Silence at dawn {Starlingpaw}

Stil staarde ze voor zich uit. Het was nog redelijk vroeg in de ochtend en ze zat aan de rand van het kamp. Haar blik was leeg, geen enkele emotie was er in te lezen. Ze wist niet echt wat ze moest voelen... Trots? Nee, dat voelde ze zeker niet. Het was eerder een overrompeling van emoties die haar keer op keer bij het besef overspoelde. Ze haalde even diep adem en staarde het nog rustige kamp rond. Haar goudgele ogen zagen er wat neerslachtig uit. Ze had zich afgevraagd waarom, maar kon geen antwoord vinden. Dus was ze gewoon stil gebleven en had ze mooi van ja geknikt. Wat kon ze er tegen op brengen? Ze zuchtte zachtjes en kwam overeind, ze had nog wat dingen te doen, dingen te regelen. Het leven als Deputy noemde ze het nog niet, ze noemde het slordigheid. Ze was er nog niet aan gewend en dat zou nog even duren...

Zoals altijd kon ze geen slaap vatten in haar eigen nest en zeker niet rond de tijden dat katten moesten gaan slapen. Toen ze haar oogleden van elkaar kreeg en in het zachte ochtendlicht keek, ontsnapte een kreun van irritatie uit haar grijze mond. Met een rolbeweging kwam ze uit haar nest, een andere apprentice in haar weg aanstotende, maar daar trok ze zich niets van aan.
Met sjokkende passen kroop ze uit de den en een grote gaap ontsnapte uit haar mond. Bij de eerstvolgende stap zakte ze al bijna door haar poten, maar veel gevoel kreeg Starlingpaw er niet van. Zo moe was ze gewoon, dagen van slapeloosheid gingen over in elkaar. Met een warrige kop krulde ze zich in het midden van het kamp op, alsof dit haar nest was en niet een koude natte grond.

Ze trippelde even wat rond, maar zag nog steeds niet echt leven. Misschien moest ze maar gewoon gaan... jagen... Ja, dat zou haar wel goed doen. Ze wandelde rustig naar de uitgang van het camp, maar stopte toen ze een schaduw opmerkte in haar ooghoek. Ze draaide zich naar de kat die uit de den kwam gesjokt. Het was Starling... Van alle katten die wakker konden worden moest het wel haar zijn. Ze keek even meelevend naar de kattin die door haar poten zakte en in slaap viel. Kon ze niet goed slapen in haar eigen nest of was ze gewoon zo? Ze kon zich niet zo goed herinneren dat de apprentice zou moe was op trainingen, dan had ze wel genoeg energie om andere dingen te doen dan luisteren. Rustig wandelde ze op haar af en hing ze naast haar zitten. De twijfel van of haar wakker maken en een training inlassen of haar laten slappen was groot... Misschien iets te groot...

Ja.. Zodra ze die den uit was leek ze weer in slaap te kunnen vallen. Zodra ze die.. -gaap-. Smakkend krulde ze zich dichter om zichzelf heen en stopte haar pootjes dichter tegen haar borst aan. Eindelijk slaap.. eindelijk slaap. Plots voelde ze iets tegen haar aankomen, iets warms en zachts. Als een kitten rolde ze zich om en ging tegen de kat aan liggen, genietende van de warmte. Een zacht gesnor steeg op uit haar keel en ze drukte haar kopje tegen de warme vacht van de kat. Een bekende geur kwam haar neus binnen, maar haar slaperige brein kon even niet ontcijferen van wie deze kwam.

Toen ze zag hoe de slaperige kattin zich langzaam begon op te rollen, was haar keuze al snel bekend. Ze hing liggen en liet de kattin tegen zich oprollen. Het gesnor van de kattin paste niet bij haar, maar hoe ze daar lag... Het was echt zo schattig. Ze lachte zachtjes toen ze zag hoe de jonge kattin in slaap dommelde. Ookal was het misschien beter wat strenger te zijn... Maar maar... Het was zo schattig en misschien zou Starling het wel begrijpen -waarschijnlijk niet maar ze kon het maar proberen. De haat relatie tussen hen was immers al redelijk sterk en ze vroeg zich af of deze ooit zou veranderen, waarschijnlijk niet. Hun karakters botsten gewoon.

Toen de kat begon te bewegen werd de slaap wel een beetje geschaad. Een van haar oogleden gleed langzaam open, maar omdat ze tijdelijk werd verblind door het felle ochtendlicht besloot ze deze nog even gesloten te houden. Maar de slaap kwam helaas niet terug. Een zacht gegrom steeg op uit haar keel en ze drukte haar grijze oortjes geïrriteerd tegen haar nek. Pas toen drong het tot haar door. Ze bevond zich niet in de apprentice's den. Ze voelde geen zacht en warm nest onder haar lichaam en.. wie .. van wie was deze vacht. In een geschrokken reactie kwam ze overeind en tuimelde naar achteren, maar met een snelle draai wist ze zichzelf weer op haar poten te krijgen. "S-Snowdrop ..?!" Murmelde ze geschrokken, haar groene ogen wijdopengesperd. Had ze.. had ze zich tegen die kat aangelegen?

