We will go together{Melodypaw}

Lynxfang

Can you stay with me?

Standing in the Hall of Fame.
And the world's gonna know your name.

Misschien was het een idee om Foxpaw en Melodypaw apart te trainen, te beginnen met degene die hij het eerst tegenkwam. Dat werd Melodypaw. "Melodypaw,kom je mee op training" vroeg hij toen hij haar had gezien, "Het is een privétraining, Foxpaw gaat even niet mee". Hij had haar gewenkt en was samen met haar het Camp uitgegaan. Even later kwamen ze aan bij de Stream en hij hield halt, "Het is soms handiger om jullie van elkaar te scheiden, ik zal dit ook gaan doen met Foxpaw"legde hij alvast uit en ging zitten. "Normaal gesproken zou ik dit niet zo vlug doen, maar wat wil je graag doen?"'aan hand van haar antwoord kon hij misschien raden wat het beste was voor. Hij had besloten bij de twee katten hun talenten te zoeken en die vooral te gebruiken. Terwijl er een andere kat voorbij liep en hun begroette, waarbij Lynxfang terug begroette, wachtte hij op een antwoord

@ by AngelOfTheLord from Kickstart

Words: 189
Notes: None
With: Lynxfang

The song in my heart will go on forever

Melodypaw

Vrolijk was Melodypaw met een andere apprentice in gesprek. "Melodypaw, kom je mee op training," zei een bekende stem achter haar. Het was de stem van Lynxfang, haar mentor. Snel zei ze de andere apprentice gedag en liep achter de kater aan. "Het is een privétraining, Foxpaw gaat even niet mee," had Lynxfang nog gezegd voor deze weg liep. Eigenlijk was Melodypaw wel blij met een privé training. Foxpaw was nog wat jonger dan haar en iets minder ver in haar training. Op deze manier kon de kater zich beter op haar focussen. Langzaam kwamen de twee katten in de buurt bij de Stream. "Het is soms handiger om jullie van elkaar te scheiden, ik zal dit ook gaan doen met Foxpaw," legde Lynxfang uit tijdens het lopen. Eenmaal bij de Stream aangekomen ging haar mentor zitten. "Normaal gesproken zou ik dit niet zo vlug doen, maar wat wil je graag doen?" Vroeg hij aan haar, lang hoefde ze niet na te denken over haar antwoord. "Mijn balans. Tijdens het sluipen wiebel ik nog al veel en dat is niet echt handig. Daar zou ik graag wat aan doen."

©rachel

Lynxfang schreef:

Lynxfang

Can you stay with me?

Standing in the Hall of Fame.
And the world's gonna know your name.

Haar antwoord verbaasde hem en hij knikte goedkeurend,"Dan zullen we dat doen"antwoordde hij. Lynxfang had verwacht dat Melodypaw gewoon jagen of vechten had gezegd,maar ze was wat meer specifiek gegaan blijkbaar. Lynxfang keek rond of hij wat kon vinden en zag toen een geschikt iets. Een klein boompje was door een stevige wind omgewaaid en kon nu gemakkelijk als evenwichtsbalk gebruikt worden. "Kom"zei hij en liep zelf al naar boompje toe. Het ding stond wat omhoog door de wortels,maar zag er stevig uit. "Wat dacht van je dit?". Hij klom er zelf op en zette zijn nagels in de ruwe schors. Hij zakte wat naar beneden en wiebelde wat heen en weer totdat hij in een juiste rechte lijn zet. Daarna sloopt hij langzaam naar boven,steeds zijn gewicht weer naar het midden verplaatsend als hij scheef dreigde te gaan. Toen hij bovenaan in de kruin was sprong hij weer naar beneden. "Gezien?"vroeg hij en vervolgde de les,"Breng je gewicht naar het midden toe,voel het op beide flanken"' zei hij. Lynxfang wist dat Melodypaw dolgraag wou leren,dat kon hij merken en hij zal haar dan ook geven wat ze wou. "Ga maar"'

