Flower and.. a flower and a flower!

Met kleine stapjes liep de grijze poes het kamp uit, een brede glimlach vormde haar gelaat. Zoals altijd, want de poes was gewoon altijd vrolijk vreemd genoeg. Haar oren stonden gespitst, haar ogen keken oplettend rond, maar alsnog was er een glimlach te zien. Het was een prachtige dag. Vogeltjes kwebbelde zachtjes en de zon was net achter de bomen vandaan gekomen. Het was vroeg, maar de teef was vaker vroeg wakker. Normaal gesproken was ze vaak laat op, maar sinds ze trainde en geïrriteerd uit haar nest kwam zodra ze een poot op haar hoofd kreeg was ze van plan vroeg wakker te worden, want geïrriteerd en Silverpaw ging niet samen. Ze was gewoon een hele vrolijke poes. Ze ving alle geluiden rondom zich op, haar ogen zochten naar iets wat bewoog. Ze had geen tot weinig jachttrainingen gehad, meer verdediging en vechttrainingen. En dat terwijl de poes juist helemaal niet van vechten hield. Ze was echt heel nieuwsgierig naar andere clans, wilde met ze praten en met ze spelen. Nou, alleen als het apprentices waren. Met warriors spelen was vreemd, maar kon natuurlijk ook. De poes had gehoord dat de sfeer tussen de clans niet erg goed was, maar wist niet hoezo. De poes hield niet van oorlog. Nee, ze wilde vrede en plezier hebben. Maar dat zou ze niet delen, want dan was ze zwak. En dan was ze een soort van een beetje een loser. En daar hield de poes niet van. Want ze wilde spelen en praten met iedereen, en als je een loser was wilde niemand met je spelen en dan had ze dus niemand te spelen en dan was ze niet meer zo blij. Ineens schrok de poes wakker uit haar diepzinnige en interessante gedachten en keek ze naar waar het geluid vandaan kwam. Iets in de grassen bewoog! Ze sprong richting de grassen, haar nagels uitgeklapt tot scherpe messen. Haar nagels boorde in het gras. Fronsend keek ze naar de grond. Owh.. Het was dus de wind die het gras liet bewegen. Ze keek beschaamd rond zich, kijkend of er iemand was die dit gezien had.

+ Roseleaf

Voorzichtig zette de zilveren RiverClan warrior een stapje dichterbij haar prooi. Het gekraak van een takje deed het diertje meteen op de vlucht slaan. Verbaasd keek Roseleaf naar het gebroken takje onder haar pootje. Zuchtend duwde ze het opzij. Misschien was vissen toch meer haar ding. Rustig stapte ze verder. Haar zin om vandaag op jacht te gaan verdween langzaam bij elke prooi  die ze liet gaan, maar ze liet zich niet op haar kop zitten. Geconcentreerd begon ze opnieuw naar geuren te zoeken, maar de enige geur die ze rook kwam van een Clangenoot. Misschien konden ze samen op jacht gaan en zou de andere RiverClanner haar nog wat bij kunnen brengen over jagen op prooi dat niet zwemt. Een glimlach speelde rond haar lippen bij de gedachte om te gaan jagen met een van haar clangenoten. Trippelend volgde ze de geur. Een eindje verderop zag ze een apprentice. Het was niet wat ze verwachtte, maar misschien kon de jonge apprentice haar nog wat bijleren. Ze stapte op de grijs witte kat af. ''Hey,'' begroette ze haar vriendelijk. ''En wat brengt jou hier vandaag?'' Vervolgde ze.

En ja hoor, de geur van een clangenoot drong de neus van de grijswitte poes binnen. Ze wiebelde met haar oortjes en keek beschaamd rond. Er was nog geen kat in de omgeving. Ze keek rond, de geur van een RiverClanner werd steeds heftiger. De poes haalde haar schouders op, want waarschijnlijk had de kat het toch niet gezien. "Hey," sprak een stem van een poes. Silverpaw keek met een glimlach naar de zilveren warrior. "Hallo!" sprak ze vriendelijk en beleefd. ''En wat brengt jou hier vandaag?'' vervolgde de vriendelijke stem van die warrior, die de poes vaag herkende. "Ik wilde jagen, maar ik vind het echt heel lastig," verklaarde ze peinzend, kijkend naar de oudere warrior. "Hoe gaat het met u?" vroeg ze met een vriendelijke glimlach. Want respect hebben voor katten die ouder waren, dat had de poes al geleerd. Ze had wel manieren, kon alleen de rest niet. Maar dat leerde ze wel zodra ze training zou krijgen.

''Zeg dat wel ja, ik ben ook niet zo een fan van jagen op land.'' sprak de poes op een vriendelijke toon. Dus de poes was niet alleen? Ze glimlachte breed en keek met grote oogjes naar de warrior. "Ik durf het alleen nooit te vertellen, omdat ik bang ben dat die apprentices me dan gaan pesten," verklaarde ze opnieuw peinzend, maar ergens vertrouwde ze er wel op dat de poes niets vreemds zou doen, zoals pesten. Dat was echt heel slap. Maar ze verwachtte dat niet van de poes, want die was nu al heel aardig! ''Goed hoor, en zeg maar 'je'.'' sprak de poes met een glimlach en even keek de grijswitte poes naar de grond, met een kleine glimlach. "Oh oké!" sprak ze nu weer opgewekt, kijkend naar de poes. ''Heb je misschien zin om samen te jagen? Misschien leren we nog wat van elkaar.'' vroeg deze nu, waardoor Silverpaw meteen opgewekt naar de poes keek. "Ja!" sprak ze blij, met een brede glimlach. "Dat lijkt me heel leuk!" sprak ze opgewekt. Ze was haar vreemde fail van eerder die dag al vergeten en keek nu blij naar de poes. "Dan bent u.. eh jij dus een soort mentor?"