Fur full of scars. [&MOONWHITE + OPEN] [FINISHED]

Claw keek naar zijn vacht in een plasje water. Op zijn schouder was een groot litteken te zien, zijn flank zat vol met littekens en bij zijn wang zat een klein littekentje van de aanval van de das. Het grootste litteken die hij echter had was die op zijn schouder die Moonwhite had aangebracht. Weken waren verstreken en zijn wonden waren uiteindelijk genezen, maar hij had Moonwhite niet meer gezien. Dat was misschien ook wel het beste. Hij vond het nog steeds awkward als hij dacht wat hij tegen haar gezegd had. Hij had haar bedankt nadat zij hem gered had van een pijnlijke dood. En ook al was de zwarte kater de witte poes dankbaar, dat had hij nog niet zo willen uitdrukken. Hij keek kalm om zich heen terwijl het territorium van de Rogues betrad. Hij wist niet precies waarom zijn poten hem hier naartoe brachten. Waarschijnlijk omdat hij zichzelf verveelde. Hij trok zijn neus op. Hij herkende die geur die hier rondhing. 'Moonwhite,' zei hij zuchtend. 'Ik weet dat je er bent. Kom nu maar gewoon tevoorschijn.' Zijn stem klonk niet spottend, noch boos. Hij voelde zich.. vreemd. Vreemd omdat hij niet meer boos op haar kon zijn na wat ze gedaan had, vreemd omdat hij haar nu iets verschuldigd was, ook al was hij diegene geweest die zich had omgedraaid om samen met haar de das te bestrijden. En toch voelde hij zich niet meer vijandig tegenover haar. Hij ging zitten en likte, om zijn emoties te verbergen, over zijn borst, waarna hij wachtte tot Moonwhite tevoorschijn kwam.

OOC: Eerste post voor Moonwhite, daarna open voor iedereen (:

Een grijnsje verscheen op Moonwhite's gezicht toen de zwarte kater haar weer opmerkte. Hij kon het ook niet laten hé. 'Wie we hier hebben, Claw.' mauwde ze er verscheen uit het lange gras dat op een iets openlijkere plek groeide. 'Zo te zien zijn je wonden genezen.' De witte poes zette zich neer en sloeg haar staart over haar voorpoten. Zijn littekens vielen net wat meer op dan die van haar. Haar witte vacht wist ze grotendeels te verbergen, aangezien haar huid ook lichter was. Eigenlijk had ze niet echt gedacht dat ze de kater nog terig zou zien, aangezien hij door haar gered was. Iets waar ze hem sowieso nog mee zou plagen, maar dat hield ze voorlopig nog voor zich. Dit was de tweede keer dat ze hem zag, dus ja.

Tag: Claw

Fur full of scars. [&MOONWHITE + OPEN] [FINISHED] Iyhm36

Een voldane grijns verscheen rond zijn lippen toen de geur sterker werd en zich op den duur in zijn neusgaten drong zodat hij wel op moest kijken. Haar stem bevestigde nog eens extra dat zij het wel degelijk was en hij keek hoe de poes tevoorschijn kwam. 'Het heeft niet zo heel lang geduurd,' miauwde hij kalm. 'En de katten in de BloodClan, vooral de kleintjes, vinden het natuurlijk weer super om te zien hoe veel littekens ik wel niet heb. Ze moeten ze altijd weer tellen en dan ruzie maken als ze verkeerd geteld hebben. Stelletje stomme haarballen.' Claw gromde bij de herinnering toen kleine kits naar hem toekwamen en hem met grote ogen vroegen of dat échte littekens waren. Zijn nijdige opmerkingen dreven hun echter niet weg en ze begonnen op hun gemak zijn littekens te tellen, iets wat hem enorm geïrriteerd had. En dan maar ruziemaken als ze verkeerd hadden geteld en waar opnieuw moesten beginnen. Hij moest niks van ze weten, maar hij was ook wel hoog genoeg op zijn niveau om geen van hun een klap te verkopen omdat ze nog jonkies waren. Nee, hij had het alleen bij blazen gehouden. 'En hoe is bij jou nog gegaan?'

