Wait, what is this? {+Nimblepaw}

Pompidompidom. Het was een mooie dag, ondanks dat het net had geregend. Het bos rook heerlijk, en de prooien lieten hun hoofdjes na de regenbui weer zien. Het was mooi om te zien dat de prooistapel weer goed gevuld was, al probeerde Nimble nog steeds iedere dag eten mee terug te nemen. Zo ook nu. Ze hoorde geritsel, dus ze spitste haar oren om erachter te komen waar het vandaan kwam. Maar toen er een windvlaag voorbij kwam, rook ze dat het een Thunderkat was. 'Hé!' hoorde ze. Ze dribbelde op de poes af. "Hee Icicle!" Ze ging naast haar staan en keek naar.. tsja, wat was het eigenlijk? "Wat is dat?" vroeg ze met een zuur gezicht toen ze de twoleggeur rook.

Nimble deed Icicle na en porde ook in het ding. "Lijkt me een goed plan. Alhoewel..." Ze dacht aan de vorige keer dat ze een twoleg-ding had gevonden. Een rond ding met een ster erop. Ze had er heel leuk mee gespeeld, en er was nooit wat gebeurd. "Misschien kunnen we er wat leuks mee doen, als we maar voorzichtig zijn." Ze kreeg een geniepige grijns op haar snuit, omdat ze enthousiast raakte, maar wist dat het afgekeurd zou worden door warriors als ze ermee zouden spelen.

De rode kattin kwam naast haar staan en porde ook in het malle ding. "Lijkt me een goed plan." antwoordde de apprentice op haar vraag. "Alhoewel..." voegde ze er nu aandenkend aan toe. De grijze kattin keek de rode poes vragend aan. "Misschien kunnen we er wat leuks mee doen, als we maar voorzichtig zijn." Een enthoudiaste grijns verscheen op haar rode snuit. Iciclespirit keek naar haar en fronste. "Is dat wel verstandig?" klonk haar weifelende vraag. Aan de ene kant was een bleef het een twoleg ding, ondanks het feit dat het niks kwaads in de zin leek te hebben; maar aan de andere kant leek het haar ook wel leuk. De speelsheid binnen in haar werd aangewakkerd. "Nou... Oké." zei ze uiteindelijk, een glimlach onderdrukkende. Ze voegde daad bij woord en begon het vreemde ding te onderzoeken. Eerst stak ze haar snuit in één van de vreemde ronde kleppen. Er zat een soort zachte substantie in die een beetje plakkerig aanvoelde. Toen Icicle snoof trok ze haar neus op. "Jakkes! Dat stinkt!" miauwde ze verontwaardigd.

Nimble knikte. "Ja, dat kan best. Ik heb het al eens eerder gedaan." En ze sprong vrolijk op toen Icicle er mee instemde. Ze ging naast haar staan en bekeek wat ze deed. "Laat mij eens," zei ze en ze wurmde zich tussen Icicle en het rare ding. Ze stak haar snuit in het zachte ding en beet op de randen. "Je hebt gelijk, dit is echt ranzig." Ze purde er wat harder in, en merkte dat het een beetje rammelde. Dat was leuk! Ze nam het gebogen, harde ding tussen de twee ronde, zachte dingen in haar bek en schudde haar kop heen en weer. Dat was het moment dat ze hét leuke van het ding vond: er zat een lijn aan! Een lange zwarte lijn! "Omg, kijk! Daar kunnen we super veel leuke dingen mee!"

Ook de tabby apprentice stak haar snuit in één van de vreemde cirkels, maar zij waagde het zelfs om even haar tanden in de zwarte substantie te zetten. Ze stopte daar echter snel mee. "Je hebt gelijk, dit is echt ranzig." Icicle moest lachen om het gezicht wat de apprentice trok. Maar de rode tabby was daar al lang niet meer mee bezig. Zij hield het zwarte ding nu bij de gebogen stang vast in haar bek en schudde haar kop wild heen en weer. "Ben je een hond?" lachte de kleine kattin. Ooit had ze een twoleg met een hond gezien. De twoleg had de hond een soort touw gegeven met een grote knoop. De hond had het in zijn bek genomen en het stomme beest had toen voor een lange tijd met zijn kop geschud. De grijze poes had zich kapot gelachen. "Omg, kijk! Daar kunnen we super veel leuke dingen mee!" Icicle keek naar Nimble, die duidde op de zwarte lijn die de twee zwarte cirkels verbond. "Wauw, inderdaad!" antwoordde de grijze kattin enthousiast, terwijl ze het zwarte touwtje in haar bek nam en het over de grond heen een weer sleepte.

