First day of hard work

De poes had haar ogen al een tijdje open maar ze lag wel lekker en daarbij moest ze er zeker van zijn dat de rest nog sliep, ze had er geen zin in dat iemand haar zou volgen naar de sneeuwwitte kitten. Langzaam hees ze haar koop en liet haar blik over de slapende katten heen gaan. Maar ze leken allemaal behoorlijk diep in droom verwikkeld. Zacht stond ze op terwijl ze hun hol uit liep naar het gangenstelsel. Kort gleed haar blik naar het hol van Gravepath, ook die had ze liever nu niet achter haar staart aan. Maar gezien ze ook de langzame ademhaling uit zijn hol vandaan hoorde gokte ze dat hij sliep. Ze liep naar hun eigen prooistapel en nam daar een muis vanaf die ze in een paar happen naar binnenwerkte. Het lichaampje liet ze liggen terwijl ze zich nogmaals naar de prooistapel wende. Deze keer niet voor zichzelf. Er lag nog mer dan genoeg dus het kon makkelijk. Rustig pakte ze en koolmeesje bij zijn vleugel en tilde die op. Nu kon ze opweeg gaan naar de kitten. Ze kroop uit het hol van de terror claws en duwde haar weg door de rozenstruik heen. Het was nog donker al schenen de sterren nog vel, de maan stond laag wat betekende dat het niet lang meer ging duren voor de zon op zou komen. Waarschijnlijk zou ze bij zonsopgang bij de kitten zijn of iets daarvoor. Stevig hield ze het vogeltje in haar bek vast terwijl ze haar weg naar het hol van Vinal begon. Het duurde niet zo lang aangezien hij in hun territorium lag. Eenmaal voor het hol zag ze de eerst stralen licht al over de horizon vallen. Ze liet de vogel op de grond vallen en ging ernaast zitten. 'Vinal' sprak ze duideelijk, een best hard om hem wakker te maken met een brommende stem. 'Up and at them, boy' ging ze door terwijl ze haar ogen op de zon hield.

{ V I N A L F I R S T }

Het leek een eeuwigheid te duren voordat Vinal's oogjes toevielen en hij de slaap te pakken had. 's Nachts werd de kater ook enkele keren wakker, aangezien er soms schaduwen het maanlicht leken te verbergen.Maar uiteindelijk leken het toch allemaal blaadjes of waren het enkele vogels die hun nest nog moesten opzoeken. Net toen hij goed leek te slapen, drong zijn naam z'n oren binnen. Hij sprong zowat direct recht en botste daardoor bijna met z'n kopje tegen het zand. Een geïrriteerde blik was van Vinal's gezichte af te lezen. Zijn vacht hing sowieso al vol met zand, maar nu lag het zand in een hoopje op z'n kop. De witte kater schudde vluchtig met zijn kopje en rekte zich vervolgens even uit. Zijn blik ging naar een lichte vacht, buiten het hol. Up and at them, boy' De kater wenkte even koppig met zijn oortje en stapte in het daglicht. 'Vroeger kon het zeker niet.' merkte hij nogal droogjes op, met de arrogante toon weer duidelijk op de achtergrond.

Het gras was nat van de dauw en het liet de vacht van haar poten weer tegen haar lichaam plakken. De lucht was fris, kil en koud maar ze vond het wel lekker. Haar ogen waren gericht op de horizon waar na de eerste stralen licht zich nu ook een deel van de zon zich liet zien. De zonsopgang boeide haar nooit zoveel maar ze moest iets doen terwijl ze wachtte op Vinal. En ja, dan was naar de opkomende zon kijken wel iets wat ze kon doen. Als hij niet snel was zou ze zijn vogel ook nog gaan opeten. Ze keek om toen zijn witte kopje uit het hol kwam. Meteen begon hij te zeuren, o ja, daarom had ze altijd een hekel aan de andere kitten en kittens in het algemeen. 'I told you I would be here by sunrise' sprak ze rustig waarna ze de vogel weer oppakte en de voor hem, bijna op hem, neergooide. 'Eat, this is going to be a long and hard day' Kort trok ze met haar oren en wachtte tot hij de koolmees op zou hebben. Wat was het belangrijkst. Ze zou wel eerst zien wat hij al kon.

