Hello everybody ! [Open]

Onderwerp: Hello everybody ! [Open] do 31 jul 2014 - 8:22

Bij het grote huis was het heel erg druk. Kinderen schreeuwden en sprongen op en neer. Een auto kwam de oprit opgereden en een jongeman stapte uit. "Ik ben er!" Twee kleine kinderen gilden en renden naar het bakje dat hij in zijn hand had. Een jonge zwarte kitten zat erin verstopt. De kitten luisterde naar alle geluiden en schrok van de twee gezichten voor zijn neus. Hij blaasde en sloeg met zijn poot naar het hekje. De kinderen lachten van plezier. "Nu hebben we een buurkat, hoe noemt ie?" "Einstein" Veel geroep en gegiechel klonk. Einstein snoof geïrriteerd. "Kan het hier niet wat stiller?!" Hij gromde en miauwde luid. Ze verstonden hem toch niet. De man nam hem mee naar binnen en liet hem los. Een vrouw aaide hem en eigenlijk voelde dat heerlijk. Einstein snorde vrolijk en liep rondom de benen van de mensen. De jongeman kwam naar hem toe met een zwart bandje. "Oh nee he, niet dat. Ik wil het niet aandoen want als het niet goed loskan en ik hang vast ga ik doooood!" Hij draaide zich om en rende ervandoor. "EINSTEIN!" De kitten grijnsde en rende verder. Hij sprong op tafels en op stoelen. Hij hoorde plots ook iets vallen en het was duidelijk breekbaar. "Oeps.." Hij keek om en de man greep hem vast. Hij deed het bandje om en liet hem los, maar deze keer buiten. "Ga daar maar afkoelen, klein monster." Einstein keek naar de deur die gesloten word en haalde zijn schouders op. Hij draaide zich om en begon de grote tuin te verkennen. Overal stonden bloemen en grote bomen. Veel planten en ook speciaal voor hem kattenkruid. Dit was echt een kattenhemel waar hij beland was. Hij sprong op de tafels en stoelen en dan op het hek dat de grens van zijn gebied was. Zijn gele ogen staarden naar het gebied dat achter zijn hek te zien was. Het was groot en wauw.. Hij droomde dat hij als grote kater daarheen liep en zijn eigen gang kon gaan. Rare geuren kwamen zijn neusgaten binnen. Rook hij nou een kat? Hij keek om zich heen en hoorde geritsel in de struiken.

Ze had al een tijdje de kater bespied. Hij keek naar voren, naar de grens waar alles begon. De poes zelf had geen idee hoe ze hier weer was beland. Maar ze zag al dat deze kat een nieuweling was. Dus ze wou wel wat leren aan hem. Maar ze wou hem nou ook weer niet laten schrikken. Want het was een kittypet. En die zijn de grote gespierde katten van het bos niet gewend. Dus ze besloot maar rustig op hem af te lopen. "Hey, Zei ze vermoeid. "Ben je nieuweling hier? Ik kan je wel van alles vertellen wat er zich speelt buiten jou territorium." Ze keek hem vastbesloten aan.

"Hey," Hij schrok. "Whaaaa eet me niet op !" De kater tuimelde van het hek af, maar katten belanden altijd op hun poten. Gelukkig maar want het hek was best hoog. Hij staarde omhoog naar een rosse kitten. Hij kon haar leeftijd niet inschatten. Hij sprong voorzichtig weer op het hek en keek van op een afstand naar haar. Voor zo'n jonge leeftijd was ze best groot én gespierd. "Ben je nieuweling hier? Ik kan je wel van alles vertellen wat er zich speelt buiten jou territorium." Hij keek haar nieuwsgierig aan. Kon ze dacht echt? Cool! "Uhm ja ik woon hier net, maar ik heb in huis alles afgebroken dus moest ik naar buiten. Is het leuk buiten mijn hek?" Hij keek weer naar de verte. Het gebied leek enorm voor zo'n kleine kat als hij. Hij slikte even. Stel je voor dat er monsters zaten. Hij schudde de gedachte bang weg en keek weer naar het poesje. "Mijn naam is trouwens Einstein. Rare naam want zo slim ben ik niet. Al kon ik de naam niet kiezen." Hij zuchtte even. Hij vond het best jammer dat hij zichzelf geen naam kon geven. Maar nee hoor, die mensen konden je toch niet verstaan. Hij zwiepte met zijn staart heen en weer en spitste zijn oren. Hij hoorde vanalles in de verte. Hij wou graag eens op verkenning gaan, maar met dat stomme bandje durfde hij niet eens in een boom klimmen. Hij wilde echt nog niet dood. En misschien mocht hij helemaal niet buiten het hek. Waarom stond dat stomme ding hier anders?

