… Ik zou het nooit kunnen beheersen. De drang. Hij was groot. En ik wist dat hij snel genoeg mijn hele lichaampje over zou nemen. Nou, aan de ene kant zou ik het niet erg vinden om een weg hieruit te vinden. Had ik ook weer wat te doen. En wie weet was daar ruimte. Het werd steeds krapper hier. Het mocht dan wel warm en veilig zijn, maar het was saai en krap. Ik kon me op een gegeven moment niet eens meer vrij bewegen. En het ergste eraan was dat het me bang maakte; er bewogen dingen. Dingen die ik niet liet bewegen. Ik bewoog me niet, bleef roerloos opgerold nadenken. Smachten naar die onbekende plek die mij leek te roepen; zonder dat ik wist of hij er wel was. Maar die dingen die bewogen, ze leefden. Net zoals ik. Wat me bang maakte. Was ik hier niet alleen? Was dit niet mijn veilige plek?... Wat als ze me iets aan willen doen, wat als ze het op me gemunt hadden?
Een warm gevoel verspreidde zich weer door mijn lichaam, het kalmeerde me weer. Ik voelde iets. Een druk. Nieuwsgierig als ik was begon ik te bewegen, eindelijk bewegen. Mijn spieren strekken; na zo lang opgerold te hebben gelegen. Ik wrong me woest in allerlei bochten, ik zou hier uitkomen! En als eerste ook! Ik wist niet wat die andere levende dingen waren, maar het deerde me niet. Ik wou eruit! Ik had hier genoeg gezeten. Me verveeld en me angst doen laten aanjagen door andere bewegende dingen, het was genoeg. Ik kon er niet meer tegen. De ruimte die ik gehoopt had te voelen, was er niet. Het werd alleen maar krapper. Ik wrong me nog wilder; wanhopig om meer ruimte te krijgen. Toen ineens… ging alles snel. Er was geen warmte meer, wel ruimte…

Een rilling ging over de rug van het witte rugje van de kitten. Het voelde alsof iets zwaar op hem drukte; hem ervan weerhield te bewegen. Ook durfde hij zich niet te bewegen. Al die geluiden, al die trillingen. En de kou. Hij vond het niet fijn. Het gevoel alsof hij ieder moment uit elkaar kon knappen volgde. Wat moest hij nu doen? Als hij niet opschoot was het over en uit. Kon hij zijn net gevonden ruimte gedag zeggen, voorgoed. Diep in zijn achterhoofd zocht hij naar de stem van zijn instinct. Dezelfde stem die hem had gezegd ervoor te zorgen dat hij zich eruit wurmde. Uit die veilige thuishaven. Open je bek… klonk een zachte fluistering in zijn gedachtes. Dat moest zijn instinct wel zijn. Gehoorzaam opende hij zijn bek; daarna ging het automatisch. Hij hapte één keer naar adem. Waardoor zijn longen pijnlijk gevuld werden met lucht. Opnieuw hapte hij één keer naar adem. Het deed pijn… Maar het gevoel als hij uit elkaar kon knappen ging erdoor weg. Dus ging hij ermee door.
Ineens zorgde iets ruws dat zijn vachtje beroerde ervoor dat hij verstijfde; stopte met het ademen. Later duwde iets hem; hij deed niets en liet zich gewoon meevoeren. Bang voor wat er allemaal gebeurde. Tot hij ineens wat zachts voelde. Heerlijk zacht… Een geur drong zijn neusgaten binnen. Een fijne vertrouwelijke geur. Dat moet mama zijn, weer sprak zijn instinct. Maar voor een deel sprak hij ook zelf. Een andere zoete geur drong zijn neus binnen; het rook heerlijk en zorgde ervoor dat zijn maagje begon te knorren. Nieuwsgierig baande hij zich onhandig een weg richting de geur. Hij vond de bron en begon gelijk instinctief matig te drinken. Een heerlijke warme vloeistof gleed door zijn keeltje; om vervolgens in zijn buikje te komen en het te vullen. Wanneer hij voelde dat het genoeg was stopte hij en krulde zich op. Het duurde niet lang of hij was in slaap. Hij wou hier wel blijven; hij had de ruimte, was niet bang – zolang zijn moeder er was – en die lekkere zoete geur mocht van hem part altijd in zijn neusgaten blijven.