Hij kneep automatisch zijn oogjes wat dichter bij de zon die recht in zijn ogen scheen. 'I told you I would be here by sunrise' Even draaide hij met zijn oogjes, maar hield daarmee al snel op toen Sushi plots een vogel naar hem gooide. Vinal tilde zijn pootje op en hield daarme het gevederde dier tegen, waarna deze de grond al snel bereikte. Hij richtte zijn blik op Sushi en hield even vragend zijn kopje schuin. 'Eat, this is going to be a long and hard day' De witte kater liet zijn blik over de vogel gaan. Toen hij alleen rondzwierf was het vooral muis en waterrat dat hij wist te vangen. Vogels liet hij meestal achter zich, aangezien sommige bijna zo groot als hem waren. Hij nam een hap van de vogel en spuwde eerst een hap vol met pluimen uit, voordat hij er echt aan kon beginnen. Dit herhaalde zich nog enkele keren, voordat hij zogoed als klaar was. Hij dekte de botjes af en stapte op Sushi af, die op hem had zitten wachten. 'Wat gaan we doen vandaag?' Zijn arrogante toon was grotendeels verdwenen. Nu was het de nieuwsgierige en leergierige kant die de overhand van hem had.

De manier waarop Vinal zich gedroeg stond haar niet aan. Het stond haar al helemaal niet aan toen hij ook nog eens met zijn ogen begon te rollen ook. Hij moest toch echt meer respect gaan tonen als hij haar als zijn mentor wou blijven hebben. Snel gooide ze de vogel naar hem om hem te laten stoppen, de vogel die hij al snel op de grond had laten vallen door zijn pootje op te tillen. Zijn reflexen waren wel in zijn voordeel werd al duidelijk. Dat was goed, reflexen waren belangrijk. Ze keek toe hoe de kitten aan de vogel begon, iets wat duidelijk nieuw was voor hem. Deze keer was het haar beurt om met haar ogen te rollen. Maar ze liet hem gaan, hij zou het vanzelf wel uitvinden. Ze draaide haar kop weer van hem weg en keek weer naar de opkomende zon terwijl ze luisterde naar de kitten die een mond vol veren telkens weer uitspuugde. Het was een rare kleine kitten, dat zeker. Het duurde even, de zon was al zo goed als geheel op toen de kitten eindelijk klaar was met zijn maaltijd. Intussen had de poes haar kin op haar borstkas gelegd en waren haar ogen gesloten. Toen de kitten op haar af kwam springen opende ze ze zuchtend en keek hm aan. 'First, you're going to show me what you can. I'm not going to waste my time on things yo already know' sprak ze waarna ze opstond.

Sushi had haar ogen gesloten en opende ze met een zucht toen de kitten naar haar toe sprong. 'First, you're going to show me what you can. I'm not going to waste my time on things yo already know' Vinal haalde even vragend zijn oortje op, maar liet deze al snel zakken in zijn nek toen het tot hem doordrong. Dus ze wilde weten wat hij kon? Dat liet hij met plezier zien. Al snel verdween hij in de eerste beste struik waar de prooigeur sterk was. Jagen was op dit moment zijn sterkste punt, waardoor hij dit koos om zich eerst mee te bewijzen. Vechten leek hij eerder wat subtiel te ontwijken, aangezien hij zich daar nooit mee bezig had gehouden. Al wist hij, dat hij straks ook zou moeten laten zien wat hij al kon van 'vechten'. Amper enkele minuten later kwam de kater al terug met een waterrat tussen zijn tanden. Hij had vooral muis geroken, maar toch wilde hij zich bewijzen met de waterrat, aangezien deze prooi toch net iets groter was en, in zijn ogen, moeilijker te vangen. Met een simpele beweging gooide de kater, op zijn beurt, de prooi voor Sushi's poten. Zijn blik was recht op haar gericht en keek haar toch wat trots aan. Hij vond het zelf geweldig dat hij al voor zichzelf kon jagen. Het vechten probeerde hij zo subtiel mogelijk langer uit te stellen.