De poes schrok op van zijn actie. Precies wat ze had verwacht. Maar gelukkig belandde hij gewoon netjes op zijn pootjes. "Haha, nee ik ga je niet opeten gek!" Ze grinnikte even. "Was je bang voor dr tweebenen anders? Dat je zo hard wegrende? Ik gein maar hoor. Maar, mijn naam is Specklepaw. Ik ben een Shadowclanner. En jou naam is Einstein?" Ze schoot in een diepe lach. Wie heet er nu Einstein. Ze had nog nooit zo'n naam gehoord. Ze stopte maar net lachen. Het kon wel kwetsend over komen. De poes volgde weer. "Dus, wil je weten wat zich afspeelt in het woud? Of gewoon buiten jou hek alleen? Het platteland enzo."

De kleine kater keek naar de poes. Ze was duidelijk geschrokken van zijn sprong. "Haha, nee ik ga je niet opeten gek!" "Was je bang voor dr tweebenen anders? Dat je zo hard wegrende? Ik gein maar hoor. Maar, mijn naam is Specklepaw. Ik ben een Shadowclanner. En jou naam is Einstein?" Hij keek haar met grote ogen aan. Ze lachtte hem uit met zijn naam. Hij gromde en gaf haar een speelse tik tegen haar oor. "Ik heb hem niet gekozen!" Hij keek haar boos aan, maar toch was het meer speels bedoeld. Hij dacht even terug aan wat ze nog zei. Ze noemde Specklepaw en ze was een Shadowclanner. What? Hij keek haar raar aan. "Uhm wat jij nu verteld is echt wel chinees voor mij hoor. Jou naam is super raar en wat is een shadowclanner?" Hij begreep er echt helemaal niets van. "Is dat jou huis ofzo? Of noemen je mensen zo?" Hij was de helft vergeten dat ze gezegd had. Ze had ook nog gevraagd of hij bang was voor de.. Tweebenen? Hij schudde zijn hoofd even. Wat zij zei was echt vreemd. "Uhm bang voor wat? Tweebenen? Wat is dat nou weer voor iets? Je spreekt echt een rare taal hoor!" Hij keek haar verward aan. "Dus, wil je weten wat zich afspeelt in het woud? Of gewoon buiten jou hek alleen? Het platteland enzo." Hij keek van de poes naar de omgeving en twijfelde even. Alles was groot, maar zoals ze zelf zei leek het nog groter dan hij dacht. "Is het gebied hier zo groot dan? Ik wil alles weten, Specklepaw echt alles!" Hij sprong op en zwiepte speels met zijn staart. Hij ging meteen weer zitten en keek de poes nieuwsgierig aan. Ja, hij wilde alles weten!