OOC: Zie je Claw al met een nors gezicht bij al die kleintjes zitten? Haha xD

'Dat is trouwens graag gedaan.' zei ze nog op het feit dat hij meerdere littekens bij had gekregen. Het puntje van haar staart zwiepte wat heen en weer toen de kater verder ging met zijn uitleg over kittens.'Jullie kittens kijken naar jullie op, hoe meer littekens hoe beter.' Zei ze met een grijnsje en richtte haar oren wat op bij zijn vraag. 'Het ging wat moeizaam, maar nu zijn ze toch allemaal genezen.' Littekens zouden het zeker blijven, maar dat was nu eenmaal het lot van elke kat die zich in en rond de bossen begaf. De wond in haar hals had de meeste tijd nodig gehad om te genezen, aangezien deze open lag. Daar had ze vooral het meeste last van gehad.

OOC: Ik kan het me echt al helemaal voorstellen xD

Claw wierp een geïrriteerde blik op Moonwhite bij haar woorden. Dat mocht dan wel zo zijn, maar dat nam niet weg dat hij zo'n kitten een irritante pluizenbal vond. Hij haatte kits, moest er echt niets van weten. Hij had al moeite met katten die onder de tien moons oud waren, omdat ze zo nieuwsgierig waren naar alles. Katten die hij echter respecteerde waren katten zoals zijn leider, katten die veel moorden hadden gepleegd of jonge katten waarbij de duisternis al van hun gezicht te lezen was. Of katten met halsbanden, want die toonden meestal aan dat ze het niet eng vonden om iemand te vermoorden. Hij wist zeker dat hij binnenkort ook zijn halsband zou krijgen omdat hij nog maar twee dagen geleden een kittypet vermoord had. Hij zou dit echter niet aan Moonwhite vertellen, gewoon omdat hij niet wist hoe ze zou reageren. Zonder iets te zeggen liep hij naar Moonwhite toe toen ze haar woorden gesproken had en duwde met zijn neusje haar kopje via haar kin omhoog. Hij bestudeerde de wond. 'Nou, je hebt in elk geval een mooie herinnering van me en zal me altijd dichtbij je hebben,' zei hij grijnzend, waarna hij hun contact stopte door een stap acheruit te doen. Hij toonde zijn schouder aan haar. 'Hetzelfde geldt voor mij,' grijnsde hij. Zijn grijns was niet spottend, noch nijdig of kwaad. Het was op een vreemde manier bijna... vriendschappelijk te noemen zelfs.

Moonwhite was verrast toen de kater haar kopje omhoog duwde. Ze wilde zich wegdraaien, maar liet het vervolgens maar zo, toen ze merkte dat hij het deed om haar litteken te bekijken. Op dit moment was het litteken nog vers, wat wilde zeggen dat er nog geen vacht over was gegroeid. 'Dat zal ik ook nooit meer kwijt geraken.' zei ze met een klein glimlachje op het feit dat ze het voor altijd bij zich zou dragen. Ze liet haar kopje zakken toen de zwarte kater zijn litteken showde aan haar. Ze grinnikte kort. 'Ik had je gezegd dat ik je iets ging geven als aandenken.' grijnsde ze en likte kort haar borst. 'Wat doe je hier trouwens? Je kwam me toch niet opzoeken hé?' Een plagerige grijns verscheen op haar gezicht.

Tag: Claw.

Claw schudde zijn kop kort als bevestiging dat de kans dat ze haar litteken kwijt zo raken inderdaad miniem zou zijn en grinnikte op haar woorden. 'Ja, maar daarbij had je ook gezegd dat dat aandenken achter zou blijven op mijn lijk.' Hij grinnikte even toen hij bedacht dat hij dat zelf ook had beloofd aan haar, maar het was heel anders gegaan dan ze beiden gedacht hadden. Misschien was het ook maar beter zo. Hij had tot nu toe één kat vermoord en dat was voor nu meer dan genoeg. 'Dat zou je wel willen, hè?' vroeg hij al even plagerig aan haar. 'Maar nee dus. Ik verveelde me enorm en besloot om hier langs te komen.' Hij wist niet precies of hij de waarheid vertelde, want om eerlijk te zijn wist hij niet wat hem naar hier had gebracht. Hij ging er maar vanuit dat hij zichzelf enorm verveelde en daarom even naar dit gebied was gegaan. Hij had haar dan ook weer niet verwacht, hij had eerder andere katten verwacht dat hij zou kunnen irriteren en waarmee hij eventueel een gevecht kon hebben. Die ThunderClan-cat was namelijk niet interessant genoeg die hij was tegengekomen. Nee, hij moest een geduchte tegenstander hebben. Zo eentje als Moonwhite was goed genoeg, besloot hij.

