Dead inside {Mary}

Ze liet haar blik over het territorium achter zich gaan. Een grom ontsnapte haar bek waarna ze haar kop draaide en voor zich uitkeek. Vast één of ander territorium van een rogue. De poes draaide haar kop een kwartslag waarbij haar kille blik in die van een kat bleef hangen. Aan de grootte schatte ze een jonge apprentice. Jammer genoeg voor het dier droeg het de geur van een rogue waardoor een nogal gemene grijns zich over haar gezicht heen trok. "Lost your parents, sweetheart?" De poes keek haar benauwd aan en stapte voorzichtig achteruit naarmate zij dichter kwam. Haar klauw schoot uit zodra ze zich vlakbij de poes bevond en greep haar daarna vast bij haar keel. "Shhh my dear. Don't cry. Sleep tight." Ze legde haar klauw over haar lip heen en wurgde de poes toen. Haar ogen inspecteerden haar lichaam. Licht gespierd, warrige, iets bevuilde vacht maar voor de rest net onderhouden. Het moest zijn dat deze poes al even niet gegeten had want ze herkende sporen van uithongering. Na wat maanden in het kamp door te brengen herkende je de symptomen al gauw. Voorzichtig tilde ze de poes over haar rug heen waarna ze richting het kleine 'bos' liep en de poes tussen twee takken opging. Het maakte haar niet zo veel uit wie hier nog zou langskomen. Zij had er geen probleem mee.

{Eerste post Mary. Daarna open}

De kattin had de poes nog maar net achtergelaten toen opnieuw een Roguegeur haar neusgaten vulde. Een ietwat tevreden grijns kwam op haar snuit te staan toen de poes wie ze eerder had geroken uit de schaduwen stapte. 'Mag ik vragen wie jij bent, en waarom je op het territorium bent van mijn broer?' Haar ogen blonken van tevredenheid terwijl haar lach zich liet veranderen in een lieve, maar eerder ietwat sadistische lach. "Well well, you must be Mary I suppose." Ze ging voor de kattin zitten waarbij ze opzettelijk zo traag mogelijk het klein straaltjes bloed van haar klauwen likte. "I'm Silvergale by the way. I heard you were Jeff's 'cool' sister?" Ze liet nog opzettelijk het mierzoetje toontje achterwege. Ze keek de kattin aan als respond op haar vraag, maar mijde met opzet haar gezwollen buik. Bleek dat Jeff dus nonkel werd. Ze kon het niet laten om een klein lachje om haar mondhoeken te trekken.

Silvergale en Mary. Samen, bij elkaar zitten in Mary en zijn Territory. Dat ging niet goed aflopen, dat kon hij voelen. De stem van zij zuster had hem opgeschrokken toen hij bloed van zijn klauwen haalde, en hij wierp een laatste blik op de Kittypet voor hij naar de poezen ging. Hij hoorde de stem van de RiverClanner nog net iets zeggen over zijn coole zus. Hij voelde het vijandschap tussen hen, en Jeff beet op zijn lip. "Yeah she's my cool sister," zei hij, en keek van Silver naar Mary. "It's okay, Mary, she's a friend of mine," Hij keek naar Silver. "You really do hate boundaries, right?" Lachte hij vervolgens. "Please, try not to piss my sister off, because that'd also piss me off. And I don't want her to be mad at you," Hij keek opnieuw van de Clankat naar de Rogue, en grijnsde schaapachtig. "Do not kill each other okay." Grinnikend keek hij naar de grond.

Natuurlijk was het niet verwonderlijk dat hij ook nog eens kwam opdagen. Die twee waren echt wel aan elkaar gewaagd. Silver keek op van Mary naar Jeff waarbij ze ging rechtstaan. "No, I wouldn't even try it. Such a sweet sister you have," Antwoorde ze met een grote grijns op haar gezicht. "I was just meeting her." Ze liet haar blik weer van de ene Rogue op de andere gaan. "I was going to tell her that I wanted to take a walk. As you know, I'm not giving a f'ck, going anywhere." Ze glimlachte vriendelijk naar de poes, maar iedereen die haar kende wist dat ze niet zomaar lachte. Het maakte haar ook niet zoveel uit, wat één van hen van plan was. Maar ze wist goed genoeg dat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plek was. Maar als ze daar verandering zou inbrengen zou aan hen liggen. Ze zou blijven totdat ze gevraagd werd om te vertrekken.

Hmm posten, opladen én comfortabel liggen gaat moeizaam.