"Oke, ik zal je het vertellen." Ze ging er zelf ook even bij zitten. "Kijk, ik ben van het woud. Je hebt er vier clans die lang geleden bij elkaar kwamen. Het waren vier katten die de clans samen maakte, genaamd: Thunder, River, Shadow en Wind. Zo vormde zij dus ook Thunderclan, Riverclan, Shadowclan en Windclan. Ik ben van de Shadowclan. Maar back to the point. Deze vier katten vormde een clan. En zo is dat door de moons heen uitgebloeid door dit. Je hebt rangen zoals Apprentice, Warrior, Medicine cat Apprentice en medicine cat, een deputy en een leider. Meestal ben je clanborn. Want clans haatten kittypets in hun clan. Dat ben jij dus bijvoorbeeld voor ons. Niet dat ik je niet mag ofzo. Maar, iedere clan heeft een leider. Die van ons heet Shrewstar. Want iedere leider eindigd op -Star. Ze moeten ook een reis maken voor hun negen levens." Ze stopte weer even. En ging weer verder. "Ik ben een Apprentice, mijn naam eindigd op -paw. Als je zes manen bent word je Apprentice. Daarna heb je ongeveer en maand of vier of vijf genoeg training gehad van de mentor die je destijds hebt gekregen toen je Apprentice werd. Je krijgt dan elke maand een ceremonie. En als je dus genoeg training hebt gehad van je mentor. Word je uitgeroepen tot warrior. Dan eindigd je naam ook niet meer op paw. Maar op bijv -leaf of -claw."
Ze stopte weer even. "nu weet je dat alvast. Maar nu kont de Warrior code. Dat zijn een soort van regels waaraan je je moet houden. Die hebben ze ook vele manen geleden bedacht. En oja, moons is maanden. We hebben ook een starclan. Die zit boven in de lucht. Het zijn de oude warriors die hebben gestreden voor ons en zijn overleden. Je kan ze 's avonds zien aan de Zilverpels." Ze keek even naar de lucht. Die nu nog blauw is. Maar vanavond zou ze het weer kunnen zien. "We vangen ook onze eige prooi. We hebben ieder een eigen territorium en een grens. We mogen niet over de grens jagen of lopen. Dan worden we verjaagd. We moeten in ons eigen gebied jagen. En meestal jagen we op muizen of vogels. Of een rat. Noem maar op." Ze keek hem even aan en begon weer "Ik weet niet of je plannen hebt om weg te gaan hier. Maar ze zullen je niet accepteren. Wij mogen eigenlijk ook niet eens hier komen. Het is tegen de warrior code. Straks komen de tweebenen. En dat zijn voor jou degene die jou verzorgen. En jou net hebben buiten gezet." De Shadowclan poes had ergens ook wel weer spijt dat ze zich niet aan de warrior code hielt. Maar ze Kon het nu toch al niet meer terug draaien.

OOC;;ik weet niet of ik alles heb verteld. Ik heb het een beetje gepropt xD. Maar jou kat kan ook nog altijd gewoon wat vragen stellen~

De poes begon te vertellen over het leven van de clans. Hij luisterde nieuwsgierig naar alles en de dingen die hij niet begreep hield hij in zijn hoofd om te vragen als ze klaar was. Het was een lang verhaal en raar om te horen. Hij noemde een kittypet en zijn mensen tweebenen. Hij zuchtte even. Nu ze zo vertelde wist hij hoe stom hij moest zijn. "Dus je mag met mij niet omgaan? Dat is oneerlijk! Ik ken geen andere kittypets of wat het ook was. Ik wil niet dat ik je na deze ontmoeting niet meer zie!" Hij panikeerde bijna. Hij leerde eindelijk iemand kennen, rond zijn leeftijd, en ze mocht hem niet zien? Hij vond het gemeen van ze. Waarvoor was het goed? "Waarom mag het eigenlijk niet? Ik doe je toch geen kwaad?" Hij keek haar bezorgd aan. Dan herinnerde hij zich weer wat hij nog wilde vragen en begon eraan: "Wat is een mentor? Waarom moet je trainen? Wat is de zilverpels? Bestaan die dode katten dan in je dromen? En is er veel verschil op de clans? En als ik per ongeluk verdwaal ergens wat gebeurd er dan met mij?" Hij keek de poes aan. Hij hoopte maar dat hij niet teveel vragen tegelijk stelde, maar hij was zo nieuwsgierig. Het gebied was groot want als je met vier clans leeft. Hij hoopte dat ze hem nog kwam bezoeken. Anders zou hij haar wel gaan opzoeken. Hij wilde niet de eerste kat in zijn leven gaan afgeven aan een paar stomme regels. Regels waren er ook om te overtreden want dat deed hij in zijn huis ook. Hij wachtte af op een antwoord van de poes.

