Pain and Tears (Geboortetopic)

Buzzard voelde zich de laatste paar dagen al sneller vermoeid. Ze kon tijdens het jagen haar ogen nauwelijks meer openhouden en had dus vaker hulp nodig van haar broer Vulture of haar partner Sid. Een zachte zucht verliet haar terwijl ze rond keek. Ze had weer eens besloten uit te rusten en wachtte ongeduldig de geboorte af. Ze voelde zich vreselijk. Ze kon het nog steeds niet goed verwerken dat ze ruzie had met Cyber. Hij was de vader van de kittens en hoe zou ze het hun allemaal moeten uitleggen. Ze hoopte maar dat ze een paar vredige manen tegemoet gingen. Ze was zelf nog niet zo lang rogue. Ja jagen kon ze goed. Dat had ze wel geleerd toen ze in de clan zat. Een pijnscheut brak haar uit haar gedachten en ze keek op. Ze begreep het niet helemaal. Het was anders dan de bewegingen die haar kittens zo nu en dan in haar buik hadden gemaakt. Een kreun verliet haar dit keer en ze legde haar kop neer. De pijn stond op haar gezicht geschreven terwijl ze diep adem haalde. Nog een pijnscheut schoot door haar lichaam heen en ze riep meteen haar partner erbij. "SID!" Haar stem was niet zo rustig als ze had gehoopt. De pijn was nog dragelijk maar lopen of opstaan zat er niet meer in. Ze had het gevoel dat de bevalling was begonnen. Dit ging lastig worden. Ze had nog nooit een kat zien bevallen en er was ook geen medicijnkat in de buurt die haar kon helpen. Ze was rogue en jong. Haar ademhaling versnelde al iets terwijl ze ongeduldig haar staart heen en weer zwiepte. Waar bleef Sid?

Eerste post voor Sid!

Zoals altijd liep Sid een beetje sloom door het bos heen. De laatste paar weken had hij verl tijd met zijn partner doorgebracht, wat natuurlijk heel fijn was. Buzzard was zwanger en had nou eenmaal hulp nodig. De kat ging zitten en snoof de lucht op die naar dennen en prooidiertjes rook, en naar Buzzard! "SID!" De kater sprong omhoog van schrik en zette het op rennen, de stem van Buzzarr had aardig wanhopig geklonken... Kon het zijn dat, dat ze aan het bevallen was? De angst was nu van zijn koppie af te lezen en werd alleen maar erger toen hij de rossige poes op de grond zag liggen. "Buzzard! Oké, ehm.." Hij besloot zijn mond te houden en liep naar haar toe, stak zijn snuitje in har vacht en spinde zachtjes. "Ik ben bij je, gewoon blijven ademen, dan komt alles goed" Sid wist dat hij er voor Buzzard zou moeten zijn, ook al waren het niet zijn kittens, ze bleven een deel van Buzzard. De kater gaf de kattin liefkozende kopjes en bleef spinnen, hij moest er voor zorgen dat alles goed zou komen, aangezien Cyber er nu niet was, en er ook niet zo komen.

I am trying to

Be great at something.

De angst was nu van zijn koppie af te lezen en werd alleen maar erger toen hij de rossige poes op de grond zag liggen. "Buzzard! Oké, ehm.." Hij besloot zijn mond te houden en liep naar haar toe, stak zijn snuitje in har vacht en spinde zachtjes. "Ik ben bij je, gewoon blijven ademen, dan komt alles goed" Buzzard keek opgelucht. Haar partner was erbij. Nu kon het niet fout gaan. Ze was meteen gerustgesteld. Ze was niet alleen. Haar ogen knepen samen en ze kreunde zacht toen er weer een wee door haar lichaam schoot. Gelukkig hadden Sid en Vulture geweldig voor haar gezorgd. Haar ogen keken vol pijn maar ook vertrouwen naar Sid. "Sid..Als de eerste kitten komt kan jij hem dan schoonlikken?" Vroeg ze half hijgend. Buzzard sloot haar ogen terwijl ze begon te persen. Ze wist dat het nu moest gebeuren. Langzaam viel de eerste kitten op de koude grond en tilde ze haar hoofd vermoeid op. Wetende dat er nog meer moesten komen. De pijn was vreselijk maar ze hield zich nog groot. Ze keek naar de kitten en noemde half hijgend de naam. Haar stem was hoger door de pijn. "Carlita.." Mompelde ze. Ze glimlachtte zacht.

Carlita mag posten.

Carlita

Try to be brave... When you feel my claws.

Het was de laatste dagen rustig geweest. Eindelijk na een paar dagen rust. Heel dat heen en weer geschud had haar irritant gemaakt. Ze had geprotesteerd geschopt waarbij ook de dingen die bij haar waren. De ongeboren kitten haatte die dingen. Ze pakte alleen maar plek in. Toch wanneer ze die aanraakte bekroop een warm gevoel haar. Een gevoel van veiligheid, net zoals de stemmen van buiten af. Behalve één stem. Die kon ze niet uitstaan. Gelukkig klonk die maar twee momenten. Die momenten, daar was ze het ergste door elkaar geschud. Vredig kroop ze in een bolletje. Ze lag net goed toen ze schokken voelde. De trillingen gingen door merg en been. Geschokt opende ze haar ogen. De duisternis waar ze aan gewend was was er nog steeds. Dat was goed. Maar een plotselinge gil deed haar hartje harder kloppen. Op dat moment voelde ze iets aan haar. De kitten werd boos. Ze wilde helemaal niet door elkaar geschud worden. Maar er was geen weg terug. Ze zat vast in een lange tunnel en er leek geen einde aan te komen. Schoppen lukte ook niet. Het voelde verkeerd. Ze voelde een stekende pijn in haar pootjes toen ze helemaal verdraaid in de kilte kwamen. Daarna kwam de rest. Met een harde smak viel ze op de grond. Door haar linkervoorpoot ging een stekende pijn. Het duizelde haar. Daarbij was het nog koud ook. Het vliesje rond haar drukte op haar neusje. Ze piepte. Ademnood deed haar nog meer duizelen.

~Ze is met haar voorpootjes eerst geboren. Door de harde smak zal de linker zich anders ontwikkelen, meer spieren, nagels ietsje langer, enz... niets erg ^^

Buzzard verlosde snel de kitten uit haar ademnood en likte over haar kopje heen. Ze voelde meer pijn door haar zij heen trekken. Ze wist dat het een wee was en beet haar tanden op elkaar terwijl ze naar Sid keek. Ze wist dat hij Carlita straks wel verder zou likken. Ze moest weer verder. De pijn werd heftiger en de kattin perste weer een paar keer. De wind was wat harder gaan waaien wat haar bevalling niet prettiger maakte. Ze wou het liefst haar pasgeboren kitten warm houden en zuchtte diep. Naar nog een paar keer persen kwam gelukkig de tweede kitten ook ter wereld. Ze draaide haar kop om en likte meteen over zijn kop heen. De pijn in haar flanken was heftig en ze kon nauwelijks haar kop nog overeind houden. Ze slikte en legde haar kop uitgeput weer neer. Dit ging nog een poosje duren. Ze had weinig tijd om te herstellen voordat er weer een nieuwe kitten zou worden geboren en ze wist dat. Toch rustte ze de korte tijd tussen de kittens even uit zo goed als dat kon. "Daniel" noemde ze de kitten. Ze glimlachtte. Ze was nu al trots op haar jonkies.

Daniel mag reageren

De ruimte waar hij in gegroeid was, had altijd heel erg gezellig aangevoeld, want hij had geen besef gehad, van niets en niemand, hij had niets gevoeld van de harde, kille buitenwereld en de problemen die hem gingen opwacht eenmaal buiten de gezellige ruimte. Maar toen, toen begon het einde van de warmte waar hij zo van hield. Dit kon toch niet, het mocht niet, hij wou dit niet, kon hij niet hier blijven?

De ruimte begon samen te trekken en een van zijn zusters verdween, hij voelde de leegte, hij voelde een trekkende kracht en hij raakte in paniek, zover dat dat mogenlijk was. Hij wou dit niet, en 'zwom' weg van de trekkende kracht, die aan hem sleurde. Hij wou hier blijven! In de warmte, in de onwetendheid en vooral omdat hij het gewoon was hier, omdat hij hield van de plaats waar hij zich bevond. Hij was hier uitgegroeid tot een kitten, een kleine kitten, en wie weet wat er gebeurde als hij de kamer verliet .. Maar de warmte begon wel degenlijk te verdwijnen, werd vervangen door koud, en de kitten kon de kracht niet meer aan, hij werd meegesleurd, weg van de warmte die er nog restende was. Iets deed pijn. Iets was koud. Vanaf dat moment zou hij zijn thuis nooit meer terug'zien'

De wind rukte aan hem, en eerst kon hij geen lucht in zijn longen krijgen, want ze waren altijd met vloeistof gevuld geweest. De lucht die zijn longen indrong, en ze openzette, sneed als duizende messen, en meteen zette de kitten een keel op, piepte en krijste. De warmte van de buik was weg, maar werd vervangen door een warm, schurend ding dat hem warmte gaf. "Daniel" hoorde hij, maar hij besefte niet wat het betekende. Wie zei dat? Zijn moeder? Wat maakte het ook uit. De kitten die dus Daniel genoemd was, kroop richting de buik van zijn moeder, en botste er met zijn neus tegen. Hij kroop op tegen haar, en genoot van de warmte die ze hem gaf.

x I’m about as violent and intimidating as a pink butterfly stuck on a marshmallow x

::

