Like the good old days

Onderwerp: Like the good old days ma 12 jan 2015 - 21:26

De grijze tabby liep rustig de grenzen over. Nog voor hij uberhoud zijn titel had gekregen begon hij hem al te misbruiken. Hij moest er immers toch het goede in de situatie vinden. Dus liep hij grijnzend verder tot het gras stekelig werd onder zijn poten, al hielp de sneeuw zeker. Op een vrolijk tredje liep hij verder en speurde met zijn snuit bij de grond naar planten. Nu hij er toch was kon hij net zogoed wat groenzooi meenemen. Met zijn jongensachtige blik in zijn ogen liep hij verder, zijn fluffy staart hing zoals altijd slap richting de grond en trok een spoor achter zich aan. Met zijn enorme vacht leed hij niks aan de kou. Hehe. En dat was een fijne gedachten.

{ Eerste post Tall c:

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Het was dat zijn buddy hem gewoon keihard nodig had, en misschien ook gewoon omdat die fluffy staart nogal opviel in het hoge gras. Met een zucht en een glimlach schoot Tall achter zijn vriend aan. Het duurde niet lang of hij viel naast hem in de pas en keek hem aan met het avontuur al in zijn ogen. "Where to sir?" Mauwde hij met een hairflip en lachte even. Net als vroeger dit, nu al. Vreselijk eigenlijk.

#Awesome:

De enorme kater schuifelde door de sneeuw, zijn lichaam liet een gleuf achter in het witte spul. Maar de kater was hier niet door afgedaan. Hij snuffelde aan enkele grassen maar vond alleen dode. Dus hierbij keek hij omhoog om de sexy hairflip van zijn vriend te mogen aanschouwen. Grinnikend knikte hij richting de diepte van Windclan. "We gaan zo ver mogelijk en als we gevonden worden vind ik wel een excuus" Jaja, hier had hij over na gedacht.

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Het antwoord deed hem haast denken dat de ander verwacht had dat hij hem achterna zou rennen. Well, Ace kennende had hij dat ook wel verwacht, Tall was nu eenmaal niet het persoon die hem zomaar alleen een territorium in zou laten struinen. "Oke," Knikte hij, "Zolang we maar ver genoeg komen vind ik het best," Grijnsde hij de ander toe, en bleef op de uitkijk terwijl die zich bezighield met plantjes.

#Awesome:

De kater verwachtte eigenlijk altijd zijn vriend Tall. Want ja, in zijn belevenis zou Tall er altijd zijn wanneer hij iets waarschijnlijks dom ging doen. En zo niet, nou ja, dan miste hij wat. Ace knikte vrolijk bij de woorden van de kater en liep meteen weer door, zijn ogen de omgeven scannend. "Ik wil die Sparrowdinges vinden als het kan" de med cat van Windclan. Want ja, dat maakte zijn plan al helemaal goed.

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Tall draaide geamuseerd met zijn oren toen zijn vriend hem mededeelde dat ze een quest hadden voor de dag. Die Sparrowdinges, goede vraag, hoe heette die gast ook alweer? "Moet die geen naam krijgen?" Grinnikte hij, terugdenkende aan de tijd dat ze allen een bijnaam gaven, veel te grappig. "En moeten we ondertussen ook plantjes zoeken?"

#Awesome:

Bij de vraag van Tall begon hij goed na te denken. Wat was een leuke bijnaam. Zijn beste bijnaam was Kampvuur, maar die was zo egoïstisch geweest dood te gaan. Maar wat voor Sparrowdinges? "Twiet" antwoorde hij toen met volle overtuiging. Bij de volgende vraag knikte hij. "Alles wat ik nog niet ken en wat nog leeft. Littlestream moet ik toch bezighouden" grinnikte hij als antwoord.