De zilveren poes liet haar blik op de zwarte Rogue hangen. Haatte zij haar nu al? En ze hadden elkaar amper ontmoet. Silver rolde met haar ogen en betrapte zich erop dat ze zojuist de poes had nageaapt. 'I'll try, but won't promise.' Silver draaide haar kop om naar de poes toen ze van hen weg stapte. Ze kon het niet opbrengen om een grijns te laten zien. Maar voor de verandering leek ze ook niet pissig op de poes. "You know, I'll leave you two behind. You know where to find me," Ze knipoogde naar Jeff waarna ze zich omdraaide en van de plek weg stapte. Het was gemakkelijk om haar te volgen aan het spoor die ze achterwege liet. Ze liet haar blik over de plek heen gaan. Als ze geluk had vandaag liep ze weer één of andere domme Rogue tegen het lijf. Maar daar leek het voorlopig niet op.

"No, I wouldn't even try it. Such a sweet sister you have," anwtoorde Silver. "I was just meeting her." Jeff knikte, maar voelde spanning in de lucht hangen. "I was going to tell her that I wanted to take a walk. As you know, I'm not giving a f'ck, going anywhere." De vriendelijke lachop het gezicht van Silver deed hem een scheve mond trekken, want hij wist dat de lach niet oprecht was. Dat zag hij zo. "I'll try, but won't promise." antwoorde zijn zuster, en een grijns verscheen op het gezicht van de Rogue kater. Dit soort antwoorden was hij gewoon, en dat vond hij goed, zo kende hij Mary. Na dat de poezen wat heen en weer gesproken hadden, liet Mary -met haar ogen rollend- op Jeff af. "I'm not here to chat, I'm here to stay." Jeff fronste zijn wenkbrauwen. "I need shelter, cause I'm pregnant." Jeff opende zijn mond, maar zweeg. Zwanger?! Werd hij een nonkel? Hij wou zijn familie niet uitbreiden! Maar eigelijk was het haar familie. Wat als hij geen nonkel wou zijn. "And who's the father?" vroeg hij, met een sarcastische toon in zijn stem. Daarna veranderde hij, en een gemaakte glimlach verscheen op zijn gezicht. "No, no, congratulations," zei hij, maar keek op toen de Clanpoes iets zei. "You know, I'll leave you two behind. You know where to find me," Hij kreeg een knipoog van haar, en ze stapte weg. Jeff keek van zijn zuster naar Silver, die weg aan het lopen was. "No, Slver, you can stay," zei hij, en keek naar zijn zus. "And ofcourse you may stay, too, but Silver can't, no you can't, no ah." Hij flipte innerlijk. "You can both stay. Sjeez!" Hij zette zich prompt neer en sloeg zijn staart tegen zijn neus. Argh, poezen!

Silver keek oogrollend om toen algauw de stem van de kater tot haar doordrong. 'No, Silver, you can stay, and ofcourse you may stay, too, but Silver can't, no you can't, no ah. You can both stay. Sjeez' Silver kon het niet laten om een plagerige grijns te vertonen. "You know, you look cute that way?" Ze grijnsde plagerig waarbij ze de kater een zachte por tegen zijn schouder gaf. "You don't have to be afraid of me, dear." Ze keek de kant van Mary op. "I wouldn't walk in your way," Vervolgens keek ze beide rogues aan en grinnikte. "Will you excuse me, I'm going on a hunt," Haar staart priemde de lucht in waarna ze zich wegdraaide en de richting van het bos uit rende. Er was vast wel een plaats waar ze prooien kon vangen. Desnoods moesten ze maar vissen eten.

Time skip -

Na een paar goede uren had ze eindelijk genoeg prooi weten te vangen. Met één of andere soort kraaiachtige in haar bek, een paar vissen, en een rat; die waarschijnlijk van de Shadowclan kwam, aan de geur te ruiken; keerde ze maar weer tevreden om. Ze begroef de dieren onder een laagje modder bij een plasje waarbij ze zorgvuldig haar dorst lesteaan het frisse water. Haar zintuigen hielden alles zo scherp mogelijk in de gaten, waardoor ze de verschillende geuren van rogues om hen heen opving. Silver snoof minachtend waarbij ze de prooien weer terug opgroef en deze naar de rogues bracht. Ze gooide de prooien in het midden van hun drieën en stapte weer weg. "If I was you, I shouldn't take that fish. You must get used to it," Ze keek van de kattin naar de kater. "I'm somewhere around," Met die woorden stapte ze weer weg en nam pas rust als de twee uit haar zicht verdwenen waren. De poes zuchtte waarbij ze haar blik over het gebied liet heen dwalen.