'Je verveelde je? En dan kom je naar mij? Wat ben jij toch subtiel.' Grapte de witte poes, trok zichzelf recht en zette nu zelf een stapje naar hem toe. Ze stond nu bijna neus aan neus met Claw. 'Waarmee kan ik de zwarte kater van dienst zijn?' Een, voor Claw nieuwe, karaktertrek kwam bij haar naar boven. Altijd leuk hoe katers reageerden op zulke dingen. De meeste deinsde direct achteruit. Sommige begonnen zelfs over heel andere onderwerpen te praten. Eens zien hoe Claw op zoiets reageerde. Dit was behoorlijk gewoon voor Moonwhite, alsof ze dit elke dag deed.

Claw voelde zijn vacht warm worden van irritatie. Dat het een grap was, drong op dit moment niet tot hem door en hij voelde woede in zich opkomen. 'Zo zit het niet,' antwoordde hij gefrustreerd, maar voor hij verder kon praten, stond ze opeens neus aan neus. Wat hij verder wilde zeggen, viel weg. Alles in zijn lichaam spande zich aan en zijn klauwen kwamen automatisch tevoorschijn. Zijn lichtgroene ogen boorden zich nijdig in de hare en hij keek verbaasd toen hij haar woorden hoorde. Het klonk een beetje... alsof er met hem werd geflirt. Oh nee. Hoe moest hij nu weer op dit reageren? 'Door op te rotten,' zei hij nors, waarna hij een paar stappen achteruit deed zodat ze in elk geval niet meer zo dichtbij stond. Hij begon zijn vacht te wassen. Hij was geen charmante kat, hij had geen charmante opmerkingen en hij zou ook nooit charmant kunnen worden. Poezen die op dit uit waren moesten ver uit zijn buurt blijven. Hij voelde zich op zijn zachtst gezegd ongemakkelijk onder al dit. Zelfs al zou hij gevoelens hebben of wat dan ook - wat hij nog nooit had meegemaakt aangezien hij alle poezen meestal wegjoeg met zijn norse gedrag - dan zou hij er niet mee kunnen omgaan. 'Ik wist niet eens dat jij hier zou zijn,' beet hij haar toe. 'Wat jammer dat dat wel zo was.' Nee, dit had hij niet achter haar gezocht. Hier had hij geen zin in. Dat ze maar met een andere kater ging flirten, maar niet met hem. Hij stond al op het punt om zich om te draaien en weg te lopen, weg van dit gedoe waar hij toch geen verstand van had.

Een geamuseerde grijns verscheen op Moonwhite's gezicht. 'Wat ben jij toch een zuurpruim.' Grinnikte de poes en sprong achter hem aan. Waarom ze zo soms deed? Misschien had ze soms wat aandacht te kort, iets waar hij geen last van had. Hij had genoeg kittens die hem aanbaden. Een glimlach sierde haar kopje bij die gedachten. 'Als je later een poes wilt benaderen zul je heus wat anders moeten zeggen als dat hoor. Ze sneed hem de pas af, zodat hij halt hield. Hij had echt geen enkele kennis van dat zo te zien. 'Ik wil het je heus wel leren.' Zei ze nu met een grijnsje.

'Ja,' riep hij over zijn schouder. 'En dat is nu precies wat me telkens redt uit vervelende situaties zoals deze, namelijk dat ik een zuurpruim ben.' Hij vloekte lichtelijk omdat hij nog steeds niet zo snel was als hij wilde dankzij het litteken op zijn schouder. Hij zou nog wel even training nodig hebben om dezelfde snelheid te behalen die hij had voordat hij rust moest nemen omwille van een diepe wond op zijn schouder. Hij keek nors naar voren toen Moonwhite voor zijn neus verscheen. 'Nee,' zei hij bot op haar voorstel. 'Snap je het dan niet? Ik wil geen partner. Nu niet, nooit niet. Die stomme poezen interesseren me helemaal niets. Die klagen, zeuren en zijn zo vervelend als de pest.' Bij elk woord die hij zei naderde hij haar iets meer en drukte zijn neus nu tegen de hare. Hij haalde snel zijn neus weg om geen lichaamscontact meer met haar te hebben en ging zitten, waarna hij zich een lik over zijn borst gaf. 'Bovendien kun je me niet veranderen, ook al zou je dat zo graag willen,' zei hij bot. 'Maar waarom ga je niet iemand anders met je vervelende, achterlijke liefdeslesjes lastigvallen? Genoeg katers die naar je zouden willen luisteren en zelfs een demonstratie van je zouden eisen, hoor.'

