Nothing ever happens like you imagine it will [Silhouetteheart]

Hij had zijn ogen gesloten terwijl de wind zachtjes zijn vacht optilde. Het kroop tussen zijn haren door, maar hij had er geen last van. Zijn dikke huid beschermde hem al voor het grootste gedeelte tegen de kou. Zachtjes neuriede hij een deuntje die zijn moeder altijd voor hem geneuried had. Het maakte hem rustig en hij ontspande wat. Langzaam deed hij zijn ogen open en keek naar boven naar de lucht die donker begon te worden. Sterren ontstonden aan de hemel en er ontstond een waterig glimlachje om zijn lippen. Iedereen waakte over hem en zou er voor zorgen dat het goed kwam, maar soms voelde dat niet zo. Soms voelde het alsof er een kudde paarden over hem heen gerend had. Die grote wezens waarvan Breakingdawn hem verteld had dat ze vredelievend waren. Toch kon hij zich bijna voorstellen hoe het voelde als zo groot dier over je heen rende. Soms voelde dat dus zo, alsof de last te zwaar was. Toch stond hij elke keer weer op en ging verder met een vriendelijke glimlach om zijn lippen en een vrolijke blik in zijn lichtblauwe ogen. Hoe lang nog voordat hij echt in zou storten? Voordat het hem allemaal te veel werd? Wie zou het zeggen, want tot die tijd ging hij gewoon door alsof er niets aan de hand was. Plots waarschuwde iets hem, de wind die opeens door iets tegengehouden werd en wat van richting veranderde. Hij spitste zijn oren en deed zijn bek open. De geur van de Windclan prikkelde zijn zintuigen, Windclan? Meteen stond hij overeind met zijn haren recht overeind. “Wat moet jij hier?” Zijn stem klonk meer vragend dan dreigend. Zo zat hij nou eenmaal in elkaar.

[Silhouetteheart]

Zijn blik schoot zoekend over zijn omgeving en bleef hangen op de oudere kater die omhoog kwam en naar hem toe liep. Argwanend gingen zijn oren wat opzij staan. “Zoeken?” Hij staarde de andere kater vragend aan. “Je staat op Riverclan territorium en dat weet jij ook wel.” Zijn haren stonden nog steeds overeind en hij had zijn nagels in de grond geboord. Hij vond het vreselijk om te vechten, maar hij beschermde de clan met zijn leven. Ook al deden gevechten hem verdriet en bleef hij er altijd veel te lang bij stil staan. Het liefst ging hij gevechten uit de weg, maar als de Windclan kat niet weg ging dan zou hij niet aarzelen. De Windclan kater hoorde hier niet.

Hij snapte niet waarom deze kat zo reageerde. Waarom ging je katten zoeken om mee te vechten, waarom zou je dat doen? Hij hoorde wel vaker dat er katten waren die voor de lol anderen pijn deden en dat kon hij echt niet begrijpen. Hij vocht om zijn vrienden en de clan te beschermen, een andere reden was er niet. Hij vond het vreselijk om te moeten vechten, maar hij deed het wel als het niet anders kon. Hij begon het vermoeden te krijgen dat dit weer zo’n moment werd dat hij wel moest. De adrenaline gierde door zijn aderen terwijl hij een stap naar de windclan kater toe deed. “Dan zoek je maar ergens anders.” Sprak hij toen. Het was de adrenaline waardoor hij geen angst voelde, alleen maar vastberadenheid om degene te beschermen waarvan hij hield. Hij moest er niet aan denken dat deze windclan kater één van de kittens verwonde waarover hij zich bekommerd had. Hij zwiepte waarschuwend met zijn staart terwijl hij de kater strak in de gaten bleef houden. Hij miste niets terwijl hij in de richting van de grens knikte. “Maar hier niet.” Hij staarde de windclan kat afwachtend aan, wachtend totdat hij weg zou gaan.

Ondanks dat hij inmiddels wel wat gewend was raakte de woorden hem. Hij was een gevoelige kater, die het heel erg vond als iemand zo tegen hem tekeer ging. Hij kromp ietsje in elkaar, maar herstelde zich al snel weer. Hij slikte en boorde zijn nagels in de grond. “Als jij tegen iedereen zo doet dan weet ik zeker dat ik meer vrienden heb dan jij.” Zijn oren waren langzaam in zijn nek gedraaid en lagen nou plat tegen zijn kop. Hij zou er voor zorgen dat deze arrogante kater geen stap verder in Riverclan territorium zette. “Verdwijn.” Zei hij toen vastberaden terwijl hij iets door zijn poten zakte, hij was klaar voor dit arrogante beest.