Nimblepaw begon te lachen, al snapte ze niet helemaal waar Iciclespirit het over had. "Ik.. ik heb nog nooit een hond gezien," zei Nimble beschamend. Ze was wel eens bij de twolegs in de buurt geweest, en ze wist wel wat een hond was, maar ze had er nog nooit een in levende lijven gezien. Ze liet het ding los, en Icicle ging met het touw spelen. Ze grijnsde breed en rende achter haar aan. Icicle was een stuk groter dan Nimble, die nog steeds maar een apprentice was. Ze probeerde het ding af te maken, maar bleef af en toe haken aan het lange touw, of struikelde over haar eigen poten. Ze probeerde in het touw te bijten, maar ze kreeg het niet te pakken. Maar dit was leuk!

Vanuit haar ooghoek merkte Icicle dat de tabby poes grijnsde en haar al rennende volgde. De rode kattin jaagde het draadje vrolijk na en had het duidelijk erg naar haar zin. De lichtgrijze warrior nam een grote sprong en rolde lachende heen en weer over vreemde zwarte draad. Ze beet wild in het draadje. De grijze poes bleef bijten, tot ze doorkreeg dat het dunne zwarte draad bijna doormidden lag. Toen stopte ze. "Oeps..." Het klonk beschaamd, maar de twinkeling in haar ogen was niet te missen. "Sorry." voegde ze er aan toe.

Nimble bleef achter Icicle aanrennen en probeerde op het draadje te stappen. Icicle rolde in het rond en af toe viel Nimble bijna bovenop haar. Totdat ze een zacht gescheur hoorde. Ze bleven allebei stil staan, en keken haar het bijna gescheurde draade. "Ach, boeie," lachte Nimble. "Het is maar een twoleg ding, dat maakt niet uit. Bovendien heb ik toch geen idee wat het uitmaakt dat het bijna afgebroken is, maar wij kunnen er nog mee spelen." Icicle lette niet op, en Nimble maakte er gebruik van. Ze rende op het ding af, klemde het tussen haar kaken en rende ermee weg, het lange draad achter zich aanslepend.

"Ach, boeie." hoorde Icicle lachen. Ze keek naar de rode apprentice. "Het is maar een twoleg ding, dat maakt niet uit. Bovendien heb ik toch geen idee wat het uitmaakt dat het bijna afgebroken is, maar wij kunnen er nog mee spelen." De blauwogige poes liet haar blik nog eens over het ding glijden, tot de rode tabby het oppakte en ermee wegrende. Maar daar lette de lichtgrijze warrior nu niet op. "Het draadje was hetgeen wat haar aandacht trok. Ze rende erachteraan, haar ijsblauwe blik op het draadje gevestigd. "Haha!" riep ze, toen ze haar poten op het uiteinde drukte. De kleine kattin nam het ding in haar bek en schudde ht, zoals de tabby apprentice bij de gebogen stok had gedaan. Ze grinnikte. "Nu ben ik ook een hond."

Nimble rende vrolijk weg, met het lichte ding stevig vastgeklemd tussen haar tanden. Icicle rende achter haar aan, jagend op het lange koord. En al snel kreeg ze die te pakken, waardoor Nimble plots krachtig tot stilstand werd gedwongen. Ze viel achterover, op haar rug. Maar ze hield het ding tussen haar tanden. "Een hond?" lachte ze. Ze stond snel op en begon prompt vooruit te lopen, hopend dat Icicle zou begrijpen dat zij nu de twoleg speelde, en dat Icicle haar zou moeten volgen als een hond.