{ Jij voorkruipster >;U! }

Pb's naar Hollypaw!
Birth Snowy

Onderwerp: Re: Birth zo 9 jan 2011 - 18:52

Daar lag ik dan, heerlijk opgekruld in mama's buik. Gekoesterd door de warmte, haar warmte. Ik wist niet beter dan die warmte, het rustgevende geklop en de zachte stemmen van buiten. Alles was zo vertrouwd... Het besef dat dit alles spoedig zou veranderen had ik nog niet. Toch, een bepaalde drang in mijn kleine tere lichaampje wis dit wel, mijn instinct. En die drang kwam naar boven zodra mijn rust verstoord werd door een plotselinge, ietwat beangstigende druk. Om te laten blijken dat ik het hier niet mee eens was, schopte ik met mijn kleine pootjes tegen de wand van de baarmoeder. Helaas had ik niet de ruimte die ik wilde hebben, die was destijds ingenomen door mijn medebroeders en -zusters. Weer kwam er een vreemde druk opzetten, dusdanig zo erg dat ik me dwangmatig in een vreemde houding moest wringen. Ik wilde me weer verzetten, maar had geen andere keuze dan eraan toe te geven. En, ik kwam ter wereld. Mijn leven was begonnen. Een leven in de Thunderclan.

Zodra de kleine kitten - de kleinste van het hele nest weliswaar - naar buiten kwam zette ze het op een zacht janken. Haar longen werden voor het eerst gevuld met zuurstof, iets wat automatisch ging, maar toch de nodige gewenning kostte. En die kou, die nare vreselijke kou. Onhandig krabbelde de kleine kitten naar voren, in een poging datgene te vinden waar ze naar zocht. Haar nog natte snorharen vonden iets, en meteen begon ze er ongecoördineerd tegen te drukken met haar snuitje. Ook opende ze met een verwoed gesmak haar bekje en maakte ze zachte zuiggeluidjes. De kleine kitten had echter niet door dat ze de achterpoot van haar moeder te pakken had gekregen, in plaats van haar buik. Zodra ze merkte dat ze niet kreeg wat ze wilde, zette ze het op een klaaglijk jammeren, in de hoop dat ze hiermee de aandacht van haar ouders zou trekken.

What do you wish for at night?

Onderwerp: Re: Birth di 29 maa 2011 - 19:09

Een zachte fluwelen warmte streelde langs m'n kleine kopje. Ik lag opgerold, zodat ik de warmte kun bijhouden. Net zo lang tot mijn lichaampje zich helemaal had opgevuld met warmte. Ik wou hier niet weg, nooit, hier bleef het knus. Geen problemen, koude of wat anders. Ik rolde me nog een keer om en zuchtte geluidloos en zachtjes. De situatie veranderde toen er een druk kwam opzetten die ik niet kon verklaren. Ik voelde me een beetje ellendig omdat ik samengeperst werd. Ik wilde er nog niet uit! De knusse warmte maakte langzaam plaats voor bijtende koude. Ik werd nog maar eens samengedrukt, tot er niets meer van de aangename warmte overbleef. De rillingen liepen een voor een over mijn kleine rugje. Ik begon klaaglijk te jammeren in de hoop dat iemand me hoorde, in veiligheid bracht, terug in de warmte.

(Sorry dat jullie zo lang op me moesten wachten Embarassed

, ik probeer terug in mijn oude tempo te komen)

The more I stray the less I fear

And the more I reach the more I fade away