Cherry blossoms [Breezetail]

De regen had zowaar besloten om vandaag weg te blijven. Toen Harespirit haar vermoeide oogleden opende scheen er een waterig zonnetje de den binnen. De meeste katten hadden hun nest verlaten. Ze hees zich overeind en liep wankelend naar buiten. Het zonlicht was fijn, maar op het moment verblindde het haar. Kreunend en zichzelf vervloekend dat ze gisteren zo laat in slaap was gevallen liep ze naar de den uitgang. Tijd om te jagen, de clan moest nog steeds gevoed worden .. Harespirit sprong naar buiten maar knalde tegen iemand aan. Niet te hard, maar had genoeg om achteruit te wankelen. Geschrokken keek ze op en zag ze dat het Breezetail was!

Breezetail leek er niet blij mee dat Harespirit voor de zoveelste keer weer in dromenland was beland en dus niet had gekeken waar ze liep. Ze kromp lichtelijk in elkaar bij zijn harde toon en slikte moeizaam. Mousebrain. Schold ze zichzelf uit. 'Sorry, h-het spijt me. Ik wist niet dat jij het was' Ze keek op bij zijn verontschuldigende toon. 'Ik wou net gaan jagen trouwens, heb je zin om mee te gaan?' Ze sloeg haar staart geagiteerd heen en weer en rechtte haar rug. Een beetje uit het veld geslagen door zijn voorstel schraapte ze haar keel. "Eh.. oké.." Ze probeerde al een beetje te glimlachen. Breezetail leek iets milder te zijn toen hij zag dat zij het was. Ze wilde nog wat zeggen, maar bij gebrek aan een goed idee wat ze kon zeggen, zweeg ze dus maar weer.

Met een soepele pas volgde Harespirit hem. Al gauw liepen ze in een waterig zonnetje door het bekende ThunderClan territorium. Het gesjilpt van de vogeltjes kalmeerde haar een beetje. Het gaf haar iets om haar aandacht op te richten als ze nerveus werd. 'Ben jij al mentor?' Hoorde ze Breezetail vragen. Ze schudde van nee. "Nee.. ik weet ook niet of het wat voor mij is hoor" Bekende ze. Aangezien ik zo sociaal awkward ben als een gehandicapte egel. Dat zei ze maar niet hardop. "Maar ik hoop het wel ooit te worden" Dat meende ze weg. Hoe eng ze het ook vond klinken om een mentor te worden.. ergens klonk het ook als iets wat ze wel aandurfde. Dat gaf haar een gevoel alsof ze toch niet zo waardeloos was. "En jij?" Breezetail leek met zijn zelfvertrouwen een uitstekende mentor. Hij zou zijn leerling vast erg goed in de klauw kunnen houden. Ze hoopte dat zij het ook wel aan kon als de tijd uiteindelijk dan toch kwam..

Harespirit voelde dat ze wat rechter ging lopen. Omdat ze over iets praatte wat daadwerkelijk iets was waar zij ook over mee kon praten, voelde ze zich al een heel stuk beter. Hij had wel een punt. Apprentices waren erg vervelend af en toe .. Ze hoopte uit de grond van haar hart dat wat voor apprentice ze ook mocht krijgen, dat het eentje was die luisterde. Breezetail leek de modderplas voor hen gezien te hebben en Harespirit ook. Ze week een beetje uit. Breezetail leek hetzelfde idee te hebben maar in plaats ervan dat hij nou naar rechts ging- ging hij ook naar links. Hij liep onhandig tegen haar op en Harespirit ging een stukje opzij. Opgelaten keek ze ook maar de andere kant op met een ongemakkelijk lachje. "Oh, sorry" Zeiden ze tegelijk. Ze keek met haar groene kijkers naar Breezetail en giechelde nerveus. Wat cliché. "Geeft niet" Zei ze zachtjes en ze deed moeite om niet als een gek te glimlachen. Zich een houding geven rond katers was iets wat ze niet erg goed kon. Zwijgend liepen ze een eindje door tot de abessijn de knoop weer doorhakte. "Dus" Ze schraapte haar keel. "Ehm .. je vacht ziet er mooi uit vandaag" Zei ze in een poging een gesprek opgang te krijgen. Het zat waarschijnlijk niet anders dan anders. Ze voelde zich meteen erg stom toen ze dat gezegd had. Ze voelde hoe het bloed naar haar hoofd rees en ze wenste vurig dat ze door de grond kon zakken. Socialiteit is echt niet mijn sterkste punt.. Dacht ze zuur. Zorgvuldig ontweek ze de cyperse kater zijn blik.