@ by AngelOfTheLord from Kickstart

Words: 309
Notes: None
With: Lynxfang

The song in my heart will go on forever

Melodypaw

"Dan zullen we dat doen," kwam een positief antwoord van haar mentor. Lynxfang begon in het rond te kijken, de tabby kattin volgde zijn blik. Ze was nieuwsgierig naar wat hij zou bedenken. De kater begon te lopen naar een omgevallen boompje, Melodypaw volgde hem op de voet. "Wat dacht van je dit?". Lynxfang klom onder aan het boompje op de stam. Zijn nagels zette hij stevig in de stam terwijl hij naar evenwicht zocht. Zodra hij dit gevonden had begon hij naar de bovenkant van de boom te lopen in sluiphouding. Aandachtig bekeek de apprentice hoe haar mentor het deed. Boven aan de boom stopte hij, soepel sprong de abbessijn naar beneden. "Gezien?" Melodypaw knikte, ze had het gezien. Maar of het zou lukken was weer een heel ander verhaal. "Breng je gewicht naar het midden toe, voel het op beide flanken," legde hij uit hoe het moest. De tabby herhaalde zijn woorden in haar kop. "Ga maar," meteen sprong Melodypaw op het boompje. Om er meteen aan de andere kant weer bijna van af te vallen. De kattin nam het voorbeeld van haar mentor en sloeg haar klauwen uit. Het duurde best een tijdje voor de tabby haar evenwicht had gevonden. Voorzichtig liet ze zich naar de sluiphouding zakken. Pootje voor pootje ging ze vooruit, tot ze haar evenwicht halverwege helemaal verloor. Wat er gebeurde wist ze niet zeker, maar wat ze wel wist was dat het er niet goed uit zag. Nu hing Melodypaw met haar poten om de stam geslagen op haar kop aan de onderkant van de stam. Even keek de apprentice om zich heen of er een uitweg was. Kort zuchtte ze en liet haar poten van de stam af glijden. Met een plof kwam ze op haar rug terecht. Snel stond ze weer op beide poten en keek haar mentor verontschuldigend aan.

©rachel

Lynxfang

Can you stay with me?

Standing in the Hall of Fame.
And the world's gonna know your name.

Lynxfang keek toe hoe Melodypaw er op sprong en er weer meteen bijna vanaf viel. "Onthouden,zeggen dat ze niet te wild moest doen". Hij zweeg expres zodat hij haar niet stoorde. Melodypaw had moeite met haar evenwicht vinden,maar toen ze het eenmaal had sloop ze in een bijna perfecte houding naar boven. Lynxfang keek trots toe hoe zijn Apprentice naar het midden ging,toen daar plotseling haar achterlijf zwenkte. Lynxfang stond op en wou te hulp schieten, maar de poes hing al ondersteboven aan de tak. Lynxfang moest een kort lachje onderdrukken en keek toe hoe Melodypaw zich liet vallen. Daarna stond ze weer op vier poten en keek hem verontschuldigend aan. Lynxfang knikte kort en begon te spreken, "Je wilt te veel. Van sluipen is het juist de bedoeling dat je rustig gaat, anders schrik je de dieren op. Concentreer je met je blik op je prooi en met je lijf op je houding,later gaat het allemaal vanzelf"legde hij uit en wachtte af op een antwoord.

@ by AngelOfTheLord from Kickstart

Melodypaw voelde haar kop rood worden, net zo rood als de vacht van haar mentor. Aandachtig luisterde ze naar wat haar mentor te zeggen had. Waarschijnlijk best veel,je kon ook niet echt zeggen dat het goed ging. "Je wilt te veel. Van sluipen is het juist de bedoeling dat je rustig gaat, anders schrik je de dieren op. Concentreer je met je blik op je prooi en met je lijf op je houding,later gaat het allemaal vanzelf," vertelde de kater. Melodypaw knikte kort, echter wilde ze voor haar nieuwe poging nog iets vragen. "Wat kan ik doen tegen de wind waar ik last van heb, meneer?"

OOC: Laat en kort I know, uitleg kun je in het gezamenlijke trainingstopic lezen...

Lynxfang

Can you stay with me?

Standing in the Hall of Fame.
And the world's gonna know your name.

Melodypaw knikte kort na zijn aanleg en Lynxfang wou haar weer aansporen om nog een poging te proberen,toen ze wat vroeg. Lynxfang voelde zich kort warm worden bij het horen van meneer en dacht daarna na over de vraag. "Als de wind je uit balans brengt, leun er tegen aan, maar niet te veel"besloot hij uiteindelijk. Door zijn spiermassa had hijzelf niet zo vlug last van de wind, maar Melodypaw was nog wat kleiner en nog niet zo sterk. Hij knikte naar de boom,"Ga maar". Hij liep met haar mee naar het dunne boompje en ging er weer naast zitten, "Het lukt je wel"moedigde hij haar aan.

@ by AngelOfTheLord from Kickstart