Moonwhite legde haar oren in haar nek en keek de kater kil aan toen hij dat laatste zei. 'Denk jij nu echt dat ik hier elke kater ga opzoeken?!' De witte poes zette haar vacht op bij die gedachten. 'Als je me hiervoor kwam opzoeken kan je beter gaan.' siste ze vervolgens en draaide zich zijdelings om. 'En ik heb nooit gezegd dat ik je wilde veranderen. voegde ze er nog aan toe. Zijn karakter stond haar aan, maar dit wilde ze niet. Ze draaide zich naar hem toe. 'Jij kunt beter in je achterhoofd houden dat ik je gered heb. Verwacht maar niet dat ik dat de volgende keer ga doen.' Ze legde zich koppig neer waar ze zat en haalde haar tong over haar voorpoot, zodat haar haren weer terug gewoon gingen liggen. Ze was soms wel snel geraakt, iets wat Claw nu waarschijnlijk ook wel doorhad. Maar ze weigerde om weg te gaan. Dit was Haar territorium.

Claw keek verbaasd op toen haar humeur opeens van plagerig en lieftallig naar woedend ging. Poezen. Hij zuchtte. Hij zou ze nooit begrijpen. Hij hield wijselijk zijn bek dicht tot heel de storm voorbij was. 'Ben je klaar?' vroeg hij niet onder de indruk toen ze uiteindelijk ging liggen en haar overeind staande vacht begon plat te likken. 'Ik denk niet dat je elke kater bewust gaat opzoeken, maar ik denk wel dat je soms een beetje te veel nood hebt aan mannelijke aandacht,' sprak hij zijn gedachten uit. 'Ik heb je al duidelijk gemaakt dat ik je niet kwam opzoeken. En geloof me, ik heb je op die avond wel duidelijk gemaakt wat ik over die redding dacht.' Hij wilde die woorden niet nogmaals herhalen. 'Bovendien denk ik niet dat ik je hulp nog snel ga nodig hebben.' Het laatste kwam er een beetje bot uit. 'Maar als je wilt dat ik ga, dan ga ik toch gewoon? Wat maakt het mij ook uit.' Hij deed moeite om zijn stem vals te laten klinken, want om eerlijk te zijn wist hij niet goed wat ze wilde. Ze was nogal snel geraakt door sommige woorden en op andere momenten leek ze zich er niets van aan te trekken. Poezen waren echt raar, maar hij moest zich er nu ook maar uit zien te redden. 'Nou eh...' zei hij vertwijfeld. 'Doei dan.' Hij deed een stap opzij zodat hij haar niet zou raken in het voorbijgaan en begon toen zijn tocht voort te zetten, haar weer achterlatend.

De witte poes bewoog zenuwachtig met haar oren bij wat de kater zei. Haar blik hield ze op haar poten gericht. Toen de kater langs haar liep, liet ze haar oren terug zakken en sloot haar ogen. 'Best.' mompelde ze dof en trok zichzelf recht. Ze lette er niet eens op dat de kater wel degelijk weg was of niet. Bij de eerste beste boom hield ze halt en zette haar nagels in de schors van de stam. Ze had hem weggejaagd, maar ergens leek ze er toch niet zo blij mee te zijn. Ze richtte haar oren op en draaide zich om toen ze achter haar enkele blaadjes hoorde raken. Ze was teleurgesteld toen het een muis leek te zijn. In plaats van verder te lopen draaide ze zichzelf weer om en liep naar de plek toe waar ze Claw laatst had gezien, maar er was niets te zien.

OOC: Nieuw topic'je starten in Bloodclan gebied? -loopt sneaky weg-