Harespirit boog haar kop. Niets te danken. Antwoordde ze mentaal. Ongemakkelijk slikte ze. "Dankjewel". Ze herinnerde zich weer dat ze eigenlijk kwamen om te jagen maar ze wilde hem niet onderbreken door weer aan te geven dat ze daarvoor kwamen. Wat een partypooper zou ze dan zijn. Daarom zei ze er dus maar niets over. Toen een vogel abrupt opvloog uit een naburige boom sprong Harespirit van schrik opzij, tegen Breezetail aan. Met een dikke vacht keek ze de vogels na en ademde ze geschrokken uit. Pfoe.. hoe nerveus was ze wel niet als ze van een vogel schrok? Het zou grappig zijn geweest als ze niet op dat moment had gemerkt dat ze dicht tegen Breezetail aangedrukt stond. Meteen sprong ze zo ver mogelijk van hem vandaan als maar kon. "Oh ehm .. sorry ehm .. ohjee ik wilde niet .. ehm .." Hakkelde ze, opzoek naar woorden.

Harespirit danste zenuwachtig heen en weer op haar pootjes en zocht terug naar haar stem. Zijn sarcasme hielp niet echt maar ze deed maar alsof ze het als een grapje opvatte en haalde haar schouders op. "Neen .. ik had gewoon niet verwacht dat ze daar zouden zitten" Zei ze zachtjes tegen de kater. "Ik hou van vogels kijken .. dat is een van de dingen die ik het liefst doe" Flapte de abessijn eruit. Mentaal gaf ze zichzelf een standje. Harekit, prooi moet je later vangen, niet bekijken. Hoorde ze de stem van een clangenoot in haar hoofd. Ooit had een warrior haar daarvoor flink uitgefoeterd. "Ennuh.. maar ik schroom niet om ze te vangen hoor!" Voegde ze er een beetje vuriger aan toe zodat de cyperse kater geen verkeerd beeld van haar vogels kijken kon krijgen.

Sorry dat ik zo langzaam en laat post! Ik heb een schema voor mezelf opgesteld zodat ik me eens houdt aan alle topics die ik heb x) Hopelijk wil je nog door met ze topic!

'Weet je? '"Hm?" Harespirit keek hem nieuwsgierig aan. Hij leek duidelijk erg geamuseerd. Was haar vogel kijken echt zo dom? Misschien was het wel zo .. '… ik ben ooit een keer gebeten door zo’n stomme vogel' Verbaasd keek ze hem aan. Een vogel in zijn staart? Ze grinnikte en deed haar best om niet te breed te grijnzen. "Je geheim is veilig bij mij!" Beloofde ze. Ze merkte dat ze al wat rustiger werd. Breezetail leek het vogels kijken alweer vergeten te zijn. Gelukkig maar. "Hij is wel erg wollig en lang en .. wormachtig" Besloot ze met een kritische blik op zijn staart. Deze keer was het haar beurt om hem te plagen. "Als ik een vogel was dan at ik hem graag op" Ach ja, dat kon op bepaalde manieren opgevat worden. Ze glimlachte breed en had een fonkeling in haar ogen.

Ondeugend glimlachte Harespirit bij het horen van zijn opvatting. Ze keek hem afwachtend aan toen hij haar staart begon te bekritiseren. Ze knikte droogjes. "Lang en slank" Beaamde ze. Die van haar leek iets dunner dan die van haar clangenoten. Misschien kwam het omdat haar vachtstructuur ook anders was. Veel katten leken qua bouw op elkaar en Harespirit had dat nu net niet. "Ik zal er op letten" Beloofde ze plechtig. Ze keek op toen ze merkte dat ze aan de rand van het territorium waren geraakt. In de verte stond een grote boom met roze bloesem eraan. Gefascineerd erdoor liep ze er op af. Ze zette een sprintje in en stopte bij de bast. Kleine bloesems zweefde om haar heen door de wind. "Wauw.." Zei ze glunderend en ze keek even naar Breezetail die ook was gevolgd. "Is het niet prachtig?" Zei ze met stralende ogen en een glimlach op haar gelaat.