"Wacht, wie zegt dat ik jou niet meer zou kunnen zien? Ik ben de regels al aan het overtreden dus ja. Ik wil jou ook heus nog wel zien. Je bent nieuw en je hebt nog niemand. Ik zal wel vaker langskomen nu ik ongeveer weet waar jij woont. Maar eerst zal ik al je vragen wel even beantwoorden." Ze keek de kat weer aan en begon. "Het mag niet, want het is tegen de code. Maar ik doe het wel. Dus geen zorgen." Ze stopte weer even om op adem te komen. "Een mentor is een Warrior kat die Apprentices zoals ik, traint. We moeten trainen omdat we moeten kunnen vechten als er ooit een gevecht uitbreekt. Want er is niet altijd vrede tussen de clans. Je moet sterk zijn. De zilverpels zijn de hoop sterren die je 's avonds ziet aan de hemel. Moet je maar eens opletten vanavond. Het zijn de overleden katten, maar Medicine katten en soms leiders en in het kleinste geval een warrior of apprentice kan weleens een droom krijgen over dingen die gaan gebeuren. regel recht van starclan." Ze kwam weer even tot adem en volgde. "Het verschil is kenmerken. Shadowclan heeft zijn trots dan weer. En iedere clan heeft iets anders. En nee, als je bedoeld verdwaald in het woud. Doe dat niet. Ga er niet heen in je eentje, want als iemand je ziet en het maakt niet uit van welke clan, ze scheuren je aan stukken. Je overleefd het niet. Dus doe dat nooit" Ze keek de kat serieus aan. Hij wist de gevaren ook niet van de clans en het woud. Hij zette zijn leven wel op het spel als hij onervaren het woud in zou gaan.

De zwarte kat keek haar aan. Zijn oren draaiden naar haar toe als ze vertelde. Opnieuw herhaalde hij de woorden in zijn hoofd en knikte af en toe dat hij het begreep. Nu snapte hij een groot deel, maar toch bleef hij nieuwsgierig. Hij wist dat hij zeker wel eens het bos in zou sluipen. Misschien kon hij haar eens gaan verassen. Hij grinnikte en schudde snel de gedachte uit zijn hoofd. Hij merkte dat ze het serieus meende. Hij knikte alweer met tegenzin. "Maar als ze weten dat je hier geweest ben, wat gebeurd er dan?" Hij keek haar onzeker aan. Stel je voor dat ze zwaar gestraft word om met hem om te gaan. Hij gromde even bij die gedachte. Het was echt oneerlijk. Hij wou echt dat ze zelf een kat zoals hem was zodat ze wel met elkaar konden omgaan. Ze was zijn enige vriend. De mensen waren niet altijd lief, dat wist hij nu al. Hij zuchtte even en keek weer naar Specklepaw. "Hebben jullie ook regels van uren? Dat je op tijd weg moet om niet gesnapt te worden? Ik wel. Die mensen moeten werken en vertrekken dan in de ochtend en komen savonds thuis. Dat is voor mij heel makkelijk om te ontsnappen. Ze durven een jonge kat niet alleen binnenlaten." Hij grijnsde even toen hij dacht aan de borden die op de grond in stukken braken toen hij wegrende van de man.

Ze keek weer naar de kat toen hij zijn vragen stelde. Ze had er nooit echt bij nagedacht wat er zou gebeuren. "Ehm, tja zolang niemand ons ziet kunnen ze mij ook niet pakken. En als ze dat doen. Weet ik niet wat me te wachten staat. Een straf." Ze keek even naar het bos voor haar en begon toen. "Nee, we hebben geen vasten tijden. Niet met gesnapt worden dan" Ze vond dat de kater erg nieuwsgierig was over het bos. Maar dat vond zij wel leuk. Dan kon ze natuurlijk lekker uitleggen.