Buzzard keek opgelucht naar haar twee kittens die al geboren waren. Haar ogen waren half samengeknepen door de pijn die door haar flank raasde. Ze wist dat het niet lang zou duren voordat de volgende kittens geboren zouden worden. Ze zuchtte diep toen nog een helse pijn door haar flank heen scheurde. Haar adem was hijgend en moeizaam terwijl ze Sid haar partner moedeloos aan keek. Dit ging moeilijk worden. Ze hoopte maar dat ze een goede moeder kon zijn voor de kittens die er aan kwamen of net geboren waren. Ze hijgde nog eens en begon te persen. De pijn die door haar heen gierde maakte dat haar ademhaling nog moeilijker werd. Bloed drupte op de grond door de bevalling en ze perste haar derde kitten eruit. Ze keek er met grote ogen naar. Voordat ze hem snel begon te likken. Geen tijd om zijn naam te roepen omdat de weeen geen tijd gaven om te stoppen. Naar nog een keer adem te halen mompelde ze zijn naam voordat ze haar kop vermoeid neerlegde."Ralph" Ze was nog steeds niet klaar.

Eerst Sid daarna Ralph

-toestemming-

In enkele tijd was het eitje uitgegroeid tot een veelcellige wezentje,compleet met vacht,ogen,poten,oren,een staart, een neusje. Nou ja,alles wat hij nodig had. Hij was inmiddels ook groter gewordend en het begon krap te worden met de rest van het gezin naast hem. Gevoelens had de kitten nog niet echt,maar inmiddels voelde hij wel iets wat in de buurt van irritatie kwam. De lust om vrijheid,iets wat hij niet kende,aangezien hij al zijn hele leven hier was. De weet van buiten kon hij enkel weten door het feit dat zijn verblijfplaats wel eens bewoog en dan nog was het voor zo'n kleine ongeboren kitten enkel de wereld die hij voelde de wereld die hij kende. Toch veranderde er iets aan zijn gedachtegang,voor zover hij die had,de drang om weg te mogen werd steeds groter. Hij schopte met zijn poot tegen de buikwand aan. Plotseling ging alles aan de kant en ging zijn drager liggen. Iets wat hij niet kon weten,natuurlijk,toch was het geen pretje en hij maakte zowaar een klein geluidje,waarbij hij een slok vruchtwater binnenkreeg. Mam,want dat was zijn drager,lag wel vaker,maar dan niet op zo'n manier. Er gebeurde van alles en hoe meer er gebeurde,hoe grager hij eruit wou. Er was een vervelende trekkende druk op hem gekomen en hij voelde iets over hem heen gaan. Daarna was het even rustig,maar niet voor lang helaas. Een lange tijd ging voorbij en toen was de volgende aan de beurt. De zwart witte kitten begin inmiddels ongeduldig te worden. Hij verplaatste zich wat,totdat er een kracht aan hem trok. Voordat hij het goed en wel door had,lag hij buiten op het gras. Een tong gleed over hem heen en hij voelde hoe een plakkerige suspensie van hem afging. Meteen was het ontzettend koud en hij piepte ontzet. Ralph,klonk het. De kitten zou later leren dat dat zijn naam was,maar nu zocht hij enkel naar een tepel en warmte. Toen hij beide vond,begon hij gulzig te drinken.

Buzzard voelde hoe de nu nog jongste kitten aan het zogen was en keek opgelucht. Ze wist niet wat ze had gemoeten als een van haar kittens niet gezond was. Buzzard kromp weer in elkaar en perste dit keer wat sneller nog een kitten er uit. Hijgend van vermoeidheid en inspanning kreeg ook deze kitten een naam."Esca.." Kreunde de jonge kattin.

Ooc: miss krijgen jullie er een pleegkit bij want er is nu een topic met een kitten zonder ouders en buzz

Zijn veilige plek werd al een tijdje door elkaar gehaald, terwijl flitsen van wit licht verschenen. Net toen de ongeboren kitten dacht dat het weer rustig was, verscheen er weer een flits van licht. Deze keer werd hij opgeschoven, maar net niet genoeg om hem naar zijn siblings te duwen. Waar waren zijn siblings trouwens? Nu ze weg waren had hij wel meer plek. Misschien was het wel beter zo. Dit verdween al snel toen een volgende trilling volgde en ook hij deze keer naar het licht werd gedreven. Esca mondje ging bijna automatisch open bij het voelen van een andere omgeving. De warmte was verdwenen en werd vervangen door een koude lucht. Er kwam geen piepje uit zijn mond, enkel het gebaar was er. Al snel kroop hij half tegen een warme vacht aan. Toch iets vertrouwds in deze koude wereld.

Buzzard keek Esca nog even aan voordat ze haar ogen dicht deep. Een paar weeen trokken nog door haar heen en ze zuchtte zacht. Nadat ze nog een keer perste wist ze dat het bijna voorbij was. Weer werd een kitten geboren. Buzzard was blij dat tot nu toe alle kittens gezond waren. "Emrys.." Mompelde ze voordat ze de kitten schoonlikte en trots rond keek.

Ooc: ik reageer laat heb nog steeds geen goede computer tot mijn beschikking en het erg druk.