Vinal leek het eerst niet te begrijpen waarop ze aan het doelen was maar toen hij zijn oortjes in zijn nekje legde dacht ze wel dat het bij hem doorgedrongen was. Toen hij weg sprong de bosjes in stond ze op en dook ze achter hem aan. Maar zij hield zich in de bosjes terwijl ze keek hoe hij jaagde. Hij koos dus jagen eerder dan vechten, interresant. Waarschijnlijk zou ze dan meer werk krijgen aan zijn vechttechnieken. Beter dat dat haar sterke punten waren dan. Stil keek ze toe hoe hij aan het jagen was maar tijdens zijn uitvoering vond ze een paar kleine foutjes. Maar dat was heel normaal, al zo ze alsnog zorgen dat hij perfect werd in alles. Iemand had hem al eerder getrained, duidelijk. Een kitten leerde dat niet uit zichzelf, misschien zijn ouders of iemand anders. Ze sprong weer uit de bosjes en stapte naar de plek waar ze net zat en ging zitten waarna ze har staart om haar poten legde. Wachtend op Vinal. Het duurde niet al te lang voor hij uit de bosjes verscheen met... ander prooi dan ze verwacht had. Ze had een muisje geroken en dacht echt dat hij daar achteraan was gegaan. Kort keek ze naar de waterrat en duwde er even tegenaan met haar poten om de wonden te bekijken. 'Who learned you to hunt boy?' vroeg ze terwijl ze de wonden van de rat bleef bekijken. Het zag er goed uit zo.

Vinal leek zo trots te zijn op zijn prooi en op zichzelf. Kort snoof de poes terwijl ze weer naar het prooi keek. Claw, die kende ze dan weer niet maar aan zijn naam te horen een roque of bloodclanner. Ze hoopte voor Vinal een roque. Sushi was niet erg gek op Bloodclanners, niet gek ook nadat ze gehoord had dat die haar vader en broer hadden vermoord. Maar goed. Terug naar de training. 'It looks good, you just have to sink more on your paws next time, later when you're a big cat, the prey will see you if you dont do that' sprak ze en bekeek de kitten. Ook moest ze zijn houding leren aanpassen, hij mocht tros zijn. Moest zich inderdaad altijd trots laten zien, zoals zij deed. Maar niet als een blij.. well, kitten. 'But it looks good, youngster'

Kittens leerde het best als je ze prees op de goede dingen toch, of was het nou als je ze strafde. at boeide het haar ook, ze zou geen van beide doen. Al hoewel, ze gooide gewoon van alle twee er een beetje op. Hij knikte op haar woorden. Hij had ze dus el begrepen, beter da hij er ook op zou gaan letten want een grote witte kater zou voor een muisje zeker wel opvallen als hij niet meer door zijn poten zou gaan zakken. maar nu, gezien ze zijn jachttechnieken al gezien had en hij haar verwachtingen daarmee hoog had gelegd, verwachtte ze best wel wat van zijn vechttechnieken. Vinal had zelf ook door dat hij die moest gaat laten zien en toen hij zich door zijn pootjes liet zakken, wit zij dat hij ging beginnen. Maar meteen schudde ze haar kop. Ze ging haar leerling niet leren in elkaar te duiken tijdens een gevecht. 'Look you're going to be a big cat' sprak ze eerst en keek neer op de kitten. Zij was voor en poes ook best groot. 'Tijdens een gevect moet je niet in elkaar kruipen, je wordt groot. Maak daar gebruik van' sprak ze terwijl ze haar kop hoog hees, ze recht op haa poten ging staan en haar spieren aan spande waardoor ze meteen een stuk groter en breder leek. Ze torende boven hem uit en keek op hem neer. Dit zag er zeker een stuk enger uit dan een ineengedoken kat. 'Als je gaat vechten heft de ander je toch al gezien. Maak gebruk van je grote, laat je trots erin zien' sprak ze terwijl ze haa vacht even uitschudde om weer normaal te gaan staan. 'Dat werkt een stuk beter om die katjes bang te maken dan ineenduiken' grijnsde ze.

