Sweet little darlings

Met een warme blik in haar ogen keek ze naar haar slapende kittens. Nog zo jong, zo onschuldig en zorgeloos. Ze krulde haar lippen, enkel zat er een droevige glans in haar ogen. Als ze maar niet haar pad zouden volgen. Als zij maar nooit zo'n mentor als Darkfire zouden krijgen. Als ze maar nooit zo gebroken door het leven hoeven te gaan als zij had gemoeten, en soms nog steeds moest. Wounds might heal, but scars never leave. Ze gaf haar kittens een lik over hun kopjes en glimlachte. Ze zouden zo wakker worden.

OOC: Open

Even smakte de kit wat voor ze zich opnieuw omdraaide en zich in een bolletje werkte. Ze lag apart van haar siblings maar dat liet haar enkel beter voelen, die andere hadden zulke grote lichamen. Langzaam opeende ze haar ogen toen ze een lik over haar kop kreeg. Haar bekje sperde open in een geeuw waarna ze slaperig naar haar moeder keek. Mama, haar oogjes keken vrolijk op waarna ze zich op haar pootjes hees en vrolijk naar de kop van haar moeder werkte. "Goejdemorgjen mama" riep ze vrolijk, haar uitspraken zo goed mogelijk makend. Ze sprong met haar voorpootjes op de kop van haar moeder.

Haar blik gleed naar haar kleinste dochter, Littlekit. De jongste was ze niet, maar zeker wel de kleinste. Tevens leek ze veel op Polarbear, al had ze iets meer van een Bengaalse kat. Haar vacht was zilver/wit en zwarte vlekjes, en haar ogen waren mooi blauw. Het blauwe kon natuurlijk veranderen, al waren de oogjes wel heel fel om überhaupt te veranderen. Ze was een mooie dochter. "Goejdemorgjen mama," piepte Littlekit. Ze had Littlekit vernoemd naar haar beste vriendin, ook omdat Littlewish gewoon veel voor haar betekende, en ze had het daarom speciaal gevonden om Littlekit die zelfde naam te geven. "Goedemorgen, Littlekit." Ze glimlachte. "Lekker geslapen, meisje?" Vroeg ze terwijl ze haar kitten een zacht kopje gaf.

Vrolijk keek ze omhoog naar haar moeder en purde even terwijl ze het kop liefjes terug gaf. Littlekit keek even naar haar staartje die vrolijk heen en weer ging en dacht er even overna om hem te pakken maar ze kreeg het ding toch nooit te pakken. Maar dat betekende niet dat je op moest geven. Speels sprong ze om, ik de hoop hem vast te krijgen, nope. Ze rolde op haar rug en probeerde zo haar staartje te pakken. Maar ook deze actie faalde. Snel keek ze op toen haar moeder wat zei. "Ja mama, en jij?" Vroeg ze terwijl ze weer recht tegenover haar ging zitten, haar moeder was eigenlijk de enige waar ze zo vrolijk bij was. De rest was allemaal te groot, zelfs haar zusjes waren groter, terwijl ze de op een na jongste was.

Brightspots glimlachte terwijl ze naar haar spelende dochter keek. Zodra de kittens hun ogen opende waren ze meteen helemaal in het dolle. Geweldig om te zien. "Ja mama, en jij?" Vroeg Littlekit toen, terwijl ze nog op haar rug lag en haar zo aan kijk. Slecht, ze had super slecht gedroomd, en dat had haar nacht kort en wankel gemaakt, maar haar dochter ging dat echter niets aan. "Prima," snorde ze terwijl ze haar pootje op het buikje van Littlekit zette, niet te hard natuurlijk, maar wel zo dat het zilveren katje er mee spelen kon. Ze hield haar staart om haar andere kittens heen gekruld, maar wakker worden zouden ze zo toch wel.

Rustig eek ze haar moeder aan terwijl ze op haar ruggetje lagen. Toen ze zei dat ze prima geslapen had grijnsde Littlekit even. "Waar heeft u over gedroomd, mama?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze hield zelf enorm van dromen, en was daarom ook heel snel heel nieuwsgierig naar andere katten hun dromen, alleen durfde ze er nooit naar de vragen. Niet dat zij er iets raars aan zag maar ja. Vrolijk keek ze naar de poot op haar buik en klemde haar pootjes eromheen waarna ze erin probeerde te bijten. Maar dat ging niet echt. Lachend hield ze haar voorpootjes eromheen geklemd waarna ze plots haar nageltjes uitzetten. Misschien ging hhem zo beter, wist zij veel dat het pijn kon doen.

"Waar heeft u over gedroomd mama?" Vroeg Littlekit toen. Brightspots hield haar glimlach nog net zo geforceerd als daar voor op haar snoet. Ze sloot even haar ogen en dacht na over wat voor geweldige warriors haar kittens worden zouden. "Over wat voor geweldige warriors jullie gaan worden," snorde Brightspots. Ze had er niet over gedroomd. Maar ze kon de waarheid ook niet zeggen tegen zulke jonge zielen. Dat zou een schande zijn om hun nu al te belasten met haar verleden. Als ze daar over praten wou, kon ze haar vrienden opzoeken, Littlewish, Wintersong, Softvoice, Raindance... Geweldige vriendinnen. En dan had ze natuurlijk ook nog haar siblings waar ze terecht kon. Boven al had ze natuurlijk ook nog Polarbear, bij hem kon ze ook terecht. En toch voelde dat alles niet compleet...
Ze voelde hoe Littlekit haar pootjes om haar voorpoot heen klemde. Voorzichtig wiebelde ze haar poot heen en weer zo dat ze er zo beter mee spelen kon. Plots voelde ze de kleine, scherpe nageltjes in haar poot, maar zo'n pijn deed het niet. Het prikte wat, maar dat hoorde bij spelende kittens. Tandjes en nageltjes, heel normaal. Ze boog haar kop en beet zachtjes en speels in één van Littlekits voorpootjes. Het leven van haar kittens mochten nooit zo worden als die van haar was.

Het kleine staartje sloeg snel heen en weer terwijl haar oogjes groot werden. 'Denkt u echt dat ik een goed warrior ga worden?' vroeg ze blij terwijl ze naar haar moeder keek. Bleef ze dan niet altijd zo klein. Werdt ze uberhaupt wel een warrior. Misschien werd ze wel nooit  groot en sterk genoeg. Maar mama zei dat haar zusjes en zij geweldige warriors gingen worden. Papa was en geweldige warrior, maar hij was groot, echt groot. Ze verstopte zich altijd als hij kwam, ze was bang voor hem. Niet alleen omdat hij zo groot was, misschien schaamde hij zich wel dat hij zo'n kleine kit had. Mama was geen warrior, maar anders was ze ook geweldig geweest, mama was geweldig in alles. Blij keek ze naar haar moeder en zette haar nageltjes in de voorpoot, mama leek er geen  last van te hebben, beter, ze wou haar geen pijn doen. Ze lachtte toen haar moeder een van har voorpootjes vast pakte. Ze legde haar andere voorpootje op de neus van haar moeder en duwde haar lachend. 'Mama, laat los, dit is niet eerlijk' lachtte ze.