Hedgehogs?

De poes leek opgelucht te zijn toen hij veranderde van onderwerp. Hij had het ook doelbewust gedaan, aangezien hij niet graag over de dood van zijn vader praatte. 'Ja, ik ben zelf gewoon een beetje moe.' Murmelde ze terwijl ze naar voren keek. Zealpaw knikte even en keek vervolgens ook naar voren, zijn blauwe blik de omgeving inspecterende. Ze waren er bijna. Nu maar hopen dat Maskeart ook aanwezig was, anders moesten ze nog steeds wachten voordat haar poot behandeld kon worden.
Zijn pootkussens raakten keer na keer de koude bosgrond aan en nog voordat hij het doorhad vielen er enkele druppels op zijn kop. Binnensmonds vloekende keek hij even omhoog, de donkere wolken die boven hun hoofden cirkelde opmerkend. "Nee hé!" Klonk zijn stem, nu al lichtelijk geïrriteerd. Hij keek de poes even aan met zijn blauwe blik en zuchtte zachtjes. "Het zit ons vandaag niet mee precies." Miauwde hij. Maar het kamp was niet meer ver weg, misschien konden ze het nog halen voordat de stortbui echt begon.

Het bleef even stil, maar zo vervelend vond de grijze poes de stilte ook weer niet. De vermoeidheid begon zijn tol weer op te eisen en ze had steeds meer moeite om het tempo bij te houden, want ook de spieren in haar poten begonnen vervelend te branden. "Nee hé!" Ze rechtte haar oortjes en voelde toen gelijk een dikke druppel op haar snuit kapot spatten. Als een snelle reactie trok ze haar kopje terug en schudde deze snel. "Het zit ons vandaag niet mee precies." Geïrriteerd trok ze wat met haar lip. Jakkes, regen, alles behalve dat. "Denk maar niet dat ik me nu ga haasten, dan heb ik straks geen poten meer over!"

Hij moest even grijnzen toen de poes met haar kopje schudden maar sloeg deze grijns algauw weer van zijn gelaat af, zodat de poes hem niet zou zien. 'Denk maar niet dat ik me nu ga haasten, dan heb ik straks geen poten meer over!' Miauwde ze. Zealpaw wierp haar een speelse blik toe en schudde zijn kopje. "Ik kan je dragen? Dan zijn we sneller in het kamp." Zijn stem klonk oprecht eerlijk, zodat de poes niet zou gaan denken dat hij haar wou vernederen. Hij wou gewoon het liefst zo snel mogelijk terug zijn, nog voordat het hard zou beginnen te regenen. "Als je niet wilt is dat oké. Maar het zou ook beter zijn voor je poot." Hij keek haar even aan met zijn heldere blauwe blik en spitste zijn oortjes naar voren, afwachtende op response van de poes.

"Ik kan je dragen? Dan zijn we sneller in het kamp." W-wat ..? Meende hij dit serieus? Ze keek hem met een diepe frons op haar gelaat aan, maar zag op het moment geen humor in zijn blauwe ogen. "Als je niet wilt is dat oké. Maar het zou ook beter zijn voor je poot." Bedenkelijk draaide ze wat met haar oortjes en keek wat afwezig naar de struiken om haar heen. "Euh.. oké dan." Eerlijk gezegd wilde ze ook niet helemaal natgeregend worden of moeten schuilen onder een koude boom.

Er rolde een wind over zijn ruggengraat heen en hij voelde de koude doordringen tot op het bot. Hij vroeg zich af of het eigenlijk lang zou duren voordat het zou gaan sneeuwen.. Ergens hoopte hij van wel, anders zou het prooi al meteen weer verdwijnen. 'Euh.. oké dan.' Miauwde de poes uiteindelijk, na hem eerst nog even met een frons aangekeken te hebben. Zealpaw knikte even, hield vervolgens rustig halt en zakte door zijn poten zodat de poes makkelijker op zijn rug zou kunnen klimmen. Zijn grootte speelde deze keer wel in zijn voordeel, aangezien hij minder moeite zou hebben met de poes naar het kamp te dragen dan dat hij een kleinere kat was geweest. In het begin zou het misschien nog wat vreemd zijn, maar het was nou eenmaal nodig. Hij kon het niet meer langer aanzien dat ze steeds pijn had, hij deed dit dan ook voor haar eigen goed zijn..  

De kater zakte door zijn poten en Starlingpaw hinkte wat onhandig naar Zealpaw en keek wat aarzelend voor zich uit. "Erm.." Merkte ze denkend op en stapte wat onhandig over hem heen, zodat twee pootjes aan elke kant van zijn flank hingen. "Als niemand ons maar zo ziet! Want anders komen d'r nog meer geruchten over me." Glimlachte ze zachtjes en keek even naar haar gewonde voorpootje. Het bloeden was gestopt, een goed teken?