De jonge kater was net klaar om op haar af te sluipen toen ze een korte opmerking uitsprak. Vinal hield zichzelf tegen om niet naar voren te vallen en keek haar oplettend aan. 'Tijdens een gevecht moet je niet in elkaar kruipen, je wordt groot. Maak daar gebruik van,' Even richtte hij zijn blik bedenkelijk voor zich waarna hij zichzelf terug recht duwde, haar tips direct opvolgend. 'Dat werkt een stuk beter om die katjes bang te maken dan ineenduiken,' De kater richtte zich nog een beetje op en liet een grijnsje op zijn lippen verschijnen. Dit voelde inderdaad ook beter. Hij zou niet om bevestiging vragen of het zo wel goed was. In plaats daarvan legde hij zijn oren terug naar achteren en zette een stap naar Sushi toe. In zijn achterhoofd liet hij alle vechttechnieken door zich gaan, die hij de afgelopen moon bij andere rogue's had gezien. De grijns op zijn gezicht was niet verdwenen, deze werd zelfs een tikkeltje groter bij het herinneren van de eerste prooi die hij had gedood, niet met de hulp van Claw of een andere kat, nee, die had hij helemaal zelf gedood. Eerder gezegd gevangen, wat van dat doden had hij later nog kunnen genieten.

De roquepoes keek toe hoe Vinal haar tips opvolgde en er meteen gebruik van maakte. Ook zij zag wel dat hij zich hier ook beter bij voelde, en het zou een stuk beter werken dan het in elkaar kruipen waarneer hij groot deed. Nu leek hij op een bolletje wol dat stoer probeerde te doen. Maar dan nog, het zag er best goed uit ookal zei ze het niet. Ze wou de kitten niet te zeker van zichzelf maken. Rustig bekeek ze hoe zijn oren naar achter draaide. Ja, dat was wel goed. Zijn borstkas bewoog goed. Alleen zijn loopje. Het leek nog wankel, de kitten met de grote grijns leek dat echter niet door te hebben. Kort snoof ze en sloeg met een snelle beweging van haar poot de kitten zijn witte pootjes onder zijn lichaampje vandaan waardoor hij op de grond terecht zou komen. Ze keek kort naar hem maar draaide toen minderwaardig haar kop weg. 'Zet je poten goed neer, recht, een stukje uit elkaar, en als je loopt zorg je dat je poten goed de grond raken, zodat je goed vast staat' sprak ze enkel. Ze zette haar poten krachtig op de grond, een beetje ui elkaar, groef haar nagels licht in de ondergrond en hield haar staart naar achter zodat ze nog steviger stond.

Vinal was zo met zijn gedachten bij zijn eerste prooi dat hij niet eens gemerkt had dat Sushi haar poot naar hem uitstak, en hem vervolgens onderuit haalde. Zijn oortjes ging kort naar voren bij het onverwachte aspect, maar deze schoten al snel terug naar achteren toen het eenmaal tot hem doordrong. 'Hé,' gromde hij kort. Hij deed geen enkele moeite om zijn ergernis te verbergen. Doordat hij op de grond terecht was gekomen, hing zijn witte vacht nu vol met zand. Hij trok zichzelf al snel recht en hield zijn oog stevig op Sushi gericht toen ze haar kopje minderwaardig weg draaide. 'Zet je poten goed neer, recht, een stukje uit elkaar, en als je loopt zorg je dat je poten goed de grond raken, zodat je goed vast staat' Hij wilde graag van haar leren, maar als ze dit vaker ging doen zou ze toch gewoon moeten worden aan zijn koppigheid en de opmerkingen die daar bij hoorden. Zijn blik bleef nog een korte tijd op haar gezicht gericht, zelfs toen ze zich naar hem om had gedraaid. Uiteindelijk liet hij zijn blik toch maar naar haar poten gaan, die ze eerder wat anders had gezet. Verder uit elkaar en steviger, net zoals ze net verteld had. Vinal's oortjes hadden geweigerd om zich terug naar voren te draaien, maar zijn poten namen wel de juiste positie aan.

