On my way up, wish me good luck

Vulture kromp niet in elkaar toen Cyber zijn gezicht erg dicht bij de zijne bracht. Hij voelde wel de enorme vluchtdrang branden in zijn lichaam. 'Laat dit dan maar een waarschuwing zijn. Ik krijg heus wel wat ik wil' Dreigde Cyber. Vulture keek met grote ogen toe hoe de kater zijn klauw ophief. Pijn schoot als een heet mes door zijn andere flank heen en over zijn zei en over zijn buik .. en voor hij het wist werd hij weer onderworpen aan beten. Overal op zijn lijf leek er pijn te zijn ontsprongen. Elke beet die Cyber hem toebracht voelde als een hete pook die in zijn wond werd geduwd. Vulture duwde uit alle macht maar hij was te sterk. Hij boorde zijn kaken toen met alle kracht die hij nog in zijn lijf had in zijn voorpoot en liet niet los. Met zijn ogen gesloten en zijn oren plat in zijn nek haakte hij zijn klauwen in Cyber zijn schouders en buik en hield vast.

Cyber ging weer helemaal rechtstand en zwierde naar alle kanten, maar de jonge kater die zich had vastgepind in hem liet niet meer los. "GA WEG!" snauwde hij terwijl hij flink geïrriteerd rondliep terwijl hij met zijn zij flink schudde om Vulture zijn grip te proberen te laten verslappen, maar het lukte niet bepaald. Zijn buik deed flink zeer, en ook zijn flank waar de klauwen van de jonge kater eerder nog wondes had overgelaten leek te branden door zuur. "Grwaaah!" gilde hij paniekerig. Het leek maar alsof de jonge kater niet zou lossen, mischien had hij toch moeten stoppen met aanvallen. Zijn poten vlogen in het rond zonder de kater te raken. Hij voelde met elke beweging die hij maakte de klauwen verder in zijn buik dringen tot het wel leek alsof die klauwen één van zijn ingewanden bijna raakte. Hij voelde een harde schok en zijn kilgroene ogen werden groot. Zijn mond opende zich in een stille kreet en zijn ogen werden doffer. Met een kwak viel hij op de grond, mond en ogen wijd open. Een stroompje bloed droop uit zijn mond. Hij bewoog niet, ademde maar zwak en lag daar verkleumd. Elke zenuw in zijn lijf deed zeer, totdat hij niets meer voelde. Alles werd zwart en de wereld leek voor hem te vervagen. Hij zal nooit meer voelen op dat stukje waar Vulture zijn vlees had doorboord. Zijn zenuwen zouden niet meer werken.

OCC; ter informatie: Vulture heeft een stuk van zijn zenuwen doorboord, ze zijn dus op dat stuk 'kapot' daardoor voelt hij ook die schok en is hij bewusteloos gevallen. Hij zal niet meer kunnen voelen op het grootste deel van zijn buik. (hij is niet dood)

Vulture werd wild heen en weer geschud. Voor wat het waard was, liet hij onder geen beding los. Cyber leek in paniek te raken en probeerde hem uit alle macht van zich af te krijgen. Maar de cyperse kater wist wel beter. Langzaam gingen zijn kaken en klauwen dieper met elke poging die Cyber deed hem eraf te gooien. Tot dat- Vulture's ogen schoten open en hij liet meteen los toen Cyber zijn dode gewicht neer leek te komen. Hij rolde opzij en keek op. De kater lag roerloos van hem vandaan .. er droop zelfs bloed uit zijn mond. Ik heb hem vermoord! Dacht hij paniekerig. Hij lette niet op de ademhaling van de kater die erg oppervlakkig en zwak was. Angstig krabbelde Vulture overeind maar zonk bijna weer door zijn poten. Kreunend van de pijn worstelde hij zichzelf overeind. Hijgend van de pijn en de schok dat hij een kat zojuist had vermoord wankelde hij weg. Elke stap die hij deed ging telkens moeizamer en elke stap dreigde hem neer te halen. Zijn nek deed zo veel zeer .. maar het was niets vergeleken met de verwondingen op bijna elk plekje van zijn lichaam die de knoop doorhakte. Hijgend bereikte hij de hoek van de straat. Met één laatste blik op Cyber zakte hij half door zijn poten. Als hij nu niet doorzette zou hij nooit op tijd weg kunnen gaan. Moeizaam trok hij zichzelf overeind en liep hij langzaam door. Goden vergeef me. Dacht hij mistroostig. Dat monster zou nooit meer iemand pijn kunnen doen ..

Topic Uit. - Vulture denkt alleen maar dat hij dood is hoor