Hoezo geen inspi genoeg :p

"You know, you look cute that way?" Hij grijnsde, en schudde zijn hoofd. "I'm not, shut up," lachte hij, ongemakkelijk. "You don't have to be afraid of me, dear." zei de zilveren poes tegen zijn zuster. "I wouldn't walk in your way," Voor hij Mary hoorde spreken, wist hij dat Silver en snibbig antwoord ging krijgen. "You better not." Een grijns vormde zich op Jeff's gezicht, maar hij keek naar zijn poten en probeerde het te verbergen. "Will you excuse me, I'm going on a hunt," Jeff knikte, en wou iets zeggen tegen zijn zuste,r maar die rolde zich op, en ging slapen. Oh. Dat was een duidelijk 'leave me alone' teken. Hij haalde een schouder op, en ging zitten, waarna hij in de verte staarde. Dit was echt stom. Mary had niet geantwoord op zijn vragen, en zelf merkte hij dat Silver Mary niet mocht, en omgekeerd. Dat deed pijn, want hij mocht beide poezen. Maar dat was normaal toch? Clankatten en Rogue's gingen niet samen. Simpelweg niet.

Hij werd wakker bij de stem van een poes. "If I was you, I shouldn't take that fish. You must get used to it," Jeff keek naar Silvergale, en hees zich op. Hij nam de vis, en staarde de RiverClan poes even aan, niet op haat te treiteren, ofzo, maar om te laten zien dat hij echt wel wat vis lustte. "I'm somewhere around," De Rogue kater knikte, en keek naar zijn zus. "The father is Demon, a... " Demon. Dat klonk al goed. Kuch. "He's a bloodclanner. I didn't want this, but it happend." Een uitleg was er altijd. Maar het maakte hem niet uit. Zolang ze veilig was. Toch had hij nu zin op die Demon naar de keel te vliegen. "I even thought of killing them, you know. I can't raise kittens." De poes keke in zijn ogen. "Your turn. Who the hell is this Fishface, and why do you flirt with her?" Jeff ging zitten, en keek haar puberaal aan. "This 'Fishface' is called Silvergale, and she's a friend of mine, like I already told you, Mary. I like her, a bit, and it hurts her ex partner. But I do like her, you know. You wouldn't understand, you have kits with a BloodClanner."

De grijze poes keek verveeld op naar de donkere lucht toen één of andere vogel luid kwetterend in de verte het bos uit vloog. Geïrriteerd gromde ze waarbij ze haar blik de vogel liet volgen. Het dier kwam haar kant uit, en het zat nog eens mee dat de wind haar kant op waaide. Zonder dat het dier het doorhad voerden de luchtstromen hem haar kant uit waardoor ze in een mum van tijd het dier uit de lucht had weten te halen en hem met een slag van haar poot op de grond sloeg. De poes begon het dier levend te pluimen waardoor het een oorverdovend gekrijs uitte, maar dat boeide haar niets. Haar poot drukte zich op de strotholte van het dier zodat het gekrijs wat minderde van volume en ze hem de genadeslag kon toedienen. Het bloed dat uit zijn keel spoot bevlekte haar zicht waardoor ze gedwongen werd het dier los te laten om haar ogen weer vrij te maken. Het arme dier uitte een laag, langgerekte gehijg wat aangaf dat zijn einde naderde. De poes lachte wreed om er vervolgens zijn kop af te rukken. Het gras onder hen kleurde rood van het bloed. Uiteindelijk nam ze het dier in haar bek en wierp hem zo ver mogelijk. Er was haast niets meer over wat ervan eetbaar was. Daarbij had ze haar portie al gehad. Het dier diende niet meer dan een spelletje voor haar.

De poes draaide zich terug om om naar de andere kant van het territorium te wandelen toen het gesprek tussen de twee rogues haar oren bereikte. 'I'm sorry.' Ze kon duidelijk de stem van de poes onderscheiden. Silver rolde met haar ogen. 'I will try my best to be nice to her. And I do understand, dummy.' De poes trok haar wenkbrauw op. Had ze zojuist nou gezegd dat ze zou proberen aardig te zijn? De zilveren poes grinnikte en stapte toen op de twee af. "Insgelijks," Lachte ze nog wat licht geïrriteerd maar toch serieus. Ze keek de zwarte poes weer aan. "Het spijt me dat ik zo stom was." Ze kon het niet laten om haar kop af te wenden en te grommen. De kwellingen van die twee Windclanners kwamen weer naar boven. "I'm gonna do my best, so you can trust me, fair enough?" Haar klauwen schoten gefrustreerd in en uit hun hulzen. Waarom moesten die herinneringen haar toch blijven treiteren.

