It's been a long time!

Darkclaw volgde de geur van Heatherkit, een van de dochters van zijn broertje. Hij had met hem afgesproken dat hij zou zeggen dat hij hun vader was, had hij tot nu toe niet gedaan. Hij vond altijd al dat ze een vader nodig hadden maar nu hun moeder verdwenen was. Ja, het werd wel tijd. De kater volgde de geur snel en keek op de boom in. Heather was natuurlijk de eerste, die had hij vanaf het begon al geweldig gevonden. 'Heather come down here' grijnsde hij.

De zwarte kater grijnsde even terwijl hij keek hoe ze naar beneden kwam. Dat was nu zijn dochter, hij had met Never afgesproken dat hij zou zeggen dat hij hun vader was, dan was dat zijn dochter, no going back. 'Hey Heatherstar, hoe is het met je?' vroeg hij rustig, ze leek behoorlijk vrolijk voor iemand van wie haar moeder verdwenen was. En ja, het spelletje die ze hadden gedaan toen ze nog een kit was, die zette hij gewoon verder. Zij was zijn leidster. En nu ze zijn dochter was, zo hij ook eerder haar volgen dan Shrewstar.

Een grijns verscheen op zijn kop terwijl hij naar het poesje keek. Ze werd zo groot, ze zag er zo goed uit. Hij zou zeker zorgen dat ze niet ouderloos meer zou zijn. 'Goed hoor' antwoorde hij terug. 'Eigenlijk heb ik iets op te biechten' begon hij langzaam. Hoe ging hij dit zeggen. Waarschijnlijk zou ze hem haten omdat hij het nu pas zei, maar hij en zijn broertje hadden het ook pas net besloten. Hij dacht diep na over hoe.

Kort zuchtte hij en keek naar de apprentice voor zich. Maar hij was drukker met een manier vinden hoe hij het moest zeggen dan echt opletten waar hij naar keek. 'Ik heb iets behoorlijk slechts gedaan' mompelde hij en wachtte even. Hij zou het maar gewoon moeten zeggen. 'Ik heb het nooit gezegt omdat het beter leek in de ogen van je moeder en mij' zei hij. Dat was helemaal niet waar, haar moeder had hem nog nooit gesproken en ookal was het wel zo en vond ze dat wel beter had hij het alsnog meteen gezegd. 'Maar ik moet het nu wel zeggen ging hij door, terwijl hij haar blik nauwkeurig in de gaten hield. 'Ik ben je vader'

Zacht beet hij op zijn lip nadat hij het gezegd had. Hij ging zijn woorden nog eens na, tja, beter had hij het niet kunnen zeggen had hij het gevoel. Als ze hem nu nog zou haten zou ze hem gehaten hebben maat niet uit op welke manier hij het gezegd had. Hij keek op naar zijn nichtje, zijn dochter nu, toen ze stil bleef. Hij moest wachten op een reactie, maakt niet uit wat het was, hij moest
wachten op ook maar de kleinste reactie. Maar het duurde in zijn ogen veel te lang. Maar hij had geduld, dit moest gewoon even tot haar doordringen. Toen dat gebeurde glimlachte ze en kwam ze op hem af. Het duurde niet lang voor hij op de grond lag met haar kop in zijn vacht. Zacht snorde hij even en duwde zijn kop tegen haar aan.'Je bent niet boos?' vroeg hij verbaasd, verrast. Hij was blij dat ze niet boos was, echt.