"Ehm, tja zolang niemand ons ziet kunnen ze mij ook niet pakken. En als ze dat doen. Weet ik niet wat me te wachten staat. Een straf." "Nee, we hebben geen vasten tijden. Niet met gesnapt worden dan" De kleine kat knikte op de antwoorden. Gelukkig maar. Hij wou echt niet dat zijn nieuwe vriendin zou gesnapt worden en een zware straf kreeg. Dan zou hij zich zeker schuldig voelen. Hij keek even naar achteren. Het was stil in zijn huis. Hij vond het echt stom dat ze geen andere kat hadden. Als Specklepaw er niet was, zat hij helemaal alleen. Damn, daar had hij echt geen zin in. Hij hoopte dat ze lang zou blijven. Al mochten zijn mensen niet thuiskomen, misschien hielden ze niet van andere katten op hun terrein. Hij richtte zijn gele ogen op de poes. "Het is echt leuk om je te leren kennen. Zonder jou was ik nog steeds eenzaam." Hij snorde even en zwiepte met zijn staart. Hij tikte tegen haar aan en grijnsde. Op dit moment had hij wel zin om een spelletje te spelen, maar dan had je nog een vraag: Welk spel? Hij staarde naar het bos en dacht diep na over een spel dat ze konden spelen. Dan zou het nog leuker worden want hij wist al veel over de clans.

"Het is echt leuk om je te leren kennen. Zonder jou was ik nog steeds eenzaam." Zei de kat al snorrend.
"Dat vind ik ook, maar ik heb dan wel andere katten om me heen. Maar nog steeds." Ze keek de kat weer aan. En staarde daarna naar het huisje waar hij vast uit gejaagd zal zijn. Ze schrok even op toen ze ineens twee tweebenen zag lopen. Die had ze eerder nog niet gezien. Tenzij ze weg zijn geweest.
"Zijn dat jou tweebenen?" Ze vernauwde haar oogjes even naar de tweebenen die daar binnen zaten. Straks zouden ze de deur openen en moest ze weg. Of liepen ze gevaar.

"Dat vind ik ook, maar ik heb dan wel andere katten om me heen. Maar nog steeds." Hij knikte vriendelijk en keek weer naar het bos. Wat ze er ook over verteld had, hij vond het heel interessant. Ondanks alle gevaren die er zouden zijn. Hij zuchtte even en schrok even van de vraag. "Zijn dat jou tweebenen?" Hij draaide zich om en keek naar binnen. Ze waren duidelijk terug, maar van waar wist hij niet. "Ja dat zijn ze, ze vallen wel mee. Maar ik speel graag en dan maak ik van het huis een puinhoop. Nouja, dat vinden zij dan toch." Hij grijnsde even en keek naar binnen. Ze waren druk bezig met andere dingen dan op de katten te letten. Mooi, dan konden ze hier nog wel even blijven zitten. Hij richtte zijn blik op de poes en gaf haar een por met zijn poot. "Zin in een spelletje?" Zijn gele ogen glinsterden en hij wachtte nieuwsgierig af. Hij wist niet goed wat ze konden doen en als ze een spel zouden spelen moesten ze kiezen binnen of buiten zijn hek. Hij wist niet wat zijn eigenaars zouden zeggen als hij buiten het hek was. Hij begreep nog steeds niet waarom dit hek er stond.

"Uhm, ja is goed. Maar wel buiten dit hek liever. We kunnen wel een stukje doorlopen. Maar niet verder dan het bos. Want als we gesnapt worden." Ze knikte even naar de kat. Hij begreep wel wat de poes bedoelde. En ze zat er niet naar uit te kijken om beide gesnapt te worden. Dan Kon ze hem niet meer bezoeken. Of ze moest echt heel sneaky zijn."Welk spelletje wil je doen dan? Ik bedoel, wij doen niet zo vaak spelletjes. Ja als je kitten was. Of Apprentice. Maar meestal is het ook weleens serieus. Of je gaat jagen. Maar jij bent een kat van tweebenen. Dus jij zult heus wel spelletjes weten toch?" Ze keek hem vragend in zijn gele oogjes. Ze kende deze kat nog maar net. Maar nu al lijkt het of ze elkaar al ontelbaar aantal manen kennen.

