Throw this day away. (OPEN)

Vele katten waren haar voor gegaan, er stonden nog verse pootafdrukken in het modderige gebied. Walnutpaw wist niet waarom ze richting de eetstapel liep, ze had niet eens honger. De poes hield halt toen ze de verse geuren rook. De geur van vlees en bloed, katten en modder. De laatste nacht had het erg hard geregend, daardoor was de grond nu modderig en was het droge zand nergens meer te zien. De jonge kattin haalde haar neus op en draaide zich meteen om, ze had geen zin in voedsel. Ze wilde gewoon tijd doden. Aangezien Walnutpaw nog geen mentor had, was er weinig te doen in het kamp. Het verschillen tussen kitten en apprentice zijn was opeens heel groot. Nu walnut ouder was dan 6 Moons had ze nergens meer interesse in, laat staan een berg eten. Toen ze een kitten was vloog ze achter elke mier aan, elke graspolletje was een diamant in haar ambere oogjes. Alhoewel Walnut nu ook nog gemakkelijk te vermaken was, was deze dag vreselijk saai. Normaal zou ze een beetje rond lopen, kijken waar ze op zou stuiten, nieuwe dingen ontdekken. Maar vandaag? Nope daar had ze geen zin in. Ze was moe en wilde eigenlijk alleen maar slapen. Ondanks dat had de poes zichzelf alsnog de den uitgesleept, ze moest toch wát eten? Maar zodra ze de geuren van het vlees had geroken voelde ze zich misselijk worden. Met korte stapjes hobbelde de kattin weer richting de den voor apprentices, misschien zou de dag sneller gaan als ze het slapend door zou brengen.

(OPEN)

Met twee veldmuizen in zijn bek hangend kwam Silhouetteheart weer terug van de jacht. Het was nog vroeg,maar toch stond de zon al schijnend aan de hemel. Toen hij de muizen op de stapel neerlegde bij de rest,waar inmiddels al wat van af genomen was,kwam er een Apprentice zijn kant oplopen. Ze keerde echter al snel weer terug. Silhouetteheart legde de laatste veldmuis nog wat netter neer en ging toen de jonge poes achterna. Het was smerig weer geweest en de grond was drabbig van de modder. Hij moest dus oppassen dat hij niet weggleed. Toen Silhouette de poes had in gehaald stootte hij haar eventjes aan met zijn staart. ''Alles oké?"vroeg hij. Waarom was ze omgekeerd? Had hij iets fouts gedaan?

Walnutpaw schrok van de tik op haar staart en keerde chagrijnig haar hoofd om. Welke kat had het nu in zijn hoofd gehaald haar te storen, net op het moment dat zij een dutje wilde doen? Toen ze zag dat het een warrior was, verzachte ze haar blik. 'Alles oké?' De poes trok haar wenkbrauwen op en glimlachte. 'Ja, ja tuurlijk, alles is prima.' Ze draaide zich alweer om, om verder te lopen naar de den. Maar bedacht zich en liep terug. 'Ook alles oké met jou?' Grinnikte ze. Misschien kon ze hier toch iets beters van maken dan van het slapen, wat in eerste instantie haar idee was geweest.

Walnut: