The world isn't black. It's white.

De jonge kitten gaapte eventjes. Er lag een tevreden glimlachje om haar lippen. Ze lag niet vlak tegen haar moeder aan, maar dichtbij genoeg om de warmte te voelen. De wereld om haar heen leek minder donker dan normaal. Lilykit fronste haar wenkbrauwen en begon opeens te knipperen. De bekende zwarte wereld werd afgewisseld met iets fels, wits. Verbaasd slaakte de kitten een hoge piep. En dan waren haar oogjes écht open. ze waren groot en blauw. Nu nog, tenminste. Later zouden ze groen worden, maar nu waren ze prachtig, onschuldig, bodemloos blauw. Opnieuw slaakte Lilykit een piep, harder nu. Het zwart van het bekende werd vervangen door wit. Overal. De witte kitten keek naar beneden en zag haar eigen witte pootjes op de bruine ondergrond die zo vertrouwd aanvoelde. Ze voelde hoe haar moeder bewoog, en zag het ook echt. Verdwaasd knipperde ze, en voor eventjes was het vertrouwde zwart weer terug. Maar de wereld om haar heen was vele groter dan dat, veel mooier.

~ Open

The world isn't black. It's white. Lilypaw_os

_{Een zachte daling van de flank van een spierwitte poes vertelde dat ze leefde maar met de kittens die bij haar lagen moest het ook wel. En voor haar was het geen gewoon leven meer, dit was het beste leven dat ze had kunnen hebben na alle pijn die ze had gevoeld. Haar andere kittens hadden haar dan wel gelukkig gemaakt maar ze droegen allemaal een pijn die ze nu niet had. Al haar andere kleintjes moesten leven zonder kennis van hun vader, deze kleintjes konden alles doen met hem. Hier kon ze gelukkig zijn op de manier waarvan ze altijd gedroomd had. Ze kon hiervoor haar Clan niet verlaten of wat dan ook. Een zacht piepje waakte haar half maar ze dommelde toch weer weg voor haar ogen openschoten bij een luidere piep en ze enkel haar kom draaide. Haar helderblauwe ogen vielen op haar dochtertje Lilykit en ze begon te snorren zodra ze zag dat het kleine poesje haar ogen open had. ''Goeiemorgen kleine meid.'' Murmelde ze zacht en boog zich even naar het poesje toe om haar met een zachte blik aan te kijken.}

The world isn't black. It's white. Vg7cih

Theme & Voice:

extra's:

"Goeiemorgen kleine meid", klonk de stem van haar moeder. Lilykit draaide haar kopje naar het geluid toe. Ze bekeek de witte vacht, die net zo wit was als die van haar, voor haar -nu nog- blauwe ogen in de blauwe van haar moeder blikten. De blik die erin was zacht. De witte kitten snorde en duwde haar neusje in de zachte vacht. Ze ademde de bekende geur in en sloot even haar oogjes, maar niet voor lang. Ze wou deze nieuwe wereld verkennen! Wankel probeerde ze op te staan, maar haar pootjes waren nog zwak en al snel viel ze weer neer.

_{Zodra haar kleine dochtertje haar kop naar haar toe draaide lachtte de spierwitte poes zacht. De zachtheid die je nu zag zou altijd kunnen omslaan het moment dat iemand een poot uitstak naar een van haar kittens. Snowcrystal liet haar kop langzaam iets zakken en liet haar tong zacht over het kopje van haar dochter gaan. ''Je bent een van mijn beeldschone meisjes.'' Murmelde ze warm ze keek toe hoe ze op probeerde te staan en grinnikte. Zacht gaf de grotere poes haar kitten een zetje met haar neus. ''Je kunt het,'' Mompelde ze bemoedigend tegen het kleine katje voor haar. haar kittens zouden groot en sterk worden en eens zou zij vanuit StarClan op hen neerkijken vol trots.}

OOC: gomen gomen had nie gezien dat je gepost had

Theme & Voice:

extra's:

''Je kunt het,'', mompelde de zachte stem. Lilykit keerde haar kopje ernaartoe, naar haar moeder. Ze zag opnieuw de witte vacht, de blauwe ogen. Opnieuw probeerde de jonge kitten recht te staan, en dit keer lukte het. Ze stond recht! Verrukt slaakte Lilykit een piepje. Maar opnieuw verloor ze haar evenwicht, en dit keer bleef ze gewoon liggen. Ze was gelukkig, in het hier en nu. Alles was nu perfect en niets hoefde te veranderen. "M.."; probeerde ze. "M..Ma..m..a!" Haar hoge piepstemmetje was verrukt. "Mama!" Een glimlach plooide zich rond haar lippen als har mooie blauwe ogen haar moeder aankeken.

_{De spierwitte poes blonk bijna van trots zodra Lilykit even recht op haar pootjes stond. Ze lachtte kort en legde haar snuit even op de kop van het witte poesje. ''Dat was echt goed,'' Zei ze zacht en kwam weer omhoog om Lilykit even verrast aan te kijken. ''Ja!'' Antwoordde ze en een glimlach verscheen op haar snuit. ''Goedzo meisje, ik ben trots op je.'' Sprak de witte poes warm en ontmoette de blawe ogen van haar dochter voor ze zich wat rechterop zette. ''Als je blijft oefenen kun je straks iedereen aanspreken.'' Zei ze, haar oren vooruit staand van blijdschap en trots.}

Theme & Voice:

extra's: