XX is just a reason for K.I.L.L

M e r l e n e

Een paar nagels gleden uit hun hulzen. Ze bewerkte de grond. Een kruisje kwam tevoorschijn. Merlene grijnsde en zette er een tweede bij. XX kwam tevoorschijn. Het stond voor niets, had ook niets te maken met haar naam en was eigenlijk onbelangrijk. Haar blauwe ogen namen de kruisjes op. Misschien stond het voor 'gewoon doden'. Ze schudde haar kop. Dat kon niet, ze mocht niet. Niets doden. Merle veegde de kruisjes weg. Ze wou niet zijn wie ze was. Maar... Een vogel verbrak haar gedachten. Haar blik richtte zich naar boven waar een havik cirkelde. Ze glimlachte ernaar. Merlene. Havik. De vogel kraste schel en vloog toen weg. Zij liet zich op haar rug vallen. Wie haar klein stukje territorium betrad zal beleefd gevraagd worden om het te verlaten. Daarna zou ze aanvallen. Het kon ook anders gaan, maar ze wist niet hoe.

{Open}

~~Geen dood topic toch? xd~~

Anders dan anders, met een kalme tred, liep de kattin door lang velden. Ze had zichzelf tegoed gedaan aan een rat, waar vervolgdens de kraaien op af kwamen. Mary likte haar lippen, om de laatste restjes vlees weg te halen. Haar hoofd voelde aangenaam leeg. Niet gevuld met chaos en woede, zoals normaal, maar leeg. De knagende behoefte om iemand om te leggen was vandaag klein, wat ook hielp met haar humeur. Na een tijdje lopen dook een kleine poes op, rogue. Ze was zwart-wit gevlekt en leek iets in de grond te tekenen. Mary bleef staan, en keek toe. Al zag ze niet wat er werd geschreven, de jonge poes veegde het snel weer uit. Hoe oud zou ze zijn? waarschijnlijk tussen de 5 en 10 moons in. De vreemdeling keek omhoog, en de poes volgde haar blik. Een havik kraste en zweefde door de lucht. Mary vond de beesten verdacht, ze konden makkelijk een kleine kat meenemen en verscheuren. Plots liet de kat zich op haar rug valen, en bleef zo liggen. Oke, showtime. Met lange, zwierige passen beende Mary op haar af. Bij de kop bleef ze staan, en hing haar hoofd in het zichtveld van de jongeling. "Hey Kid, what are you doing?" Mary bleef hangen. Als de poes zou aanvallen, zou het geen bedreiging vormen. Ze was groter. Sterker. "Where are your parents at?"

|Voice|

M e r l e n e

Een zwarte kop kwam in haar gezichtsveld. Merlene moest haar ogen nu niet meer dicht knijpen voor de zon. "Hey Kid, what are you doing?" De zwart-witte poes trok haar lip op, maar was niet van plan om recht te staan. "Where are your parents at?" Er kwam een sissend geluidje uit haar bek. "Waarom noemt iedereen me nu kleintje, of kitten, of kind en die dingen.", miauwde ze klagend. Haar poot duwde het gezicht van de vreemdeling weg. "Mijn ouders zijn weg. Poef... Meegenomen door die lange dingen. Mensen of hoe ze ook mogen heten."

De zwart-witte poes siste. "Waarom noemt iedereen me nu kleintje, of kitten, of kind en die dingen." Omdat je dat bent. Wijselijk sprak ze deze woorden niet uit, maar de poes ratelde al weer door. "Mijn ouders zijn weg. Poef... Meegenomen door die lange dingen. Mensen of hoe ze ook mogen heten." Mary trok met haar oren. Twolegs? "You shouldn't talk so much, kiddo." Mary liep een eindje weg, en ging zitten met haar staart om haar poten geslagen. It's gonna get you killed some day." Mary bekeek haar eens goed. Ze was best klein, maar leek wel een taaie. "You should find a group. Someone who takes care of you. You won't survive alone." Het was een feit, er hoefde geen doekjes om heen gewonden te worden. Ze was jong. Niet al te sterk. En gaf zomaar informatie weg aan een kat die ze niet kende.

|Voice|

M e r l e n e

"You shouldn't talk so much, kiddo." Merlene liet een boos gegrom horen. Nog één verkeerd woord en ze zou meedogenloos aanvallen. "It's gonna get you killed some day." Ze sloot weer haar ogen. Hier had ze geen zin in. "You should find a group. Someone who takes care of you. You won't survive alone." Merle draaide zich op haar rug. Ze staarde koud in de poes haar rode ogen. "Kijk. Ik heb een territorium als je het nog niet was opgevallen. En daarbij heb ik verderop nog een boerderij, waar genoeg voedsel zit." Haar stem was niet erg vriendelijk, maar al haar agressie moest er uit.

Plotseling leek de zwart-witte poes veel koeler. "Kijk." Mary ging er es lekker voor zitten, dit werd leuk. "Ik heb een territorium als je het nog niet was opgevallen. En daarbij heb ik verderop nog een boerderij, waar genoeg voedsel zit." Met een geamuseerde grijns keek ze de kattin aan. Och zo? Er zat meer pit in haar dan ze had verwacht. "Dat is mooi voor je, Kid." Het was leuk dat Kid haar zo boos maakte, wat ook de reden was dat ze het nu bleef gebruiken. Ze hoefde de naam niet eens te weten, het zou altijd kid blijven. "Ik zeg alleen dat je moet oppassen. Je bent jong." Mauwde Mary, met een strakke, rode blik op Kiddo gericht. "Verleidelijk om aan te vallen, verleidelijk voor katers. Je territorium is ook verleidelijk." Mary bleef zitten op haar plek. Als de poes zou groeien, zou ze vast een sterke rogue worden. Maar zo veel terrein was veel te veel voor zon klein poesje zoals zij. Mary had er geen interesse in, though. Ze deed niet aan territoria. Sharing is caring, niet? Zij grijnsde.

|Voice|

M e r l e n e

"Dat is mooi voor je, Kid." Ze drukte haar oren tegen haar kop. Die kat moest ze niet hebben. "Ik zeg alleen dat je moet oppassen. Je bent jong." Ze voelde de strakke blik. "Verleidelijk om aan te vallen, verleidelijk voor katers. Je territorium is ook verleidelijk." Merlene ontblootte haar tanden. Ze sprong naar de zwarte poes. Met een plof belande ze op de pezige poes. Ze drukte die tegen de grond en boorde haar klauwen in diens zwarte vacht. "Het is Merlene. Niet kid, of kiddo.", spuugde ze. Met een sierlijke zwiep van haar staart sprong ze er weer af. Ze liet haar haren weer liggen. Alle strijdlust was verdwenen. Dit was gewoon een waarschuwing. Straks...