What's happened [+Innerghost]

Voorzichtig sloop ze door het lange gras heen. De kampingang kwam al in haar zicht. Dus moest ze voorzichtig wezen dat het kleine diertje die ze besloop niet die kant uit rende en een andere kat haar prooi pikte. Haar staart hing half hoog de lucht in. Ze plaatste haar klauwen en haar teentoppen op de harde geond, en sprong op. Het kleine muisje tussen haar vier poten vangend. Haar klauwen doorboorden het diertje dat nog één enkel piepje gaf en stierf. Ze pikte het terug op bij de staart en trippelde ermee naar de prooistapel in het kamp. Ze nam er zelf een kleiner diertje af en nam het mee naar de warriorsden.

Even liet ze haar blik op de nursery hangen. Wat was er nou echt gebeurd met haar ouders? Misschien wist Forest er meer over. Maar ze betwijfelde het. Hij was even oud als zij. Misschien moest ze het even vragen aan een ouder clanlid. Iemand die in ieder geval oud genoeg was om hun ouders nog gekend te hebben. Ze stak haar kop binnen in de warriorsden en nam plaats in haar eigen nest. Wie zou er haar nou kunnen helpen. Mary leek er ook al zo weinig over te weten dus zou zij haar vast ook niet kunnen helpen. Ze liet voorzichtig het vogeltje die ze van de prooistapel had gepakt tussen haar poten vallen en liet zuchtend haar kop op haar poten vallen.

Avond naderde al, de schemering was al komen opdagen. Innerghost keerde terug met haar patrouille, een jacht patrouille. Deze greenleaf had er voor gezorgd dat prooi redelijk wedergekeerd was na de afgelopen leafbare en newleaf, twee akelige seizoenen. Newleaf daar in tegen behoorde juist te zijn zoals de greenleaf nu was. Prooi was in ieder geval niet meer zo schaars als dat het geweest was.
Tevreden keerde Innerghost terug met haar patrouille. De avond patrouilles waren al geregeld, dus de zwarte kattin voelde zich redelijk voldaan. Ze was blij met haar drukke leven, dat zorgde er namelijk voor dat ze zich niet druk hoefde te maken over haar problemen. Flamepath bijvoorbeeld, en als of dat nog niet genoeg was, Fallentear en Whitelion met hun halfbloed kittens die nu door het Shadoclan kamp heen huppelden. Blij werd de zwarte deputy er niet van. De vermoeidheid sloeg er alweer aardig in, en Inneghost keerde naar de Warriors den met een waterrat tussen haar kaken geklemd. Daar binnen ging ze in haar nest liggen. Slenderstep viel in haar zichtveld toen Inneghost om haar heen had gekeken. "Hallo, Slenderstep. Alles goed?" De indruk dat alles goed ging kreeg ze namelijk niet.

Een bekende stem klonk uit het donker. Slender tilde haar kop op en keek de kant van Innerghost op. "Het gaat wel," Eigenlijk zou ze nu best kunnen vragen wat er zou gebeurd zijn met hun ouders. Maar ze was te moe om er even aan te denken. "Het is vermoeiend, om iemand te vinden wie wél van onze ouders af wist." Ze krabde zich achter haar oor en keek toen weer op. "Ik heb ons verloren zusje terug gevonden." Ze sloeg haar poten voor haar mond. Als Inner wist dat ze vriendelijk was tegen een rogue, zou ze waarschijnlijk gestraft worden. Ze vertelde toch maar verder. "Ik kwam haar tegen langs de grens met het Thunderpath. Het blijkt dat ze rogue is geworden." Ze liet geen emotie's zien waardoor het moeilijk te raden was als ze ruzie had gehad met de poes of niet.