Resume your training!

Met Icepaw had hij een duidelijke afspraak gemaakt dat ze voor zonhoog bij de verbrande boom aanwezig moest zijn. Nu hij bij de kleine open plek was aangekomen wierp hij even een blik op de zwartgeblakerde boom en schudde zijn vacht uit toen hij een koel briesje er overheen voelde gaan. Tussen de wortels maakte hij voor zichzelf een zitplek en keek rustig voor zich uit, wachtend op zijn Apprentice.

OOC; Eerste post voor Icepaw.

"Hoi." Klonk de stem van het zwarte poesje wat dof toen ze verschenen was. Meteen verscheen er een frons op zijn gelaat. "Waarom zijn we hier en niet in het dennenbos?" Werd er gevraagd en Ashdrizzle krabbelde op zijn vier lange poten. [b]"Hier is het opener, want ik wil werken aan je vechttechnieken, aangezien de spanningen met de Clans nu zo oplopen." Antwoordde hij met een strak gezicht. Heel misschien zou hij Icepaw hier wel mee kunnen helpen, want hij verwachtte meer een vrolijke Icepaw voor hem. "En omdat WindClan en ThunderClan katten onze vrienden niet zijn, wil ik dat je nu met al je frustratie me aanvalt. Probeer me maar met al je kracht me te overmeesteren." Hij schoof wat steviger op zijn poten en plantte zijn klauwen in de aarde.

Hij liet de Apprentice komen, langzaam en hield elke beweging goed in de gaten. Plots sprong ze op, een vreemde keuze, maar volgde haar sprong, tot hij opeens een klauw in zijn rug voelde haken. Icepaw schrok er zelf blijkbaar ook van en liet gelijk los. Als dit in een gevecht was gebeurd had ze haar eigen ondergang getekend. Zelf viel ze niet meer aan, dus nam Ashdrizzle de taak maar op zich. Met dreigende passen kwam hij naar voren en maakte een schijnbeweging door zijn poot naar de linkerkant te zetten, maar plaatste deze bliksemsnel weer terug en haalde met zijn andere voorpoot uit naar de poten van Icepaw.

Zijn grijze voorpoot maakte contact met die van de poes. Daar moest ze aan werken, want dat was de meest logische zet in een gevecht. Dus Icepaw gebruikte deze ook tegen haar. De kater steigerde even op zijn achterpoten en werd dus ook verrast door Icepaw die hem gelijk een beuk uitdeelde. Slim! Als hij haar eerste aanval niet had ontweken, dan was hij dubbel de sjaak geweest. Nogmaals was hij niet voorbereid op een derde aanval, maar toen Icepaw opsprong en op zijn rug landde, zakte hij gelijk door zijn poten zoals hij had geleerd en rolde op zijn rug, hopelijk Icepaw van zich afkrijgende en haar ook onder zijn gewicht te krijgen.

Icepaw merkte dat Ashdrizzle zich omrolde en voor dat ze er compleet afviel schopte ze hard haar achterpoten in zijn buik, dat zou hem wel even uitschakelen. De poes rolde er af en sprong op, even keek naar haar mentor, ze wist niet zeker of ze hem meteen moest aanvallen of even moest wachten. Icepaw besloot te wachten, maar niet te lang, als Ashdrizzle overeind zou komen zou ze hem meteen weer aanvallen. Deze vechttraining vond ze wel leuk, het was ook een soort van eerste, maar dat maakte niet uit, deze tijd was ze een goede jager, maar aan het vechten moest ze merkbaar oefenen. Ach, ze had de laatste twee, drie manen alleen geoefend met jagen en nu de spanningen stegen moest ze fatsoenlijk kunnen vechten, en nog wat jagen. Misschien was ze dan klaar voor haar warrior titel, maar de trainingen zou zeker nog veel manen duren, en op kikkers had ze ook niet vaak gejaagd. Icepaw keek naar Ashdrizzle, kon ze al aanvallen?

Een plotselinge trap in zijn maag deed alle lucht uit hem persen. Een gepijnigde kreun verliet zijn mond en hij rolde zich op in een defensieve bal. Maar alleen hij wist dat de pijn niet zo erg was, maar dit feit werd gemaskeerd door zijn acteerkunsten. Eens zien hoe Icepaw zou kunnen werken met verrassingsaanvallen.. De grijze kater hapte nog even dramatisch naar lucht. En nu wachten tot de prooi zou komen.

Icepaw keek naar haar mentor, een kreunende bal vacht. Wat dit echt? Voorzichtig kwam ze dichterbij en klom op een wortel. "Je geeft het toch nu niet op?" Icepaw sprong van de wortel en kwam nog dichterbij, behoedzaam, straks werden haar poten weer onder haar uit geslagen. Maar een vijand die op de grond lag, moest je die nog een keer aanvallen? De poes dacht een seconde na, het leek haar niet nodig een echte gewonde nog een keer aan te vallen, maar dit was training en zó hard schopte ze nou ook weer niet. Icepaw maakte een kleine sprong naar wat Ashdrizzles rug leek, ze probeerde te zien waar zijn nek zat, als je daar op een bepaalde manier beet kon je vijand niet meer bewegen. Dat had ze een keer megemaakt, dus hier zou het ook wel werken.

Het geluid van naderende pootstappen klonk in zijn oren en toen er plots poten op zijn rug terecht kwamen, toen hij zich op zijn zij vallen. De snelle beweging kon ervoor zorgen dat Icepaw nu tussen zijn zij en de grond terecht was gekomen. Met een snelle draai van zijn liggen rolde hij de andere kant op en kwam op zijn vier poten terecht. "Nooit een gevallen vijand vertrouwen, als hij onder je ligt en zich verslapt, moet je je greep sterk houden."