Meeting again with Windclan

[Sunpaw en Silhouetteheart eerst ~ daarna open]

Voor de zoveelste keer bevond ze zich weer op gewaagde bodem. Deze keer op de helft van Thunderclan bodem. Sinds hun eerste ontmoeting had ze Silhouette al gezegd dat Thunderclan van haar werd. Zo hadden ze het afgesproken, Riverclan en Thunderclan werden van haar, en hij zou Windclan en Shadowclan aanpakken. Ze was er blij mee. Met die angsthazen van Windclanners had ze absoluut niets, behalve dan dat hij er zelf één was. Maar hij was dan ook een uitzondering op de rest. Op Shadowclan had ze het ook al niet. Ze had gehoord dat de nieuwe Thunderclan leider een kittypet zou geweest zijn. Dat had uiteindelijk de doorslag gegeven. Waarom zou ze haar poten vuil willen maken in het territorium van die ratten jagers? Gaf haar dan maar de bosgrond.
Ergens achter haar klonk het gefluister van een kat. Of om beter te zijn, gepraat van twee katten in de verte. Silver spitste haar oren meteen hun kant op en concludeerde dat het geluid van Windclan kwam. Haar ademhaling staakte even toen ze bedaht dat het misschien Silhouette en zijn nieuwe apprentice kon zijn. Ze had nu al een hekel aan haar. Ook al had ze haar nog niet ontmoet.

Ze irriteerde haar aan het feit dat ze net nu Silhouette en zijn apprentice tegen het lijf moest lopen. Maar de brutale bek van die apprentice van hem maakte haar alleen nog meer pissiger. "Kijk eens beter met die schele ogen van je. Dit is nog altijd Thunderclan territorium. Angsthaas." Als om het nog eens duidelijker te maken wat ze zojuist zei markeerde ze deze plek tenslotte ook nog eens als het hare. Want binnenkort zou dit het hare worden. 'Silver,wat doe je hier?' Ze draaide haar kop om en keek Silhouette strak aan. "Die apprentice van je de mond snoeren. Heb je het dan niet door? Dit is THUNDERCLAN territorium." Het woord 'Thunderclan' sprak ze opzettelijk traag uit. Dit was deel van hun plan. "Trouwens je moet die hond van je eens muilkorven." Ze wierp de kattin een kwade blik toe. Welk recht had die minderjarige apprentice nou om háar te commanderen!

Zelfgenoegzaam draaide Silver zich om waarbij ze opzettelijk haar staart onder de kin van de apprentice liet glijden. Haar irritatie was voor Silver een groot plezier. Alleen hield ze zich deze keer in. Ze wilde de woede van die angsthaas niet op haar hals halen. Niet voor de ogen van Silhouette in ieder geval. Ze was vrij zeker dat een gevecht met die onnozele kit door haar zou gewonnen worden. Ze lachte vals naar de wit-grijze apprentice. "Dan heeft je mentor duidelijk pech met jou schat." Ze bleef de poes spottend aankijken waarbij ze over de grens met Windclan kwam en haar kop tegen de hals van Silhouette duwde. Dat zou dat mormel wel van haar stuk brengen. Ze keek; met nog steeds het valse lachje op haar snuit; omhoog om de ogen van Silhouette te kruisen. "Vertel het haar maar schat." Opzettelijk drukte ze haar neusje tegen het zijne aan waarbij ze zich weer omdraaide en over de grens met Thunderclan wandelde. "Nou? Je tong verloren misschien? hond." Ze schonk de poes op het Windclan territorium haar liefste glimlach.

Uh zo flut ><

Ze wilde die poes zo graag aan haar klauwen rijgen. Ze keek haar vals aan terwijl ze zich weer tot Silhouette richtte en begon te snorren. 'Silverpaw is een goeie vriend van me,' Wait what! Wat deed hij nou. Ze keek hem even kwaad aan en gaf hem toen een duw tegen zijn borst. "Thank you dear." Deze keer bracht ze het niet spottend uit. Eerder in een vlaag van kwaadheid. "If you don't mind, ik moet nog op pad." Ze draaide haar rug weer naar de twee toe en stapte opnieuw de grens met Thunderclan over. Deze keer verdween ze uit hun zicht voordat ze iets konden zeggen. Hij moest zelf maar uitleggen aan de apprentice van hem wat ze van plan waren. Ergens in de verte in het territorium nam ze plaats achter een boom zodat ze de twee Windclanners in de gaten kon houden.

OOC; topic NIET uit