Oh so this is what it looks like {Only apprentices}

Met een geconcentreerde blik staarde hij naar het muisje voor zijn poten. Silvercloud had het hem niet bevolen, maar hij wist dat ze het zeer zou waarderen als hij meer prooi op het land probeerde te vangen. Vissen ging steeds beter, maar muizen en waterratten vond hij nog best lastig. Het werd helemaal lastig nou de prooi schaarser werd. Het was hem nog niet gelukt om nog een keer iets te vangen, maar hij deed ontzettend zijn best. Het was niet omdat hij de beste wilde worden of omdat hij macht wilde hebben, het was simpelweg omdat hij geliefd wilde zijn. Hij wilde een goede warrior worden om anderen te kunnen plezieren. Om prooi mee te kunnen nemen en te vechten voor zijn clan. Hij dacht niet vanuit zichzelf maar vanuit anderen, daardoor was hij soms heel kwetsbaar. Hij kon niet zo goed boos worden en ergens was dat goed, maar soms werd daar gebruik van gemaakt. Hij zakte nog wat verder door zijn poten, maar hij had te lang zitten treuzelen. Het muisje had zijn geur op gepikt en ging er vandoor, teleurgesteld kwam hij weer overeind. Hij moest toekijken hoe zijn prooi onder zijn neus voorbij ging. Tjah, ooit ging het hem lukken daar zou hij voor zorgen. Hij trippelde verder en hij wist dat hij in de richting van fourtrees liep, maar dat gaf niet. Hij kon daar ook een keer zijn gezicht weer laten zien en hij was benieuwd of er andere katten waren. Hij had zijn bek een stukje open, eigenlijk had hij dat altijd om de geuren goed op te kunnen pikken. Daardoor rook hij al snel de geur van de Shadowclan. Descentpaw? Dat was even zijn eerste gedachten die door zijn kop schoot, maar toen rook hij dat zij het niet was. Behoedzaam liep hij door de bosjes en keek over fourtrees. Toen viel zijn blik op een andere jonge kater en hij nam hem aarzelend op. “Hallo?” Zei hij voorzichtig.

Hij glimlachte aarzelend toen de Shadowclan kater hem begroette. Hij knikte hem even toe toen hij zichzelf voorstelde. “Hallo Sleepypaw, mijn naam is Creamypaw.” Ook hij ging zitten, nog steeds alert, maar niet meer zo gespannen als eerst. Het leek er niet op dat Sleepypaw van plan was om hem iets aan te doen. “Was jij ook opzoek naar gezelschap?” Zijn oren wiebelde nieuwsgierig terwijl de blik in zijn lichtblauwe ogen vriendelijk werd. Zijn spieren waren nog steeds gespannen voor het geval dat, maar voor de rest was zijn houding vriendelijk.

“Ik kan begrijpen dat je dan eenzaam bent.” Zei hij even meelevend. “Zijn er geen andere katten die samen met je willen trainen?” Hij vond het zelf ook altijd heel leuk om met andere apprentices of warriors op pad te gaan. Ze waren niet altijd druk en vaak vonden ze het zelfs leuk om mee te gaan, het gaf afwisseling. Eigenlijk dus een win win situatie, want Creamypaw kon er van leren. Hij hield even zijn kopje wat schuin terwijl hij de andere kater aankeek. “Of train je liever alleen?” Hij tikte soms met zijn staart op de grond. “Je kunt altijd bij de kittens of elders langs gaan, dat vind ik zelf ook altijd heel leuk.” Hij probeerde Sleepypaw suggesties te geven, misschien kon hij hem motiveren zodat hij zich niet meer zo alleen voelde. Hij hoopte dat hij hem kon helpen, al wist hij nog steeds niet helemaal wat hij van de Shadowclan apprentice moest denken.