Where the birds are free

Onderwerp: Where the birds are free di 23 dec 2014 - 15:27

De gestreepte warrior haalde diep adem. Fantastisch. Ze was verdwaald, geen wonder, eigenlijk, het rogue territorium leek wel oneindig groot. Tussen haar kaken bungelde een aardebruin konijn. De bruine windclanner zuchte diep. Het geluid vanpoten op zompige aarde trok haar aandacht. Alert wierp ze een blik om heen. "Wie is daar?", zijn ogen wisten niet direct op te sporen.

-eerste post voor Shimmer

Owlflight:

De kleine calico poes liep de schuur uit,haar maag gevuld met lekkere muizen. Onder haar vacht zaten littekens verborgen,elk met hun eigen verhaal en een bijhorende gevecht. De kleine poes liep rustig door haar territory. Ze had een deel van nu haar behorende territory gewonnen van een kater die dom genoeg was om te denken dat hij ging winnen. Met opgeheven kop liep ze verder maar ze minderde vaart bij het ruiken van een onbekende geur. Wat had ze een hekel aan dit weer,je kon er onmogelijk stil doorheen sluipen. "Wie is daar?", klonk een stem. Met een grijns om haar lippen liep ze op de kat af,vrijwel langs achter. “Iemand die je liever niet tegengekomen was.” Zei ze kalm,zonder enige emotie in haar stem. Met haar gifgroene ogen keek ze de kat voor haar aan.

“Iemand die je liever niet tegengekomen was.”, Owlflight zuchtte, niet nog zo'n rogue! De bruine tabby draaide zich om, haar amberkleurige ogen ontmoette de heldergroene kijkers van een onbekende rogue. "Natuurlijk", mompelde Owlflight terwijl ze met haar ogen rolde. "Weet jij de weg naar het windclan territorium?", vroeg de gestreepte windclanner.

Owlflight:

"Natuurlijk", mompelde de poes. "Weet jij de weg naar het windclan territorium?", vroeg de gestreepte windclanner. “Dus er zitten alleen maar domme katten in de Clan's,dat verbaasd me niks.” Antwoordde ze,de vraag van de poes negerend. “Maar ik zal je met genoegen terug naar je Clan brengen.” Gaf ze toen toch als antwoord. Ze wenkte de gestreepte poes om haar te volgen en baande zich in weg door de struiken heen. Haar territory grensde aan de grens van een van de Clannen,de welk wist ze niet maar dat maakte niet echt uit. Ze kwam daar niet vaak,maar zolang die domme katten haar niet stoorde had ze er geen problemen mee dat ze in haar territory bevonden.

“Dus er zitten alleen maar domme katten in de Clan's, dat verbaasd me niks.”, Owlflight haalde diep adem. "Wat heefd verdwalen te maken met inteligentie?", Zo werkte de wereld jammer genoeg; slimme katten vonden domme katten dom, maar hadden toch respect voor hen, en domme, onlogische katten vonden slimme katten maar vreemd en gingen dus maar rondbazuinen dat het idioten zijn. “Maar ik zal je met genoegen terug naar je Clan brengen.”, De bruine windclanner knikte. "Bedankt",

Owlflight:

"Wat heeft verdwalen te maken met inteligentie?", Ze stopte even en keek de bruine poes aan. “Je zou toch denken dat een kat zijn eigen territory en zijn eigen huis kent? Dus ook de weg.” Zei ze simpel. "Bedankt", Antwoordde de poes. “Geen dank” Mompelde ze en liep weer verder. Ze rook van ver al dat miezerige geur dat de poes droeg,dus het zou niet lang duren voordat ze halve wegen waren. Dan moesten ze nog door een heuvelige vlakte,dat kon nog even duren,dus ze waren nog wel even op weg. Ze proefde de lucht en concludeerde dat de geur van hond erg oud was,en ergens rook ze nog een zachte oude geur van vos. “Pas op hier,hier durven wel eens honden,vossen of dassen komen.” Zei ze rustig,alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.

“Je zou toch denken dat een kat zijn eigen territory en zijn eigen huis kent? Dus ook de weg.”, De bruine tabby rolde met haar ogen. Ze woonde hier ook helemaal niet, dan zou ze ook niet verdwaald zijn. “Pas op hier,hier durven wel eens honden,vossen of dassen komen.”, Owlflight knikte. "Daar hebben wij ook wel eens last van, en roofvogels natuurlijk", roofvogels stolen meestal jonge apprentices, geen warriors, zoals zij.

Owlflight: