You havent seen the things that I've seen..

-Whitekit eerst later miss open-

Met een gaap kwam hij het kamp in. In zijn bek een ekster bungelend en een grijnsje van binnen. Eksters waren klote beesten en bijna onmogelijk te vangen maar hij had er een te pakken gekregen. Maar goed hij had dankzij mama lief somali bloed en iedereen wist wel dat somali's de snelste katten waren die er waren. Dus wie anders dan hij zou zo'n goede prooi kunnen vangen? Misschien was hij een beetje zichzelf aan het ophemelen maar dat boeide hem neit veel. Hij mocht trots zijn waarom niet toch?

Een witte glimp bij de Nursery liet hem opschrikken en de prooi viel uit zijn bekken. Hij herinnerde zich het lichaampje van zijn jonge kitten het spierwitte beestje waarvan hij nieteens wist of die de nacht had overleefd.. Binnen no time was hij naar de witte schim gerend en trok het beestje tegen zich aan. "Whitekit wat doe je bui.." Zijn stem stokte. Het beest was een stuk ouder dan zijn kitten en binnen no time was hij achteruit gestapt en draaide rond met zijn kop zeker wetend dat niemand zijn idiote actie had gezien..

You havent seen the things that I've seen.. Np03d1

De witte kitten liep rustig rond in het camp. Hij sliep bij een witte poes, net zo wit als hijzelf was, en hij wist ook dat ze ergens familie moest zijn. Maar ook wist de kit dat het niet zijn moeder was. Ze had anders geroken, naar vis.. Opeens voelde hij zichzelf tegen een ander lijf getrokken worden. Geschrokken piepte hij. "Wat doe je?", vroeg hij, zijn stem best laag voor een kit. "Whitekit wat doe je bui..", klonk de stem van een kater achter, maar die stem stokte. Hij werd losgelaten en de kater stapte naar achteren. Nu draaide Whitekit zich om, zijn ogen tot spleetjes genepen. "Wie ben jij, hoe weet jij mijn naam en waarom mag ik niet buiten zijn?", vroeg hij, met toch al een best goed spraakvermogen voor zijn leeftijd.

You havent seen the things that I've seen.. Whiteos3

Hij beet op zijn onderlip goed kijkend naar de kitten die een kater bleek te zijn en besefte zich dat het katertje op zijn oud mentor leek en zuchtte. "Sorry.. je deed me aan iemand denken." Mompelde hij zijn stem langzaam maar zeker al kouder wordend en likte even over zijn vacht voor hij een harde blik tegen moest houden. "Omdat mijn dochter ook zo heet. Je lijkt op haar." Mompelde hij koud en gaapte voor hij achter zijn oor krabte. "Wat ben je een maan oud? Je hoort nog helemaal niet in het kamp te rennen zeker niet met dit weer." Siste hij hard en staarde op de kitten neer ergens opgelucht wetend dat Whitekit nog in haar nest lag dicht bij Hayden.

"Sorry.. je deed me aan iemand denken.", antwoordde de kater. Hij snoof even en keek hem afkeurend aan met zijn verschillend geleurde ogen. En dat was best een vreemde blik voor een nog best jonge kitten. "Omdat mijn dochter ook zo heet. Je lijkt op haar." Zijn stem klonk koud, en net zo koud antwoordde hij. "wauw, wat ben ik blij dat ik op je dochter lijk", antwoordde hij sarcastisch. "Wat ben je een maan oud? Je hoort nog helemaal niet in het kamp te rennen zeker niet met dit weer." Hij rolde met zijn ogen. "Jij bent mijn vader niet. Ga je met je dochter bemoeien, ofzo.", zei hij nors.

Even rolde hij met zijn ogen op de opmerking van de jonge kater en grinnikte zijn grote kop naar het jonkie toebrengend. Hij likte zijn lippen af waardoor zijn enorme kaken zichtbaar werden en een grinnik gleed over zijn lippen. "Wel jij bent wit en mijn kit is wit. Daarom heten jullie allebei Whitekit, starclan wat waren jullie moeders origineel." Grinnikte hij snerend en duwde zijn koppie op met de grote klauw. "Zegge geen manieren geleerd?" Siste hij en sloeg met zijn staart geiriteerd heen en weer. "Wie zou jouw vader nou willen zijn." Mompelde hij nog snerend en likte over zijn schouder. "Je bent en blijft een kitten Whitekit, kittens horen te luisteren tenminste dat was mij altijd aangeleerd." Siste hij vals.

