Griffith ie geboren in een bescheiden rijtjeshuis. Hier leefde hij met zijn moeder, Kola, en zijn grote broer Bear. Ondanks dat Bear uit hetzelfde nest kwam was hij groter dan Griff. Hij pestte hem vaak, zijn moeder deed er weinig aan. Met 4 manen besloten zijn eigenaren te verhuizen en Bear mee te nemen. Ze lieten Griffith en Kola achter in de tuin om voor zichzelf te zorgen. Als huiskat had Kola geen enkele ervaring met het buiten leven. Jagen kon ze nauwelijks en al snel waren de twee aan het verhongeren. Om Griffith hoop te geven en af te leiden van het eeuwigdurende honger gevoel vertelde ze hem verhaaltjes. Grote verhalen over moedige katten die elk kwaad konden verslaan. Ze waren niet meer dan dat. Verhalen, maar voor Griffith werden ze de enige uitweg aan de realiteit en zijn enige houvast. Tot op dit punt had zijn moeder hem nog geen naam gegeven. Ze besloot om hem Griffith te noemen, vernoemd naar de held uit haar zoon's favoriete verhaal. De uitputting overweldigde Kola op ten duur en ze overleed naast haar zoontje. Hij kon haar dood niet verwerken en probeerde haar weer tot leven te wekken, net zoals 'Griffith de leeuw' kon doen, de held uit Griffith zijn favoriete verhaal. De leeuw was moedig, sterk en nergens bang voor. Hij was nobel en edel en kon zieke katten meteen genezen door een aanraking van zijn neus tegen haar voorhoofd. Tevergeefs probeerde Griffith dit ook te doen, zonder resultaat. Uiteindelijk werd hij gevonden door Chawl. De kater was aardig voor hem, gaf hem te eten en nam hem uiteindelijk mee naar de BloodClan. Een besluit die Griffith aannam omdat hij niet meer alleen wilde zijn en omdat hij niet verhongeren wilde zoals zijn moeder. Griffith was op dat moment al in een van zijn nieuwe persoonlijkheden gegleden. Die hielp hem om moedig te zijn en om het uiteindelijke besluit te nemen. Op zijn verzoek liet Chawl het lichaam van zijn overleden moeder liggen, want Griffith wist dat Kola van de sterren en de wolken hield en zo niet verdwalen zou als ze naar de hemel ging.

Nu dat het besluit genomen was en ze vertrokken gleed Griffith weer terug in zijn oude persoonlijkheid. De hele weg naar het BloodClan kamp huilde hij ook tot dat het tweetal Cobra ontmoette. Griffith was meteen bang voor Cobra door zijn naam en zijn angstaanjagende ogen die zo anders stonden als die van Chawl. Na een moeizaam gesprek accepteerde Cobra hem dan toch in de BloodClan.