'Erm..' Miauwde de poes, waarna hij algauw haar gewicht op zijn rug voelde. Voorzichtig hees hij zich weer overeind, zo traag mogelijk om te voorkomen dat de poes niet zou vallen. 'Als niemand ons maar zo ziet! Want anders komen d'r nog meer geruchten over me.' Miauwde ze zachtjes, waardoor de kater even greens. "Niemand zal ons zien, beloofd." Miauwde hij plechtig, met een speelse ondertoon in zijn stem. Vervolgens spande hij zijn spieren wat aan toen hij nogmaals enkele druppels op zijn neusje voelde spetten. "Hou je goed vast." Miauwde hij, voordat hij zou vertrekken. Uiteindelijk zette hij zijn ledematen in beweging en wandelde hij met een redelijke vaart in zijn passen richting het kamp, wetende dat het niet meer lang zou duren voordat ze er arriveerden.

De kater kwam overeind en de waarschuwing dat ze zich moest vasthouden kwam wat laat, want daarvoor had ze met haar goede voorpoot al een kluit van zijn vacht vastgegrepen. De eenzame druppels vielen op haar rug en per keer gleed er een vervelende rilling door haar lichaam. "Ik houd je wel mooi droog zich." Murmelde ze onder het lopen van de kater door en slaakte een opgeluchte zucht toen ze de explosie van bekende thunderclan geuren rook. Waren ze er dan? "Ik denk dat we d'r nu wel zijn." Murmelde ze en net toen ze haar kopje van zijn rug ophief, verloor ze haar evenwicht en gleed van zijn rug af. Haar voorpoot werd gelukkig gespaard, maar er kwam allerlei stof in haar neus, wat ertoe leidde dat ze een hoog niesje uitblies. De klap was gelukkig niet al te hard geweest.

Ondertussen kwam de ingang van het kamp in zijn zichtveld en zuchtte de kater even opgelucht. 'Ik houd je wel mooi droog zich.' Murmelde ze, waardoor de kater even greens. "Bedankt daarvoor." Miauwde hij plagend, terwijl hij zijn blauwe blik gefixeerd op de kamp ingang hield. 'Ik denk dat we d'r nu wel zijn.' Miauwde ze, maar nog voordat de kater er een reactie op kon geven voelde hij het gewicht op zijn rug afnemen en hoorde hij plots een zachte plof. Geschrokken draaide hij zich om en zag hij het grijze gestalte van de poes liggen op de grond. In een fractie van een seconde sprong hij naar haar toe, nog net de nies van de poes horende. Hij moest er even om lachen, maar schudde algauw zijn kopje en keek haar wat bezorgd aan. "Alles oké?" Vroeg hij voorzichtig.

Gespeeld sachrijnig keek ze op bij het horen van een lach van zijn kant, maar kon het niet laten om zelf ook een kleine glimlach op haar gelaat te tonen. "Alles oké?" Ze krabbelde wat moeizaam overeind en gaf Zealpaw een klein tikje op zijn oor. "Als ik ooit clanleader wordt, dan word jij zeker niet mijn persoonlijke drager." Grijnsde ze.

De poes keek chagrijnig op, maar algauw moest ze er zelf ook even om lachen, wat hem toch even opgelucht deed opkijken. Ze krabbelde overeind en verkocht hem vervolgens een tik tegen zijn oor. 'Als ik ooit clanleader wordt, dan word jij zeker niet mijn persoonlijke drager.' Zealpaw kon het niet laten even breed te grijnzen bij die opmerking en boog vervolgens door zijn voorste poten. Eigenlijk had ze haar val wel goed getimed, aangezien ze net bij de kamp ingang waren gearriveerd. "Na u, Starlingstar." Miauwde hij beleefd, om vervolgens terug op te staan en haar een speelse blik toe te werpen.

De kater zakte door zijn voorpoten, in een sierlijke buiging. "Na u, Starlingstar." Vrolijk toverde ze een glimlach op haar gelaat, met een deftig puntje eraan. "Altijd, Zeal.." Ze dacht even na. "Weet je wat, je mag je eigen warriornaam verzinnen voor deze keer. Omdat je me zo goed hebt geholpen." Met een langzame tred wandelde ze door de ingang van het kamp, halverwege toch even achterom kijkende of hij haar volgde.

Ze gniffelde zachtjes toen ze de namen hoorde die de kater bedacht. Neh, Starlingstar klonk beter dan al die namen, sowieso. Toen ze het kamp helemaal in waren gekomen, vroeg de kater iets aan haar. "Mag ik meegaan naar Maskheart of heb je liever van niet?" Ze keek hem wat verbaasd aan. "Of je mee mag komen?" Antwoordde ze, met een klein grijnsje. "Nou je moet meekomen, want ik ga dit niet uitleggen, jij schurk."