And the room is too quiet {Patrouille Thunderclan-roguegebied}

[Darkmoon en Heartbroken. Anderen met toestemming]

Het was een koele nacht zoals ze zo vaak gewoon was. Slenderstep stak haar snuit de lucht in en snoof de heerlijke geur van de nacht in zich op. Ze moest weldra beginnen met de patrouille. De laatste keer was geweest toen ze nog een apprentice was. Toen had ze Ravenheart voor het eerst ontmoet. Toen nog Ravenpaw als ze zich goed herinnerde. Slender stapte het kamp uit en bleef net buiten de kampingang wachten op de twee warriors. Ze vond het vreemd dat zij als jongste warrior de patrouille mocht leidden. Maar het was ook een hele eer voor haar. Ze zou ervoor zorgen dat de grenzen met Thunderclan en het roguegebied vannacht niet betreden zouden worden.

Ergens uit de schaduwen van het territorium zag ze het eerste lid in beweging komen. Ze knipperde enkele keren met haar ogen om hem of haar beter te kunnen herkennen, maar wist van deze afstand al dat het om Heartbroken ging. De poes knikte vriendelijk naar de kater. "Goede avond Heartbroken." Ze wist dat hij niet veel sprak dus ging ze ook geen onnodig e saaie vragen stellen.
Haar blik ging over het kamp heen. Waar bleef Darkmoon nou.

Darkmoon trok zichzelf met wat moeite recht uit haar nest en liet haar blik even vluchtig over haar mede warriors gaan die nog lagen te slapen. Ze kon duidelijk hun ribben zien, doordat de prooi de laatste tijd wat minder was. Bij haar was geen enkele rib te zien. Integendeel zelfs. Haar buikje stond wat meer bol. Ze legde automatisch haar oren even in haar nek en probeerde haar buik wat in te trekken. Ze mocht hier niets van laten zien en nog belangrijker, ze mochten de oorzaak niet weten. Dark had geen partner in Shadowclan, daar had ze gewoon geen tijd en zin in. Maar toch had ze zich bij een ander laten ompraten. Dark schudde die gedachten van haar of en richtte haar oortjes naar voren. Ze moest op patrouille. Ze sprong de warrior den uit en liep naar de ingang, waar ze al twee donkerdere gestaltes zag staan. Bijna automatisch trok ze haar buikje wat in en knikte kort naar de twee warriors. 'Sorry dat het zo lang duurde.' zei ze met een knikje en draaide zich zijdelings om, als teken dat ze er klaar voor was.

Ze bleef nog even wachten totdat Darkmoon kwam opdagen. Zij had de leiding gekregen deze nacht om de nachtpatrouille te organiseren. Het viel haar op dat er alleen maar warriors aanwezig waren bij deze patrouille. Maar het was ook begrijpelijk voor haar. De leerlingen moesten nu rusten. Behalve diegene die nachttrainingen kregen. Daar was ze ook nog het meest fan van. Geen irriterend daglicht, en zo leerde je de gevaren tijdens de nacht ook nog kennen. 'Sorry dat het zo lang duurde.' Slender keek op vanuit haar gedachten en knikte naar Darkmoon. "Laten we misschien eerst Thunderclan doen. Het lijkt me best als we zo stil mogelijk zijn. Als er gevaar dreigt mag je uiteraard wel praten." Ze knikte en liep alvast vooruit. Af en toe wachtend totdat iedereen mee was.

Het was haar al eerder opgevallen dat beide katten vannacht nogal zwijgzaam waren. Slender richtte zich tot de twee, wachtend totdat iemand iets zou zeggen, maar blijkbaar was een knikje het enige wat ze kon verwachten. Slender knikte terug en vertrok toen.
Het zou vast een saaie patrouille worden zonder spanning. Sinds ze enige tijd niets meer van de andere clans vernomen had, gingen haar gedachten daar maar onmiddellijk naar uit. "We houden even een korte stop voor we verder gaan. Wie iets wil eten of drinken, doe dit nu want straks gaan we verder." Zelf bleef ze nog even aan de grens van het rogue territorium wachten. De kans dat ze Mary of Jeff nu tegen kwam was groter, maar dat boeide haar niet zo. Tot slot waren ze met z'n drietjes, dus als die twee maniakken een aanval op haar durfden te plegen, hadden ze geen schijn van kans tegen drie vechtlustende katten.

