Me or you. (Clouddust+Open)

Zonlicht flikkerde door de roodgekleurde bladeren. Clouds witte vachtje leek wel licht te geven, hij lag precies op de goede plek. Zijn adem was langzaam en rustig, alsof hij sliep. Dit was echter niet het geval, al sliep hij wel bijna. Het was nog ochtend en de kit was al een tijdje wakker, maar zijn nest was zo lekker warm, helemaal nu het gehuld werd in vroeg zonlicht. Hij wilde zich heus wel omdraaien, hoor, om even te kijken of zijn moeder en sibs al wakker waren, maar hij kón het gewoon niet. Nee, jammer hè? Ach ja, hij kon er wel mee leven. Cloud glimlachtte en sloot zijn ogen. Hij wachtte voor de poort van Dromenland. Hij wilde graag opnieuw naar binnen, het was een doezelachtige ochtend en aangezien hij geen geluiden hoorde dacht hij dat iedereen nog sliep. De poorten gingen open, hij wilde net naar binnen treden en... Gekrijs. Geduw. Met een gil werd Cloud wakker, zijn vacht helemaal overeind, hij stond rechtop in zijn nest. Wat was er gebeurd? Geschrokken keek Cloud om zich heen. De oplossing tot dit misdrijf was niet erg moeilijk te achterhalen, naast zijn nest schaterde een katje het uit. En dat katje kwam hem akelig bekend voor: zijn eigen zusje, Yinyang. Cloud was te geschokt en sprakeloos om iets uit te kunnen brengen. Hoe had ze dit in vredesnaam kunnen flikken zonder iets van zich te laten horen? Dat stomme kreng ook. 'Hoe... hoe heb je..' bracht hij stamelend uit. Hij viel als het ware neer in zijn nest. Hij was geschrokken, verbaasd maar vooral ook heel erg boos. Niet dat hij het erg liet merken, maar hij was echt woedend. Hij herinnerde zich, zoals altijd, zijn vaders woorden. Wees sterk, Cloud. Ik ben ouder, dacht hij. Ik ben haar oudere broer, ik ben misschien wel vaak bang maar nog steeds ouder. Dat zij dit durft te doen is wel erg stom. Cloud besloot dat hij iets moest doen. 'Yinyang', zei hij kalm, maar toch met een boze ondertoon. 'Waarom deed je dit? Ik schrok me de pietpleures. Ik ben wel je oudere broer, after all'. Hij ging rechtop zitten en sloeg zijn staarte over zijn voorpoten. Zo, nu zij weer. Hij wist dat Yinyang hem nooit echt mocht. Natuurlijk hield zij wel van hem, tenminste, dat hield hij zich altijd voor. En hij hield ook, ook al was zij een boeman in zijn leven, van haar. Maar je kunt toch niet op tegen je oudere broer, hoe schijterig hij dan ook is!

OOC: ik heb het woord 'pietpleures' nog nooit gehoord of in een woordenboek zien staan, maar bij dezen bestaat het woord dus hoera XD

Clouds gezicht vertrok. Wát zei ze? 'Ik ben helemaal geen bangerik, stommerd!' riep hij uit. Hij krabbelde zijn nest uit en ging tegenover haar zitten. Kalm blijven. Zou hij haar ergens mee kunnen imponeren? Hij had Moonwhite, zij niet. Ja, dat ging hij doen. 'Mama zal je vast straf geven als ik vertel wat je hebt gedaan' miauwde hij rustig, maar toch met een sluwe ondertoon in zijn stem. Hij grinnikte in zichzelf. Hij zou het echt kunnen doen! Zijn kleine zusje terecht stellen. En het zou geen klikken geweest zijn, want dit was hem zelf overkomen. 'Zal ik het doen?' vroeg hij aan Yinyang terwijl hij dreigend richting zijn moeders nest stapte. Op de helft van de weg ging hij zitten en keek hij haar sluw aan. Tja, eigen schuld!

'Ik ben helemaal geen bangerik, stommerd!' Ondertussen deed Yin haar best om niet in lachen uit te barsten. 'Mama zal je vast straf geven als ik vertel wat je hebt gedaan' Even betrok het gezicht van de kit, maar dat zette al snel om in woede. Niet alleen omdat ze Moon haatte, maar ook omdat het een vieze streek was. Zou ze zo laag zinken? 'Zal ik het doen?' De sluwe blik in de ogen van haar broer beviel haar niet. Ja. Ze zou veel lager zinken. Met een krachtige sprong was ze bij Cloud en pinde hem neer tegen de grond. "Luister Vlooienbal," Siste ze. Met al haar kracht hield ze Cloud stevig tegen de grond, met de techniek die ze had geleerd. "1, jij gaat geen Moon halen. 2, Ik geef niks om straf, of om Moon. 3, Ik heb papa." Yin's ogen glansden gevaarlijk, misschien zou ze haar broertje wel pijn doen. Als het moest.

Woesj, een zwart-witte bal vloog tegen Cloud aan en pinde hem tegen de grond. 'Iek!' piepte de witte kit van schrik. Dit had hij niet zien aankomen. 'Luister, vlooienbal' siste zijn zusje. Cloud keek haar verwijtend aan. '1. Jij gaat geen Moon halen. 2., ik geef niks om straf of om Moon. 3, Ik heb papa'.
Clouds ogen veranderden van verwijting in verbazing. Natuurlijk wist hij wel dat Yin en Moon vaak botsten, maar mocht zij haar dan echt niet? Haatte zij haar echt? Cloud hield zoveel van zijn moeder, hij had met haar de beste band, zij waren zo close. Cloud besloot de mening van zijn zusje in waarde te laten, maar toch kon hij het niet goed plaatsen. 'Ik vind Moon aardig, maar ik ben niet zoals jij' miauwde Cloud kort. Hij dacht weer na. Ja, zij was papa's lievelingetje. Maar Cloud was Moons lievelingetje. Ze hadden allebei iemand. En papa zou het nooit goed vinden als Yinyang Moonwhite pijn zou doen. Ze zijn immers samen, dûh. Ach, wat maakt het ook uit. Ze mag wel niks om straf geven, maar zo erg was het ook weer niet. 'Ik ga niet naar mama. Mag ik nu gaan?' vroeg hij kalm aan Yinyang. Hij wachtte totdat zij weg zou stappen, zodat hij weer terug kon lopen. Hij voelde wat pijn in zijn hart toen hij in haar ogen keek. Zouden ze het dan nooit goed konden vinden, ondanks Cloud stiekem zo van haar hield?