Mouse! [emberkit + open]

Onderwerp: Mouse! [emberkit + open] za 15 nov 2014 - 12:58

Tevreden liep de kater het kamp in met verschillende dode dieren in zijn bek. Prooi werd steeds schaarser en het was prettig om van nut te zijn. Bovendien hielp het om de dingen te vergeten. Rudekit lag nog steeds bij de Medicine Cat en hij had Otterflight niet meer gezien. Eerst was de kater bang geweest dat zijn verdriet te veel werd maar het verdween langzaam. Tenslotte kon hij het niet gebruiken, het zat in de weg. Black werd gerespecteerd in het kamp en dat moest ook zo blijven. Het was beter als andere verdriet hadden. Daarom had hij zijn kitten ook niet meer bezocht, hij zou hem wel zijn als hij beter was. Met een zucht liet hij zijn prooi vallen op de stapel. Een klein grijs muisje rolde weg en hij volgde het dode beestje met zijn blik. Het rolde tot aan de pootjes van een klein kitten en Black lachtte zachtjes. 'Geen muizen stelen' zei hij geamuseerd en legde het diertje weer op de stapel. 'Wie ben jij eigenlijk?' vroeg hij aan het kitten. De laatste tijd was hij niet vaak in het kamp geweest en hij had niet geweten dat er een nieuw nest was. Hij vroeg zich af van wie het kleintje was, hij leek nog niet zo oud.

Vrolijk trippelde ik door het kamp. Het was een beetje regenachtig, maar dat deerde me niet. Dat had je nou eenmaal met dit soort seizoenen. Niet dat ik veel ervaring had met leaf-fall, in feite was dit mijn eerste, maar toch. Je hoorde genoeg dingen. Mijn kleine "wandelingetje" werd onderbroken door een klein grijs muisje, dat tegen mijn pootjes rolde. Verbaas keek ik maar het dode ding. Hoe kwam die nou hier? Ik keek op, en ik zag hoe een grote zwarte kater me lachend aankeek. 'Geen muizen stelen' Zei deze terwijl hij de muis weer teruglegde. 'Ik stal hem niet.' Zei ik meteen verdedigend, maar wel kalm. 'Hij rolde tegen míj aan.' Legde ik uit. Natuurlijk zal ik nooit prooi stelen! Ik verspilde al veel te veel voedsel. 'Wie ben jij eigenlijk?' Vroeg de Warrior me, en ik kreeg een brutaal trekje om mijn mondje. 'Wie ben jíj eigenlijk?' Vroeg ik lichtelijk brutaal terug. Mij was altijd gezegd dat ik beleefd moest zijn, maar tja, ik was toch niet voor niets een kitten?

∞:

Zacht lachte hij en schudde toen zijn hoofd. 'Natuurlijk niet, dat was sarcasme kleintje' antwoordde hij geamuseerd. 'Ik ben Blackwing.' Ontspannen nam hij een hapje muis wetend dat hij eigenlijk aan het kitten moest vertellen dat 'ie niet zo brutaal moest zijn. Black was echter zelf niet veel beter geweest vroeger en nog steeds. Natuurlijk volgde hij de regels maar daar was dan ook alles mee gezegd. 'Wie zijn je ouders?' vroeg hij aan het kitten. Wetend dat het belangrijke informatie kon zijn. Hij nam nog een hap muis en likte zijn lippen af. 'Trouwens, ik zou niet zo brutaal doen. Ik vind het geen probleem maar Elders zullen er niet heel blij mee zien.' Waarschuwde hij het kleintje nog steeds lachend. De meeste katten waren niet heel blij geweest met zijn gedrag, hij wou de kitten het gezeur besparen. Elders konden zo irritant zijn.