Doelloos liep de grote kater in het roguegebied. Hij was vanochtend vertrokken met het idee te gaan jagen, maar uiteindelijk zo ver afgedwaald dat er alleen maar roguegeuren te ruiken waren, en hij had niet echt behoefte om terug te gaan. Ze zouden hem toch niet missen. De geur van Shadowclan drong zijn neus binnen door de talloze andere kattengeuren, en verbaasd keek hij op. Was hij echt al zo dichtbij het bos? En tuurlijk hoor, er kwam meteen een patrouille bij. Hij ging vlak voor de grens staan en wachtte tot ze hem zouden bereiken. Ze konden niets zeggen; hij stond nog in roguegebied. "Shadowclan", gromde hij ter begroeting, even de katten afgaand. Hij herkende de zwarte poes die hij nog nei tzo lang geleden ook tegengekomen was op Wind territorium, een of andere domme poes die hij redelijk recent nog had kunnen verleiden en een rosse, onbekende kater.

~Ik heb toestemming (a) &Sorry, flut x3

De zwarte poes bleef sterk op haar hoede. Elke mogelijke aanslag op hen probeerde ze te beletten. Maar natuurlijk bleef het niet zo stil. Een witte kater die ze laatst nog gezien had toen ze Tall en Ace achtervolgde kwam opdagen. Haar haren rezen onmiddellijk de lucht in en ze trok waarschuwend haar poot op en wees ermee naar de kater. "Waag het niet, om één poot over de grens te zetten." Snauwde ze hem toe. Ze keek dreigend op in zijn blauw- en groene oog. Ze zou er niet aan twijfelen om deze keer één van zijn poten er af te bijten. Ze had genoeg van die kater. Eerst het probleem met Jeff, Mary en Forest, en nou zorgde hij ook voor problemen. Ze had er zo genoeg van.

Hij negeerde de zachte woorden van de onbekende kater of de hardere woorden van de zwarte poes. In plaats daarvan ging hij op zijn gemakje zitten aan de andere kant van de grens. "Wel, wel. Wat hebben we hier. Een poes die ik onlangs nog gezien heb op Windterritorium, een andere poes die voor zover ik kan zien zwanger is.. En ik denk dat ik ook weet van wie" Hij greens even naar de donkere poes. "En een andere kater", eindigde hij zijn 'begroetingen', waarna hij even kort aan zijn voorpoot likte. Hij deed niets verkeerds, ze konden hem niets maken.

De Windclanner deed niet bepaald moeite om hun te sparen. 'Wel, wel. Wat hebben we hier. Een poes die ik onlangs nog gezien heb op Windterritorium, een andere poes die voor zover ik kan zien zwanger is.. En ik denk dat ik ook weet van wie.' Haar haren rezen al overeind bij het eerste woord die hij sprak. 'Wat doet het er toe wie hier is.' Haar ogen schoen vurig naar Heartbroken. Maar ze gaf hem wel gelijk. Hij leek hier de meeste kalmte in de situatie te bewaren. "Wat doet het er ook toe. We vertrekken weer. En wat jou betreft," Ze wierp haar vurige blik die nu al wat gekalmeerd was, op de witte Windclanner. "Ik weet je te vinden! Want het zou niet de eerste keer zijn dat Windclan onder vuur ligt." Ze wenkte naar haar twee Clangenoten en liep alvast een stuk vooruit. Men moest niet denken dat ze het hierbij zou laten.

Ze wierp haar blik op de rosse kater en knikte dat ze zouden vertrekken. Vervolgens keek ze de zwarte kattin aan. Het boeide haar niet zoveel dat ook zij zwanger was van de Windclanner. Vroeg of laat kwam de clan er toch achter. Ze keek weer voor haar uit waar het eind van de grens eindigde. Ze mocht vandaag dan wel Mary of Jeff niet tegen het lijf gelopen hebben, toch was ze weer behoorlijk pissed off. Ze gaf de Windclanner een laatste, dodelijke blik, waarna ze een eind verder liep. Ze keek de twee patrouilleleden één per één aan. "Laten we hier stoppen. Als die Windclanner alsnog de grens overtreedt, zijn we er vlug bij. Wie nu naar het kamp wilt, mag vertrekken. Het is een lange nacht geweest," Ze keek de twee katten aan. Ze begreep het volkomen als één van hen terug naar het kamp wilde.

Zo slecht ><