Just for fun..{+Ashdance}

Het was weer eens een natte bende, het bos. Het was nog redelijk vroeg, maar Ashdance was al eventjes wakker. Hij zette zijn dikke vacht op, toen een koude windvlaag hem deed rillen. Konden ze deze grauwe tijd van het jaar niet overslaan en doorgaan naar de vrolijke sneeuw-tijd? Maar helaas, hij kende geen kat die de gave had te tijd wat door te spoelen, en hij wist vrij zeker dat hij die zelf ook niet bezat. Kalm en geruisloos wandelde hij tussen de dennenbomen door. Ergens sprong een eekhoorntje weg. Huh, hielden die geen winterslaap ofzo? Ashdance had niet helemaal door dat hij nu winter en herfst door elkaar haalde, maar dat was geen regelrechte ramp. Na een tijdje merkte hij een apprentice op, die zichzelf leek te trainen. Tenminste, hij zag geen mogelijke mentor. Op het moment leek hij bezig te zijn met het trainen van sluipen. "Ziet er best goed uit, maar je moet nog wel even oefenen. zei hij warm.

"Ik weet het. Het is best moeilijk om het te leren zonder mentor. Hopelijk bij de volgende ceremonie." het katertje was gestopt, en keek nu naar de grond. "Ik weet dat ik eigenlijk niet alleen het kamp uit zou mogen, maar ik heb zo'n zin om het sluipen te oefenen." nu ging hij liggen, en begon zich te wassen. Ashdance besloot toen ook maar te gaan zitten. Hij had er niet zoveel problemen mee dat de apprentice alleen aan het oefenen was geweest. Zo gevaarlijk was het hier nou ook weer niet, maar hij was toch ook weer niet van plan zonder hem weg te gaan. Hij ging er persoonlijk voor zorgen dat het katertje niks overkwam vandaag, besloot hij. "Het is wel vervelend dat er net juist een ceremonie is geweest,  dus dan moet je toch weer een tijdje wachten. En ondertussen word jij ook steeds ouder, en dan loop je kans op een achterstand en dan moet je misschien langer apprentice blijven. " zei hij praktisch. Zo was de situatie wel ongeveer. "Misschien kan ik je ondertussen wat helpen?" bood hij vriendelijk aan. Hij was deze keer ook geen mentor geworden, en het beviel hem best. Maar hij vond het ergens ook wel een beetje sneu voor deze apprentice.

De apprentice stelde zichzelf voor als Sleepypaw. Hij zei dat hij het wel fijn vond om wat hulp te krijgen. Ashdance glimlachte even naar Sleepypaw. "Aangenaam Sleepypaw, ik ben Ashdance." antwoorde hij. "Viel mijn sluipen echt mee?" vroeg Sleepy toen. "Jahoor, alleen moet je het nog net wat stiller doen." zei de grote kater, en gaf zijn borst een vlugge lik omdat er een vreemd plukje haar platgedrukt moest worden. "Als het nog te lang duurt tot de volgende ceremonie en mijn hulp je bevalt, zou ik kunnen vragen aan Shrewstar ofzo of ik je mentor zou mogen worden." stelde hij toen voor. Ergens leek het hem ook wel leuk om mentor te zijn, hoewel het zonder apprentice ook prima beviel.

Sleepy begon helemaal te stralen na zijn aanbod. "Zou je dat echt vragen?" vroeg hij stralend. Ashdance lachte even, en knikte. "Natuurlijk, als jij dat zou willen. Maar ik weet niet zeker of het mag, hoewel ik ook niet weet wat ze er op tegen zou kunnen hebben. We kunnen het in elk geval altijd proberen." antwoorde hij vriendelijk. Hij wist zijn enthousiasme aardig in toom te houden, maar hij had er best wel zin in.

"Ik ga terug naar het kamp, ga je mee? Het hoeft niet als je op patrouille bent ofzo." zei Sleepypaw. Ashdance fronste even. Het was midden op de dag, wilde hij nu al terug? Maar misschien had hij honger ofzoietd, of was hij moe. "Nouja, ik was niet op patrouille, maar eigenlijk hoort elke kat voedsel mee terug te brengen. Tenminste, een warrior moet zich altijd nuttig maken." zei Ashdance. Het was in principe zijn plicht iets voor de clan te doen. "Dus als ik mee ga, dan moet ik onderweg wel even wat vangen."

"Ik zal helpen jagen tijdens dw terugweg, zo goed als ik kan dan natuurlijk." Sleepypaw kwam naast hem staan. Ashdance kon alweer een glimlach niet verbergen, en liet zijn cyaan kleurige ogen even over de apprentice heen glijden. "Mooi, dan kunnen we vertrekken. Zeg het maar zodra je denkt een prooi gehoord te hebben." zei Ashdance, en begon richting het kamp te lopen. Gelukkig waren ze nog lang niet daar, dus hadden ze genoeg tijd voor het jagen. "Oh, en probeer niet teveel geluid te maken."

Het schoot maar niet op met de prooi vandaag. Hoe goed hij ook luisterde, hij ving niks op. Wel hoorde hij een eindje verderop een kat rondstappen. Die was wel erg onvoorzichtig, maarja, waarom zou je ook voorzichtig zijn op je eigen gebied? "Hoor jij prooi?" fluisterde Sleepy vragend. Net toen Ashdance nee wilde zeggen, hoorde hij wat geritsel. Dat moest een kraai zijn. Waarom was dat beest zo alleen? "Als je goed luisterd, hoor je daarginds een kraai rond huppelen." antwoorde hij fluisterend. Hij dook in de sluiphouding, en sloop in de richting van het geluid. Als ze deze konden vangen, konden ze gelukkig terug naar het kamp. Hij keek even naar de lucht. Het zag er maar grauw uit. Straks ging het vast regenen.

Sleepypaw leek de kraai nu ook gehoord te hebben. Samen slopen ze in de richting van de vogel. Nu kon Ashdance hem ook daadwerkelijk zien, en hij dook dieper weg tussen de struiken. Hij keek even achterom of Sleepy er nog was, en of hij het goed deed. Het viel op dat hij minder geluid maakte dan daarstraks, dus het leek wel goed te gaan. "Oké, ik sluip zometeen naar de andere kant, dan mag jij hem proberen te vangen. Als het dan fout gaat, ben ik er om hem alsnog te vangen. Goed?" legde hij fluisterend uit. Hij hoopte dat hij niet te hulp zou hoeven te schieten. Dat was beter voor Sleepy's zelfvertrouwen. Maar het was ook geen ramp als het wel moest. "Heb je nog vragen?" vroeg hij toen.

Sleepypaw was erg enthoushiast en had waarschijnlijk zijn laatste vraag niet eens gehoord. Je kon beter rustig blijven tijdens het jagen, gelukkig ging het deze keer goed. Hij zou het hem nog wel afleren. "Moet ik zijn nek doorbijten?" riep de apprentice. Ashdance schudde in gedachten even zijn kop, en stapte toen snel uit de struiken. "Als je hem niet wilt laten ontsnappen, lijkt me dat opzich wel een goed idee." zei hij grappend, en knikte hem vriendelijk toe.