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Twiet, wat een creativiteit weer van Ace. Tall schudde lachend zijn hoofd in ongeloof over zijn vriend, die zou nooit anders worden, en het hoefde ook niet van Tall. Hijzelf was wel duidelijk volwassener geworden, iets rustiger, iets minder van plan om altijd overal waar hij kwam een gesprek of gevecht te starten, wijzer. "Alles wat ik nog niet ken en wat nog leeft. Littlestream moet ik toch bezighouden" Tall lachte nu even hardop, wow, die arme Little. "Hoe is het met Running?" Vroeg hij uiteindelijk toch maar, al was het een pijnlijk onderwerp. Hijzelf was druk, had wel Dawn overgenomen maar echt tijd had de kater nog niet gehad.

#Awesome:

De doordringende geur van Shadowclan bereikte zijn neus. Meteen was de witte kater alert, met een berekende koelheid die hij pas na de dood van Icyrose ontwikkeld had. Het was zijn manier om de emotie's te verdragen. Hij rende over de heide tot hij de twee gestaltes zag. Shadowclan. En ze kwamen hem nog bekend voor. Ergens had Whitelion zin om te vechten, zich af te reageren, maar misschien was het eerlijker om ze te waarschuwen? Wat maakte het eigenlijk allemaal nog uit. Hij liep op de twee mormels af, een onvriendelijke, koele blik in zijn ogen. "Wat doen jullie hier? Hebben jullie nog steeds de grenzen niet geleerd? Maak dat je wegkomt als je je vacht wil behouden, allé, koesht", zei hij grommend, en aan zijn agressief zwiepende staart was duidelijk dat hij het meende.

~Ik hoop dat jullie het niet heel erg vinden als hij aanvalt xD

::

De kater keek wat benauwt bij het onderwerp Running. Zeker hij begon zijn komende rang te aanvaarden en zich steeds meer te verdiepen in plantjes en ziektes. Maar Running en de kits.. Dat was een pijnlijk feit die hij het liefste weg zou duwen. "Pijnlijk" antwoorde hij dus wat kortaf. Ineens stak de geur van Windclanner in zijn snuit. Grijnzend keek hij even naar Tall wannaar hij weer keek naar de witte kater. Ze hadden elkaar al eens ontmoet maar hij leek nu niet meer zo happy als eerst. Ace stapte naar voren, zo groot dat hij zelfs de hoogstaande kater recht aan kon kijken. "We komen om jullie medicine cat te spreken" sprak hij op een neutrale en officele toon.

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Tall knikte toen zijn vriend kortaf antwoordde en drong verder niet aan. Het leek hem niet eerlijk dat te doen want dat zou niet fair zijn tegenover Ace aangezien het niet zijn fout was geweest. "Wat doen jullie hier? Hebben jullie nog steeds de grenzen niet geleerd? Maak dat je wegkomt als je je vacht wil behouden, allé, koesht" De blik die hij kreeg van zijn vriend ontging hem niet en Tall keek hem op dezelfde manier terug aan terwijl zijn mond het woord 'allé' uitbeeldde met een serieuze uitdrukking. Kortom, geen van beiden nam het serieus genoeg dus. "We komen om jullie medicine cat te spreken" Tall rolde geamuseerd met zijn ogen, en stapte iets naar voren zodat hij naast Ace stond. Er werd nog niets van hem verwacht, hij zou dit maar eens aan zijn schaapje overlaten.

#Awesome:

"We komen om jullie medicine cat te spreken" Zijn verschillend gekleurde ogen keken de kater onderzoekend aan. Zijn blik was alles behalve vriendelijk en zijn staart zwaaide geïrriteerd heen en weer. De andere zei niets, de tamzak. "Waarom moeten jullie Sparrowfeather spreken?", vroeg hij, zijn stem emotieloos kalm. Hij had niet het idee dat één van deze twee een medicine cat was, niet voor zover hij wist in ieder geval.

~Ik ga er maar vanuit dat Sparrow zijn naam al ontvangen heeft xD

::