"Uhm, ja is goed. Maar wel buiten dit hek liever. We kunnen wel een stukje doorlopen. Maar niet verder dan het bos. Want als we gesnapt worden." Hij knikte. Hij begreep het wel. Hijzelf zou liever door katten betrapt worden dan zijn mensen. Ze konden misschien gevaarlijk zijn naar vreemde katten. "Welk spelletje wil je doen dan? Ik bedoel, wij doen niet zo vaak spelletjes. Ja als je kitten was. Of Apprentice. Maar meestal is het ook weleens serieus. Of je gaat jagen. Maar jij bent een kat van tweebenen. Dus jij zult heus wel spelletjes weten toch?" Hij keek haar aan en glimlachte even. Deze dag kon voor hem echt eeuwen doorgaan met haar. Ze was de beste kat die hij tot nu toe kende. De katten in de winkel waren enorm stom en dom. Zij niet en ze was sterk. Hij schudde zijn kop en sprong van het hek af. Hij wenkte de poes en keek om zich heen. Perfect! "Wat dacht je van verstoppertje? Tikkertje kan ook als je wil! Ik weet niet welke jij zelf kent, maar het zijn erg leuke spelletjes dus die moet je gewoon kennen!" Hij sprong even om haar heen en snoof de geur eens op. Buiten het hek. De eerste keer en toch voelde het goed. Hij vond het helemaal niet eng. Einstein genoot van de geur en draaide zich dan om naar Specklepaw. Hopend dat ze een spel had gekozen.

"Wat dacht je van verstoppertje? Tikkertje kan ook als je wil! Ik weet niet welke jij zelf kent, maar het zijn erg leuke spelletjes dus die moet je gewoon kennen!" De poes dacht even. "Ehm, tikkertje dan, maar niet het bos in rennen! Want anders maak ik gehakt van je." Ze grinnikte even, maar keek hem toen weer serieus aan. "Want als jij mij nog steeds wilt zien, moet je dat niet doen want dan worden we gepakt. Ik bedoel, twee rennende en drukke katten zijn toch bijna niet onmisbaar?" Ze gaf de kat een tikje op zijn neus net het puntje van haar staart. En toen rende ze weg. "Haha, je krijgt ne toch niet! Ik ben veelste snel voor jou!"

2 twolegs denderden op Sunset af, ze giechelden en hadden kleine steentjes vast. Ze brabbelden iets raars, en staken hun klauwen uit naar de zwarte poes. Blazend keek ze de giechelende twolegs aan. Toen ze steentjes op haar gingen gooien, was de maat vol. Ze rende op een van de twolegs af, en reet met haar nagels zijn haarloze poten open, zijn hand wou haar vastpakken, maar Sunset krabte en beet hem. Ze takelde de benen en handen flink toe en rende ze vervolgens achterna naar een twoleg nest, grijnzend en met gemak sprong ze in de boom naast de ingang. De zwarte she-cat likte het bloed tussen haar klauwen, en luisterde naar het geschreeuw in het nest. Ze draaide haar hoofd met een ruk om toen ze twee katten hoorde praten. Sunset grijnsde toen ze zag dat het een clankat en een kittypet was. Ze sprong naar een paar bomen verder om ze beter te bekijken, het waren een kater en een poes, allebei nog jong. De twee katten sprongen over het hek heen en bespraken welk spelletje ze gingen doen. Sunset sprong uit de boom en grinnikte. "Kittypet en clankat, twee lafaards in een." Uitdagend zwaaide ze met haar staart en keek de apprentice spottend aan. "Je bent vergeten te vertellen over de BloodClan." Ze likte haar lippen waar nog wat twolegbloed plakte. "Waren dat jouw twolegs?" Grijnsde de zwarte Bloodclan poes, ze wendde zich tot de kittypet en zette een stap dichterbij. "Twoleg bloed is niet zo lekker als je denkt." Plaagde ze. Ze zette haar bebloedde klauw in het gras, waar een rode afdruk ontstond. En wendde zich naar de clanpoes. "En is dit niet een beetje tegen jullie clanregels?" Lachend trok ze haar klauw terug waar een rode pootafdruk stond. "Zomaar met kittypets praten, en zomaar bij de BloodClan binnenwandelen?"

