She wouldn't come{Silvergale+open}

Het was nu al een tijdje dat de poes het zwaar had. De kille emotieloze blik in haar ogen was helemaal verdwenen en veranderd in een duistere, bloeddoorlopen blik. De rode kringen om haar ogen maakten duidelijk dat ze al vele nachten lang niet meer had geslapen. Wat wilde je ook. De pijn die ze elke nacht opnieuw voelde en die haar wekte, maakte haar gek. Dan ging ze meestal op nacht, totdat het ochtend werd, en ze met lege poten moest terugkeren. Gelukkig had ze de steun van Jeff die haar weer oppepte. Maar vandaag had ze wat tijd voor haarzelf nodig. Ze was al een paar weken niet naar het kamp teruggekeerd, omdat ze niet wilde dat ze ontdekt werd. Maar vroeg of laat moest ze haar kop nog eens laten zien.

De poes snoof de geur van het territorium in zich op. Hoe kon ze dit nou zo hard missen. Ze volgde het pad dat de rivier maakte totdat een bekende geur haar neus binnendrong. Instinctief zette de poes haar vacht wat overeind waardoor het niet duidelijk was wat er aan de hand was. Tot nog toe had ze het geluk dat het niet zo hard opviel. Maar je wist maar nooit. Met deze kater in de buurt kon ze maar beter opletten. Met haar oren in haar nek en een licht dreigende houding stapte ze op de kater af. "Wat moet je. Rat!" Had hij dan helemaal niet door dat ze hier niet meer leefde? Dat dit allemaal verleden voor haar was? De poes gromde licht, maar liet niet merken dat ze hem ging aanvallen. Wat ze trouwens ook niet van plan was. Het was beter om niet teveel op te vallen nu. Vooral niet met die buik van haar.

Blijkbaar viel het hard op. Silver grauwde steeds harder hoe dichterbij hij kwam. Vervolgens gaf ze hem een duw tegen zijn borst toen hij zijn kop tegen haar aanwreef. "Stay away, coward!" Ze was nog steeds pissed op hem. Ze hield hem scherp in de gaten toen hij haar leek door te hebben en een stap achteruit zette. 'Silver, wie heeft het gedaan?!' De poes gromde waarschuwend maar stapte toch op hem af. Het maakte haar niets uit als hij haar nu ging aanvallen. Zij wilde dit ook niet. Ze gaf de kater een harde duw tegen zijn borst waarna ze hem met haar klauwen in zijn keel tegen de grond duwde. "Gaat je niets aan. Je bleef beter waar je hoorde. Hond!" Ze spoog het woord 'hond' er haast uit. Hij moest weten dat ze kwaad op hem was, want dit woord gebruikte ze enkel tegen zijn stomme apprentice. De poes draaide zich om waarna ze opzettelijk wat stof in zijn gezicht schopte en weg beende. "Owh-" Ze kneep haar ogen dicht waarna ze zich op de grond liet zakken. Niet nu, niet hier. Haar vacht bleef nog overeind staan zodat het niet opviel wat er aan de hand was. Hoewel de geur het redelijk duidelijk maakte.

Zijn voetstappen klonken alsmaar dichterbij en Silver probeerde dreigend op te kijken maar stootte niet meer dan een laag en zwak gegrom uit. Het boeide haar niet als hij hier nu een einde aan haar ging maken. Dan had ze het maar gehad. Maar in plaats daarvan klonk hij bezorgd. De poes probeerde overeind te gaan staan maar zakte meteen weer door haar poten. "Oef." Haar ogen rolden zich waarbij haar klauwen uit hun hulzen schoten. Als ze kon maakte ze hier meteen een eind aan hem. Maar met de huidige situatie dacht ze er nog geen seconde aan. Tot slot was zij nu op haar zwakst, en als deze kater plots besloot om haar te doden, dan was er niets meer waarmee ze hem kon teisteren. Dan pleegde hij meer dan één enkele moord. De poes stootte en laag, maar deze keer krachtiger gegrom uit toen ze opstond en hem recht in zijn oranje ogen keek. Weliswaar verzwakt. " 'No worries', you're gonna do what? Get you a Medicine Cat, or what? You're luckily now, dog. Now leave, before I get you a patrol." Ze gromde dreigend bij die woorden. Bedenkend dat het niet haar slimste zet was. Nu ze absoluut geen Riverclanner tegen het lijf wilde lopen. Voor zover hij wist dat ze niet van plan was om de Riverclan hier van op de hoogte te stellen. Ze keek de kater dreigend aan maar liet duidelijk blijken dat ze geen aanstalten maakte om aan te vallen. Nog niet.