All alone

Het was eng. Langzaamaan droop er steeds meer licht door zijn oogleden en het voelde niet goed. Door de zenuwen en constante angst had hij niet meer gegeten en zijn maagje bromde door. Niet nu, niet nu! Gromde hij zichzelf steeds toe. Cedarkit verborg zijn kopje tussen zijn poten, waardoor zijn blik donkerder werd. Ja.. dat was beter. Misschien was het nu voorbij? Voorzichtig hief de kitten zijn kopje op, maar plots ontstond er een scheurtje in zijn visie. Niet alleen maar zwart, nee er kwam een streep van licht door. Door angst schrok hij en hierdoor werden zijn oogleden van elkaar gehaald. De plotselinge streep van licht verblindde hem en luid piepend rolde hij uit het warme nest. Alsof hij zojuist met een klauw was aangevallen wurmde hij op de grond en kwam gelukkig op zijn pootjes terecht. Hierna kwam hij bibberend overeind, zijn oogjes dichtgeknepen en hobbelde een richting in. De warme geur van zijn moeder vervaagde en zijn honger deed ook niet veel goeds met zijn snelheid. Maar plots rook hij heel veel verschillende geuren. Voorzichtig opende hij zijn oogjes en zag een heel erg grote open plek voor zich. Allerlei grote katten liepen langs hem heen. Angstig zette hij zijn grijze vachtje op en hij dook ineen. "Mama.." Jammerde hij luid.

OOC; Please join!

De kou begon hem al te pakken te krijgen en zachtjes begon hij te rillen. 'Hé, wat is er?' Iep! Een vreemdeling! Voorzichtig keek Cedarkit op, twee keer zo pluizig lijkende door zijn opgezette vacht. Snikkend rolde hij wat onhandig naar de poes toe en drukte zich tegen haar witte vacht aan, wat meer beschermd tegen de kou. "Ik au.." Piepte hij zachtjes, langzaam slaperig wordend. Zachtjes gaapte hij en drukte zich tegen de voorpoten aan van de vreemdeling. "Slaap.." Zuchtte hij nog en sloot zijn oogjes en doezelde langzaam weg.

Silverstream lag rustig te slapen in de nieuwe, vervangende nursery, haar staart om haar kittens heen geslagen. Een plotse beweging, en een verdwijnende kitten liet haar ogen in een snelle klap open gaan. Licht overviel haar, en even werd het licht in haar kop, maar ze herstelde zich snel. Ze gaf Rushingkit een lik over zijn kop, en verliet de nursery snel. Ze zag een witte poes op de open plek zitten van het vervangende kamp, tot haar verbazing lag Cedarkit bij haar. [b]"Wat is er gebeurt..?" vroeg ze, terwijl ze Cedarkit naar haar toe schoof, en haar staart beschermend om hem heen legde. Ja, queens waren vaak over bezorgd.

Zachtjes begon het katertje te snorren toen de grote poes zachtjes tegen hem sprak, maar plots werd hij verschoven. Angstig drukte hij zijn oortjes tegen zijn kop en zette zijn vacht op, maar toen hij de geur van zijn mama herkende kalmeerde hij weer wat. Haar dikke staart werd om hem heen gewikkeld en wat slaperig legde hij zijn kopje erop. Zacht.. Totdat de grote poes begon te spreken. Voorzichtig keek hij op en plaatste zijn mini pootje op een van de voorpoten. "Jij Wawwiow?" Vroeg hij zachtjes en keek toen naar zijn mama. "Toch?"

'I-ik, hij, hij kwam de nursery uitrennen, en toen kroop hij tegen me aan en...' legde de warrior uit. Kort vernauwde Silverstream haar ogen, maar die verzachtte al snel. "Oh, het geeft niet," murmelde ze terwijl ze haar kop boog om haar zoontje een lik over zijn kop te geven. "Jij Wawwiow?" Vroeg hij aan Blue-eye. Vervolgens draaide Cedarkit zijn kopje naar haar toe. "Toch?" Silverstream glimlachte. "Ja, Blue-eye is een warrior," miauwde ze met een glimlach. "Op een dag zal jij ook een warrior zijn," snorde ze.