||Sunset||~~Demon~~||~~Brokenwing~~|| ~~Venice~~ ||

Stuff::

De kleine kater grijnsde. "Gehakt van mijn vlees? Dat zal niet smaken!" Hij voelde de tik en gromde zacht. Hij sprong achter de poes aan, maar opeens stond er een zwarte kat voor zijn neus. Hij schrok en sprong een meter de lucht in. Hij bekeek de zwarte kat voor zich. Ze zag er best eng uit. Bloodclan? Wat was dat nou weer? Hij merkte het bloed op en hoorde haar woorden. Hij schudde zijn hoofd. "Mijn mensen zitten binnen, en uhm waarom? Ga je hen proberen opeten ofzo?" Hij keek naar de poes. Nu richtte de kat zich op zijn vriendin. Hij gromde en keek haar kwaad aan. "Zeur niet zo, we waren alleen maar aan het spelen. En wat is die Bloodclan nou weer?" Hij rolde met zijn ogen. Hij keek weer naar de kat. Hij was vast te brutaal geweest, maar dat kon hem echt niet schelen. Ze moest niet zo gemeen doen. Het was hier echt geen horrorfilm. Hij zwiepte met zijn staart heen en weer en keek naar de kat. Hij keek even om zich heen. Dus net buiten zijn hek zaten ze bij de Bloodclan? Nouja! Hij zou echt niet altijd in zijn tuin gaan zitten. Ze waren nog maar net buiten en ze werden al lastig gevallen. Wat een stom gebied was dit zeg!

Sunset keek spottend naar de kittypet, ze drukte hem op de grond. "Spelen, hé?" Ze grijnsde, dit kon nog wel eens leuk worden. "De BloodClan is een clan die alle clans haten, en natuurlijk ook rogues, en kittypets" Ze dacht even aan Vulture, toen ze rogues zei, maar die gedachte schudde ze snel weg. "Pas maar op hoor, ik denk dat ik je dit keer laat leven, omdat je nog nieuw bent." Ze grijnsde, ze hield het katertje nogsteeds op de grond gedrukt. Ondertussen likte ze haar andere poot. "Clankatten zijn lafaards, net zoals jij kittypet" het laatste woord spuugde ze eruit, ze liet de kittypet los, en keek hem recht aan met haar doordringende zilveren ogen. "Kijk maar uit voor andere BloodClanners, die hadden je nu verscheurd." Mauwde ze, en ze zette een paar stappen achteruit om haar klauw in het hek te zetten, een gleuf ontstond in het hout toen ze met haar nagel het hek bekraste. Ze wendde zich weer naar de kittypet en wachtte zijn antwoord af.

||Sunset||~~Demon~~||~~Brokenwing~~|| ~~Venice~~ ||

Stuff::

De poes stopte even van gepraat achter haar. Ze draaide zich om. Ze rende op de poes af. "Ehm ja dat is tegen de code. En dat boeit me dus niks. En waarom zou ik vertellen over de bloodclan? ze zitten niet eens in het bos. en jullie geloven niet eens in starclan. dus zeg me niet dat bloodclan een clan is. Oja, trouwens. Dit is nog steeds Rogue territory waar jij in bent. Bloodclan is verder daar achter. ik weet niet of je wel verstand hebt van Rogue gebied. Maar dat is toch best groot. Ze keek de Bloodclan poes met vernauwde oogjes aan. "En, die tweebenen daarbinnen hebben jou niks aan gedaan. Dus ga" De Shadowclanner stond sterk op haar poten. Als die poes iets zou beginnen was het toch een oneerlijke strijd. Want zij waren wel kleiner en jonger. Maar aan de andere kant waren hun met z'n twee. Alleen hoopte ze wel dat Einstein ook Kon vechten.