"Like hell do I know! It's not like I want it!" De grote kater zette zijn haren overeind, en staarde Mary met een kille, kwade blik in zijn ogen aan. De poes leek te kalmeren, maar zelf bleef hij met opgezette vacht naar haar kijken. "I'm sorry." De tegenzin klonk door in haar stem. "I will try my best to be nice to her. And I do understand, dummy." Mary gaf hem een por, maar Jeff was niet overtuigd. Hij vond het te vreselijk dat ze zo irritant reageerde op wat hij zei. De tabby zuchte, en kneep zijn ogen dicht, terwijl hij zijn gezicht even naar de hemel hield. "It's okay. I guess." De stem van een andere poes bereikte zijn oren. "Insgelijks," Hoorde hij haar lachen. Hij kon horen dat ze het ergens ook meende. "Het spijt me dat ik zo stom was." Jeff keerde zich tot Silvergale, en zag dat ze haar hoofd afgewend had, en zacht gromde. Hij trok een scheve mond. "I'm gonna do my best, so you can trust me, fair enough?" Jeff liep naar haar toe, en tikte tegen haar oor. "Thank you," mompelde hij, en glimlachte kort naar haar. De kater bewoog weer naar zijn zus toe, en glimlachte even naar haar. "I'll try to be a good uncle," zei hij uiteindelijk, om haar gerust te stellen.

'It's okay. I guess.' Hoorde ze de kater nog antwoorden op de poes voordat ze naar binnen stapte. "Het spijt me dat ik zo stom was." Ze keek van de poes naar de kater en toen naar de grond. Ze haatte het om haar te moeten excuseren. Maar deze keer meende ze het wel. 'Thank you,' Silver keek wat geïrriteerd op maar lachte toen flauw. Het bloed aan haar poten oplikkend. 'I'll try to be a good uncle,' De poes keek weer op en gromde licht maar draaide zich toen om. "I'm sorry, I got to go," Haar staart stak hoog de lucht in waarna ze de plek verliet en een eind door het territorium draafde. De kille wind door haar vacht geheel negerend. Haar kop stak woedend de lucht in waarna ze haar ogen sloot en gromde. Hoe kon het nou dat bij het minste dat ze deed, de herinneringen aan HEM weer terug opkwamen. Haar klauwen sloegen zich uit waarbij ze ze tegen de bast van een boom aansloeg tot bloedens toe.

Jeff zei dat hij een goede nonkel ging proberen te zijn. "A good uncle? You? You'll teach them to kill before they can walk!" Hij kreeg een por van haar, en de kater grijnsde. "Not that that's a bad thing," Jeff porde haar terug. "Don't worry, you'll be proud of them. You can teach them all the bad tricks you know," knipoogde hij, maar hoorde plots de stem van de grijze RiverClan poes. "I'm sorry, I got to go," De poes rende weg, en Jeff knipperde verbaasd met zijn ogen. "Wai-" Het had tocg geen zin dat hij riep, ze liep al weg. Zijn aandacht werd echter weer naar zijn zus getrokken toen ze kermde. "Are you okay?" vroeg hij, lichtelijk bezorgd.

+Kort, flut, meh.

De poes was nog steeds niet beter gezind, maar verliet de plek toch. De wind die door haar haren waaide tijdens het rennen kon haar kop enigszins op andere gedachten brengen. En tot het beste nog aan toe begon het nog te regenen. De poes stak licht haar kop de lucht in waarbij ze de regen over haar gezicht liet heen sijpelen. Zo had ze tenminste een reden om niet betrapt te worden dat ze huilde. Met een veeg van haar poot haalde ze de bittere tranen van haar gezicht af. Haar ogen sloten zich een moment lang, en nadat ze terug openden leken ze bloeddoorlopen. De poes sjokte nog een stuk door het donkere gebied heen waarna ze na een tijd toch terug keerde. De regen zorgde dat haar vacht in plukken naast haar lichaam viel maar het deerde haar niet zo. De poes ademde diep in waarna ze de laatste tranen uit haar ogen haalde en naar binnen liep. Haar blik kruiste onmiddellijk die van de twee rogues waarna ze zich opzettelijk uitschudde waardoor ook zij van de druppels konden genieten. "Am sorry, guys," Lachte ze wat. Ze baande zich een weg naar de achterkant van de schuur zonder nog aandacht aan hen te besteden waarna ze het zichzelf gemakkelijk maakte en haar kop op haar poten legde en haar ogen sloot terwijl haar zintuigen de rest van het gesprek in de gaten hielden.

Het was niet alsof ze er om vroeg maar opeens werd het stil. De poes trok een ooglid open waarbij ze de zwarte kattin volgde die net als haar een eigen plek uitzocht. De poes richtte haar kop op en keek de tabby kater vragend aan. Haar poten tilden haar lichaam van de grond af. Voorzichtig op haar passen lettend stapte de poes op de kater af waarbij ze zo stil mogelijk langs de kattin heen liep. "You're okay?" Haar snuit duwde ze in zijn hals. Het was niet de meest logische zin om te gebruiken, maar ze moest het van hem horen. Ze moest het weten hoe hij zich erbij voelde. "If you want me to leave, you just have to ask. I perfectly understands why," Bij wijze daarvan keek ze de zwarte rogue haar kant uit. Ze kon nog steeds niet aan de gedachtes wennen om die kleine duivels hier zien rond te rennen. De poes draaide haar kop waarbij ze gromde.