Hij luisterde met opgetrokken lip naar de kater. Wat een onrespectvolle kat. Hij wist vast niet wie hij hier voor zich had. De toch best grote kit maakte zich groter. "Wie mijn vader zou willen zijn?", sneerde hij. "De beste kat van allemaal, natuurlijk. Whitelion" Hij grinnikte, een uitdrukking die hem helemaal deed lijken op zijn vader. "En ik zal niet altijd kitten blijven ik zal groter en slimmer worden, terwijl jij altijd even dom zal blijven.", ging hij verder. "Ooit zal ik jou domineren!"

~Echt zijn vader xD

Hij schoot in de lach en duwde zijn poot op de kitten's kop. "Oh pappie lief ken ik. JE pappie is mijn mentor geweest dus technisch gezien zeg je nu dat jouw pappie een slechte mentor en dus een slechte warrior is. Denk na voor je wat zegt uk." Grijnsde hij en likte zijn lippen even af voor hij opnieuw in de lach schoot. "Och uk, ik ben de zoon van Hollystar. Ik denk dat dat toch iets hoger staat als een warrior als Whitelion. Daarnaast. Een goede warrior maakt het niet uit wie zn pappie of mammie is. Ik ben halfclan en alsnog een van de snelste katten in Windclan en beste vechters onder mijn generatie. Je hebt nog veel te leren voor je het krengentje uit kan hangen understood?" Grinnikte hij zijn laatste opmerking negerend. De kitten had geen idee wat hij zei dat was wel duidelijk.

"Oh pappie lief ken ik. JE pappie is mijn mentor geweest dus technisch gezien zeg je nu dat jouw pappie een slechte mentor en dus een slechte warrior is. Denk na voor je wat zegt uk.", antwoordde de grijze kater. Whitekit vernauwde zijn ogen. "Uk"? Hij zou hem nog wel eens een lesje leren. wacht maar. "Dus dan zeg jij nu, technisch gezien, dat omdat mijn vader een slechte mentor is je een slechte warrior ben. Maar dat ga je zelf niet zeggen, dus je vind mijn vader een goede mentor.", zei hij, ergens trots dat hij al zo slim was. Maar dat was logisch. "Och uk, ik ben de zoon van Hollystar. Ik denk dat dat toch iets hoger staat als een warrior als Whitelion. Daarnaast. Een goede warrior maakt het niet uit wie zn pappie of mammie is. Ik ben halfclan en alsnog een van de snelste katten in Windclan en beste vechters onder mijn generatie. Je hebt nog veel te leren voor je het krengetje uit kan hangen understood?" hij greens, een kille, angstaanjagende grijns. Zeker voor ene kitten. "Maar Hollystar is dood. Ze kon deze wereld niet aan. En ik zal mezelf wel nog bewijzen, wacht jij maar. Ik zal slapend tien keer zo goed zijn als jij! En die generatie van jou, die trekt nergens op. Ik durf te wedden dat je nog geen maan warrior bent, hoe zou je dan al beter kunnen zijn dan papa?"

Hij moest wel even grinnikten van hoe slim de kitten reageerde. Eigenlijk had hij niet verwacht dat het jonge ding zo slim zou zijn en knikte langzaam. "Heel goed Whitekit, waarom zou ik mezelf zwakker noemen waarom zou iemand zichzelf zwakker noemen?" Grinnikte hij en keek even naar de kitten. "Nee, Hollystar is niet dood. Het is waar dat de leader het leven niet meer aankon. Maar ze is vertrokken voor het goed van de clan. Ze wist dat ze geen goede leader meer was en liet zichzelf niet nog verder afgleiden en daarmee de clan meetrekkend." Mompelde hij totaal niet verdedigend. Sterker nog er was geen emotie in zijn stem. Hij had zijn moeder nooit goed leren kennen. Dus waarom zou ze hem iets boeien? Een grinnik gleed over zijn lippen en hij keek naar de kitten met een tevreden knik. "Doe dat Whitekit en je zal een prima Warrior worden." Mompelde hij bijna warm en sloeg even heen en weer met zijn staart.

Hij luisterde aandachtig naar wat de warrior zei, en was blij toen het niet verdedigend klonk. Ja, het klonk goed, alsof hij toegaf! Alleen dat stuk over Hollystar, dat zinde hem niet, maar hij had geen zin om erop in te gaan, dus haalde hij zijn schouders op. "Tuurlijk", antwoordde hij op de laatste zin van de warrior. "Maar nu moet ik nog even wachten tot ze eindelijk inzien dat ik klaar ben om apprentice te worden, en dan zal ik trainen!"