Na enige tijd leek er leven te ontstaan in de kattin naast zich. Eerst wat gegrom en wat gewiebel met haar oren. Daarna kwam ze overeind en tuimelde deze op haar poten. Langzaam kwam de kattin overeind en keek ze naar de grijze apprentice die zonet nog tegen haar had aan geelegen. Nu zou het komen, nu zou de hele preek komen van die kat. ze zuchtte zachtjes, ze had daar echt helemaal geen zin in, maar toch nam ze het aan, ze aanvaarde het en had er niks tegen. Ze was iemand die altijd rustig bleef en alles in zich opnam zonder echt boos te worden. Daarom dat sommige katten haar misschien niet mochten. De kattin draaide zich snel om en keek haar aan. "S-Snowdrop ..?!" zei ze op geschrokken toon. De grote kattin knikte naar haar. "Goedemorgen Starlingpaw," zei ze op een rustige toon.

Ja, ze rook het al, ze rook de geur van die kat in haar pels en om zich heen. De grijze poes trok met haar oren en keek strak naar de grond, terwijl de kat iets tegen haar zei. "Goedemorgen.." Murmelde ze met felle tegenzin, terwijl haar oortjes steeds dichter tegen haar nek aan gingen liggen. Waarom.. waarom nou net Snowdrop? Liever Gravelpaw dan Snowdrop, liever Gravelpaw.

Ze zag dat ze niet op haar gemak was en dat was wederzijde, het was enkel dat Snow gewoon wat wakkerder was en er waarschijnlijk beter tegen kon. "Goedemorgen.." Ze knikte even naar haar. "Goed dat je nu wakker bent," zei ze terwijl ze even met haar staart zwiepte. "Heb je nu zin in een korte training?" vervolgde ze daarna terwijl ze rustig hing zitten en de kattin met een vriendelijke blik aankeek. De kattin had al zoveel aangedrongen om trainingen en nu wilde ze wel, dus als ze nu nee zou zeggen zou ze dat als tegenargument gaan gebruiken.

Met haar grijze voorpootje schopte ze de aarde wat heen en weer, maar Snowdrop nog aankijken? Nee dat deed ze liever niet. Plots werd haar de vraag gesteld of ze nu misschien wilde gaan trainen en met een frons keek ze op. Bijna sprak ze op een spottende too het woord 'wat?' uit, maar ze hield zich in. "'S goed." Murmelde ze en richtte haar blik op de ingang van de den, waar ze, als ze een beetje logisch had nagedacht, nog rustig haar kunnen slapen.

Het viel de kattin op dat de groenkleurige ogen van haar apprentice haar niet aankeken. Ze snoof daarom ook even zachtjes. Waarom keek ze haar niet aan? Dat was zo irritant, toch zei ze er niks op, maar bleef ze met vriendelijke ogen naar de kattin kijken. "'S goed." Ze stond er versteld van het vriendelijke antwoord en schudde even kort haar kop toen de zin was gesproken. "Oké..." zei ze zachtjes terwijl ze naar de uitgang van het kamp trippelde. Nu het nog zo vroeg was, zou niemand haar vast missen en zo wel... Oh... daar dacht ze eigenlijk nog niet aan...

Ze wilde er niets van weten hoe Snowdrop zich nu zou voelen. Met een, voor haar, vervelende apprentice en de nieuwe rang die waarschijnlijk wat verwarring bracht. Maar de grijze poes was er zelf zeker van dat ze het maar niets vond, om de apprentice te zijn van de deputy. Zonder iets te zeggen volgde ze Snowdrop, haar groene blik in de rug van de poes brandende, niet zeker van haar intenties.

Ze was stil toen ze het kamp uitliep. Wat ze zou doen zou de apprentice niet leuk vinden, dat wist ze heel zeker. Ze slikte langzaam en vertraagde haar pas wat, maar ze wist best wel dat Starling niet naast haar zou lopen. Daarvoor waren de twee in een veel te vijandelijke situatie. Beide -maar vooral Starling- konden elkaar niet uitstaan, opnieuw waren het de karakters die gewoon niet samen hingen. Misschien als de rollen omgedraaid waren geweest en Starling de deputy was geweest en zij de apprentice, dan zou het misschien beter gegaan zijn, maar zo was het helemaal niet.

{Hier is het new topic *klik*}