Red apple {Innerkit}

Met sierlijke pootstappen wrong de slanke, roomwitte poes zich door de ingang van het kamp heen, om vervolgens haar heldere blauwe blik even onderzoekend over de meerdere katten te laten glijden. Een zachte zucht verliet haar bekje en geluidloos trippelde ze naar de prooistapel toe, haar halflange pels licht golvend bij iedere stap die ze nam. Ze was vandaag al op jacht gegaan, maar had niets te pakken weten te krijgen. Maar aangezien ze toch het kamp uit was geweest voor de Clan, mocht ze alsnog wat pakken, toch? Ach, wie ging er iets van zeggen? Iedereen die het waagde haar te zeggen wat ze moest doen, kreeg de volle laag terug. Cheetahpaw liet zich niet zomaar rond bevelen, en al zeker niet door andere, normale katten. Ze volgde alleen maar bevelen op van de hoge rangen, maar de rest mocht oprotten wat haar betrof. Kieskeurig porde ze met haar grijze neusje in de stapel van prooi, het best uitziende prooidier kiezende. Het was een eekhoorn, die redelijk goed gevuld was. Met een tevreden uitdrukking nam ze het dier beet met haar hoektanden en trippelde ze in de richting van de kraamkamer, om eens daar aangekomen te zijn zich te laten zakken tot ze in een zithouding terecht kwam.

Een lichte bries gleed door de ingang van de Nursery. Het vond zijn weg naar het nest van een zwart poes en streek door de vacht van de vier kittens die tegen haar opgekruld lagen. Een van hun, de nachtzwarte kater, de oudste van de vier, opende zijn heldere blauwe oogjes waarna hij om zich heen keek. Wat had hem gewekt uit de heerlijke droom waar hij in zat. Rustig rekte hij zijn lichaampje uit en sperde zijn bek open in een geeuw. Nou hij toch wakker was kon hij net zo goed iets gaan doen. Innerkit kroop bij de rest in zijn nest weg, in de hoop ze niet te wekken waarna hij soepel uit het nest sprong. Zijn blik gleed nog een keer rond, hij had al behoorlijk wat kittens ontmoet maar nog lang niet iedereen, hij moest dus nog wat doen. Maar voor nu zou hij eens kijken wie er buiten was. Rustig trippelde Inner naar de uitgang, goed op de stapjes van zijn pootjes lettende, hij was vaak genoeg op zijn snuit gevallen terwijl hij niet op zat te letten. Eenmaal bij de ingang keek hij op, er zat een poes dichtbij, maar geen queen. Het was een apprentice. Maar de apprenticeden was de andere kant op. Nieuwsgierig trippelde hij haar kant op en keek even naar de eekhoorn. Hij at toch nog geen vlees. Hij keek op naar haar. "Hey, ik ben Innerkit, en u?" vroeg hij.

De poes knaagde wat met haar hoektanden aan het stuk vlees en keek even op toen ze naderende pootstappen hoorde. Algauw ontmoette haar blauwe blik het gestalte van een zwarte kitten. Wat moest hij nou weer van haar? "Hey, ik ben Innerkit, en u?" Nogmaals gleed ze kritisch met haar blik over de kater, tot er een belletje bij haar ging rinkelen. Was hij niet die halfbloed kitten? De poes greens even. Kittens die gedeeld krijgers bloed hadden konden nooit een volwaardige warrior worden. Ooit zouden ze zich gaan afvragen waar hun loyaliteit zich bevond. De poes knikte dan ook slechts afkeurend nee, waarna ze terug voor zich uit keek. De kitten negerende. Nee, ze wou niet met zo'n stuk afval praten.

De ijsblauwe oogjes waren rustig op de witte poes gericht. Zij ging voor de nursery zitten, het enige wat hij erdoor wou was een gesprek, of een spelletje. Hij zag enkel dat ze hem bekeek, hij had de bouw van zijn tante gelukkig, en die was de deputy, dat moest goed zijn toch. Toch schudde de poes licht haar hoofd en keek weer voor zich. Okeey, nou begon het hem te irriteren dat katten dat deden. "Wat" vroeg hij. Hij zou niet wegkruipen voor zulke katten. Waarneer hij apprentice en warrior zou zijn zouden ze wel zien hoe hij was. Hij had niets met zijn vader te maken. Maar tot die tijd zou hij zichzelf maar moeten verdedigen, hem en zijn broertjes en zusje. Vooral zijn zusje, die was zowiezo al verlegen. Het was gewoon rechtuit lullig als je zo tegen haar zou doen.