Vinal's nagels staken kort de grond in bij wat ze zei. Lopen? Wilde ze hem leren lopen? Zijn oortjes schoten even twijfelend naar voren, maar vonden al snel hun plek terug plat tegen z'n nek. Haar scherpe toon was hem niet ontglipt. Hoe koppig hij ook was op dit moment, hij bleef doen wat zij hem opdroeg. Hij zette enkele stappen naar voor. Zijn hoofd had hij leeg gemaakt. Hij dacht niet te veel na bij wat hoe hij stapte, hij stapte zo waar hij zich zelf goed voelde. Na enkele stappen meer stond hij bijna vlak voor Sushi. Hij zette nog een stap naar voren en keek haar toen strak aan. 'Beter?' Mompelde hij kortaf en hield zijn blik op haar gericht. Vaak paste hij zich direct aan naar de kat waarmee hij omging. Iets wat nu duidelijk gebeurde en het leek nog soepel te gaan ook.

Kort trok Sushi met haar oren toen de kitten er best een tijd over deed voor hij ging lopen. Tuurlijk moest ze hem leren lopen, alles zelfs als hij liep moest hij er sterk en goed uit zien. Ze moest hem alles leren, want helaas had  de kitten enkel zijn bouw om haar te bieden. Als hij die niet had had ze hem misschien wel eigenhandig afgemaakt. Hij was veel te eigenwijs, koppig gewoon en hij had een te grote bek naar iemand die hem zou trainen. Okeey dat zou vooral in haar eigen voordeel uitpakken maar toch. Hij moest duidelijk nog leren wat respect was. Maar daar zou hij snel genoeg achter komen. Ze bekeek hoe hij naar haar toe kwam lopen en gaf een korte knik. 'Better than what I just saw, pluisje' sprak ze kort voor ze de kater weer aankeek. De zon was al op sunhigh maar ze was nog lang niet van plan om te gaan stoppen. Ze zou de kitten op zijn eerste dag behoorlijk uitbuiten. 'Alright, Show me how you fight' sprak ze duidelijk.

En opnieuw wachtte ze op de kleine, witte pluizige kitten. Waar zat hij telkens met zijn kop, hij moest zich concentreren, en die afwezige blik. Als hij zo afwezig bleef doen was hij binnen een paar moons dood. Dan had ze haar tijd verspilt hier. Een kort grommetje kwam uit haar bek om hem weer scherp te krijgen. 'You need to stop being so damn dreamy' gromde ze. Ze keek hem aan. Als hij zo dromerig was dacht hij dat hij veilig was. 'Don't be so dreamy, dont think you're safe, you're a kitten, you are not safe' siste ze en keek naar de kitten die dan eindelijk zijn vechttecknieken ging laten zien. het eerste wat hij deed was haar schouder grijpen. Slim. Hij klom niet op haar rug of ging voor haar poten, hij greep haar schouder. Slim, erg slim. Precies wat zij ook altijd deed. Als hij op haar rug was gekomen had ze hem kunnen pletten, als hij haar poten had gepakt had ze hem kunnen vertrappen. Nou kon ze niets doen dan hem van zich af schudden of proberen te bijten. Bijten zou makkelijker gaan als hij groter was. Eraf schudden, dat deed je niet met de kat die hij zou worden. 'Good choice, what now' sprak ze terwijl ze naar achter, naar hem keek.