An angel stands in a shaded place [&Littlestream]

Terwijl de grote zwarte poes verder weg liep van het nu eindelijk vertrouwde kamp bleef ze alert. Ze had aangeboden om voor Nightstream een aantal dingen te gaan zoeken zodat zij even kon rusten na alles wat ze had gedaan. Het had de poes in een veel betere bui gebracht nu ze eindelijk even kon doen wat voor haar zo normaal was geweest. Ze besloot maar in de richting van Fourtrees te gaan, voornamelijk om ook te onderzoeken wat ze allemaal waar kon vinden. Niet dat het haar als warrior zou helpen maar je kon het haar niet kwalijk nemen dat ze toch ergens nog hoopte dat ze eens weer haar clan kon dienen met de kennis die haar was geleerd.
Zodra ze stilstond keek ze om zich heen voor haar ogen wat groter werden en een lachje verscheen op haar gezicht. Ze kon zich wel bedenken wat ze nodig gingen hebben in leaf bare vooral voor de elders en kittens in het kamp dus dat zou ze gaan zoeken, maar ze had nu al wat gevonden. ''Daisy.'' Mompelde ze in zichzelf en liep op de plant af om zorgvuldig de stammen af te bijten en het vervolgens op een stapeltje te leggen zodat ze het in een keer kon oprapen. Zodra ze een goede hoeveelheid had liep ze met haar bek vol, verder naar Fourtrees.
Terwijl haar ogen omhoog gleden naar de grote eiken herinnerde ze zich weer de gatherings waar zij samen met haar clangenoten had gezeten en waar zij nog bij de andere Medicine cats had gezeten. Hoewel ze op een afstand voor een ander leek alsof ze een goedgetrainde en sterke warrior was, was de werkelijkheid wat minder. Het was waar dat ze de bouw had van een warrior maar niet het karakter. Zodra de wind vanuit haar rug begon te waaien drong er boven de geur van de kruiden een Shadowclangeur haar neus binnen. Langzaam draaide de gitzwarte poes haar kop om, om te kijken wie het was.

L I T T L E S T R E A M

'When you leave, my colors turn to g r e y.'

Haar poten droegen haar lichaam regelrecht naar de vierboom toe. Nochtans de poes hier een zekere angst voor had, zeker nu ze alleen was, ze kon haar eigen prioriteiten niet boven die van de Clan stellen. Ze mocht na die ene keer dat Whitelion haar had aangevallen geen zwakte tonen, ze wist ergens maar al te goed dat dit juist betekende dat ze zich beter moest vermannen. Maar ook al wist de poes dit, alsnog lukte het haar niet om de angst die door haar lichaam heen ging van haar af te duwen. Het was nou eenmaal gebeurd, en niets of niemand kon het terugdraaien. Maar ze wist dat als ze ooit op een dag zou verdwijnen door de reden dat iemand haar had vermoord, dat er genoeg katten waren die naar haar zouden zoeken. En deze gedachte hield haar warm tijdens de koudste tijden van het jaar, wetende dat er hoe dan ook katten waren waarop ze kon rekenen.
Haar kleine gestalte viel amper op in het verdorde landschap. Vergeleken met de metershoge bomen was ze slechts een kleine kit, de poes verbaasde er dan ook niet van als iemand haar met een apprentice zou verwisselen. Ze had nou eenmaal de bouw van een jongere kat, maar haar uitstraling was wijs en volwassen, iets wat de laatste tijd toch hielp om anderen aan te tonen dat ze wel wat meer was dan slechts een leerling. Manenlang wasnhaar grootte en haar bouw iets wat ze van zichzelf verafschuwde, en stiekem was dat nog steeds zo. Als ze kon, dan wenste ze in een ander lichaam geboren te zijn. Ze wist namelijk dat bijna iedere Medicine cat een keuze had gehad: krijger of medicine cat. Maar haar pad was al helemaal uitgestippeld vanaf het moment dat ze geboren was en ze haar eerste hoest had uitgeblazen. Littlestream had nooit de kans gehad om voor zichzelf te kiezen, maar wat kon ze erover zeggen? Life is unfair, deal with it. Ze was zeker trots op het feit dat zij een medicijn kat was, dat zijn degene was die anderen hielp en genas in tijden van nood en oorlog. Maar langs de andere kant wou ze dolgraag haar Clan dienen op een andere manier, maar helaas zou ze die droom nooit kunnen realiseren. En dit wist ze dan ook.
Zodra Littlestream gearriveerd was bij de vierboom keek ze even vragend in het rond, om vervolgens de kruiden te zien waarnaar ze aan het zoeken was. Maar nog voordat ze de kans had gekregen om ernaar toe te stappen, verscheen er een onbekend gestalte in haar zichtveld. De bos kruiden die in haar bek hing viel haar later pas op, wat haar haren terug deed liggen. "Ben jij een Medicine cat?" Vroeg ze lichtelijk onzeker terwijl ze met voorzichtige pootstappen dichter bij kwam.

We were together.... I forgot the rest

Haar gele ogen werden groot maar onzekerheid raakte haar sneller dan dat ze doorhad. Ze had even geen idee tegenover wie ze stond gezien het vanaf een afstand onduidelijk was. Het leek wel een apprentice, maar zij wist ook wel dat apprentices niet zomaar alleen op pad mochten gaan. Maar zodra de poes naderde werd het haar duidelijk wie er haar pad was gekruist. Toch bleef de poes lichtelijk nerveus staan, niet wetend wat ze moest doen nu. Maar de vraag die haar kant op kwam deed haar de kruiden loslaten en slikken. ''Nee, Mijn pad is dat van een warrior nu.'' Antwoordde ze langzaam en keek even neer op de kruiden die bij haar voorpoten lagen. Ze herkende Littlestream wel, net zoals ze alle andere medicine cats zou herkennen die ze tegen zou komen. Maar de poes leek niet helemaal zeker te zijn van het feit dat er niks zou gebeuren. Elke clan respecteerde een Medicine Cat, waar deze ook vandaan kwam. ''Maar je hebt niks van mij te vrezen Littlestream, mijn klauwen zijn nog altijd niet gemaakt om te vechten.'' Vervolgde ze toch na de stilte en keek nu de poes aan. Het zou misschien wel vreemd klinken, maar de zwarte poes vermeed gevechten wanneer ze dat maar kon. Wat er ook gebeurde haar hart zou het niet kunnen accepteren als ze kwaad zou doen en wonden zou toedienen in plaats van ze te genezen.
Lichtelijk ongemakkelijk ging de zwarte poes maar even zitten en krulde haar staart over haar voorpoten zonder haar blik van de kleinere poes af te halen. Ze mistte haar oude leven meer dan ooit tevoren nu de koudere maanden waren aangebroken, hoewel ze dat binnen het kamp nooit echt zou vertonen. ''Mag ik vragen waar je naar zocht?'' Vroeg ze toch even zacht voor haar blik weer naar het bundeltje bij haar poten viel.