De zwarte kater schudde lachend zijn kop. 'Natuurlijk niet, dat was sarcasme kleintje' Vragend trok ik een wenkbrauw op. 'Wat is dat?' Vroeg ik nieuwsgierig, duidend op het begrip "sarcasme". 'Ik ben Blackwing.' Stelde de Warrior zichzelf voor. 'Emberkit.' Reageerde ik kortaf. 'Wie zijn je ouders?' Ging de kater veder. En glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Snowynight en Thrushdive. De beste warriors van de hele clan!' Antwoordde ik trots. Ik was verschrikkelijk trots op mijn ouders, en pronkte graag met mijn afkomst. 'Trouwens, ik zou niet zo brutaal doen. Ik vind het geen probleem maar Elders zullen er niet heel blij mee zien.' Hierop knikte ik braaf, en ik ging zitten. Mijn staart zwiepte heen en weer terwijl ik hongerig maar de muis keek die Blackwing aan het eten was. Maar ik had al zo veel eten verspild... Er waren vast anderen die het veel meer nodig hadden als ik...

∞:

'Sarcasme is als je iets zegt wat je niet meent.' Legde hij uit aan het kleine kitten. 'Bijvoorbeeld als het regent en je zegt 'wat een mooi weer'.' Emberkit was het dus met de ouders Snowynight en Trushdive. Natuurlijk schepte Emberkit op over haar ouders. Hij vroeg zich af of Rudekit dat later ook ging doen. Vertellen over zijn fantastische moeder. Glimlachend bij de gedachten keek hij naar het kitten. 'Die ken ik wel, ze zijn inderdaad goed' maar niet zo goed als ik voegde hij in gedachte er aan toe. Het viel hem op dat het katertje naar zijn muis keek met honger in zijn ogen. Bezwijkend voor de schattigheid van het kleintje schoof hij de muis naar hem toe. 'Wil je een beetje?' vroeg hij en bood de kant waar hij nog niet van had gegeten aan. Het kleintje leidde zijn gedachte af en kittens waren over het algemeen veel prettiger gezelschap dan volwassenen. Zeurden veel minder.

'Sarcasme is als je iets zegt wat je niet meent.' Legde Blackwing uit. Ik snapte nog niet echt wat hij bedoelde, en ik hield mijn kopje vragend schuin. 'Bijvoorbeeld als het regent en je zegt 'wat een mooi weer'.' Ik knikte bedachtzaam. 'Ooh..' Mompelde ik. 'Wat... wat heb jij een mooie witte vacht?' Zei ik met een schaapachtige grijns, terwijl ik zijn stem probeerde te imiteren toen hij met sarcasme had gepraat. Vervolgens zei de Warrior dat mijn ouders inderdaad goed waren, en ik knikte hevig. Ze waren niet alleen goed, ze waren de besten! 'Wil je een beetje?' Zei de kater en hij schoof de muis naar me toe. Kennelijk had hij mijn niet al te subtiele blik opgemerkt en gretig knikte ik. Ik was uitgehongerd. Ik viel aan op de muis en nam een paar grote happen. Eten was toch altijd het lekkerst als je echt honger had.

∞:

Lachend luisterde hij naar het voorbeeld van het kleine katertje. Het was inderdaad sarcasme, al was het misschien een beetje overdreven. 'Jep, dat is sarcasme. Al gebruiken katten sarcasme vooral op momenten die niet zo leuk zijn.' Sprekend naar eigen ervaring vervolgde hij. 'Bijvoorbeeld als er een gevecht is en iemand gaat bijna dood, dan zegt hij dat er geen problemen zijn.' Hopelijk begreep de kitten wat hij bedoelde, anders zou hij wel meer uitleg geven. Blijkbaar had het kleintje veel respect voor zijn ouders. Goedkeurend keek hij toe hoe de muis werd verslonden. Terwijl hij afwachtte tot het katertje klaar was met de muis verzonk hij in gedachten. Zou Rudekit later ook zo worden? Natuurlijk kon zijn eigen kitten nooit spreken over zijn moeder, maar over hem wel. Blackwing besloot dat hij toch maar wat aandacht aan zijn kroost moest besteden. 'Smaakt het?' vroeg hij met een bijna onzichtbare glimlach op zijn gezicht.