Could you think about it with your stupid rabbitbrain?

Ze sloop door haar tunnel. De tunnel in het territorium, die ze had gevonden als kitten, maar nog steeds gebruikte. Ze had er één enkele keer catmint gevonden. Een klein beetje maar. Ze had het naar Brindlepool gebracht. De oude medicine cat was er erg tevreden mee geweest. Zo was haar tunnel toch nog goed voor gebruik. Ook waren er hele rotsen met mos te vinden, waarvan ze nu twee bollen meedroeg; een bol tussen haar kaken, en een bol onder de kin. Zo droeg ze extra veel mee. Ze zocht nu naar de uitgang. Daar? Of die kant op? Ze liep even een rondje om haar eigen as. Oh ja, daar. Het pad begon nu omhoog te lopen. Binnen de kortste keren stond ze weer boven, waar de wind om haar oren suisde. Ze verstijfde toen ze een kat zag aanlopen. De bollen mos liet ze vallen. Ze herkende de geur wel. Bloodclan. Die waren slecht, dat wist ze. Die katten vermoordden kittypets enzo, voor de lol! De kleinere tabby grauwde en sprong op de veel oudere Bloodclanner. Ze kon best winnen, als ze gebruik maakte van haar snelheid en lenigheid. Met een mierzoete stem miauwde de poes; "Hallo," Maar Floodpaw siste in haar gezicht. "Rot op, vuile Bloodclanner!"

De poes grijnsde alleen maar. Was ze zo dom? "Zo praat je toch niet tegen je meerdere?" vroeg ze. Floodpaw spoog in haar gezicht. "Jij bent geen meerdere van mij," siste ze. De Bloodclanner ging overeind zitten. De tabby werd plots opgelicht. "Waarom vuil? Ik heb toch niks verkeerd gedaan?" Een spottende grijns verscheen op Floodpaws snuit terwijl ze zijdelings naar de halsband om de poes haar nek keek. "Ohja? Oh wacht, ik zie het al. Je bent geen vuile Bloodclanner, gewoon een vuile kittypet!" Het laatste woord kotste ze haast uit. Kittypet. Toen zette ze snel haar achterpoten tegen de borst van de sterkere poes. Met een achterwaartse salto landde ze op vier poten, voorpoten eerst. Toen rende ze recht op de poes af, klauwen uit haar vel gegleden. Ze zou het voelen, deze kittypet. Ze zou het afleren om op Windclan territorium te verschijnen.

Floodpaw had niet gerekend op de onverwachte beweging naar links die de kittypet maakte. Opeens zat de poes met de halsband bovenop haar. Klauwen werden in haar schouders geduwd. Ze moest laag blijven. Maar de tabby was niet dom. Ze drukte haar kop tegen de grond en rolde voorover. "Och, je zou toch beter moeten weten dan het aanvallen van een Bloodclan kat?" spotte de poes nog. "Ik zou zeker twee keer nadenken over het aanvallen van een Bloodclan kat, maar kittypets zoals jij mogen gewoon oprotten." grauwde Floodpaw. "Je hebt pit, dame. Daar houden wij wel van in de Bloodclan. Waarom kom je niet is een kijkje nemen?" vroeg de bruingrijze poes toen plots, waarbij deze het tabby lichaampje lostliet. Haar nagels lieten wonden achter op de schouders. De kittypet likte het bloed van haar klauwen. Floodpaw keek er walgend naar. Ze walgde überhaupt van deze kat. Toen ze afgelikt waren keek de blauwogige kattin de ander aan. "Ben je klaar?" vroeg ze droogjes. "Trouwens, ik kom graag eens kijken in jullie rattenhol hoor, maar kittypetvoer hoef ik niet. Dat mag je lekker zelf houden." Ze grijnsde. Sarcasme ontbrak niet.