The dark fur and the new path (Lonelydeath)

Een zacht briesje vloog door de dunne haren van de jonge maar mooie rossige kattin. Haar oortjes vlogen onmiddellijk in haar nek. Ze had namelijk willen jagen nu haar kittens bij Cyber en Iggy waren. Ze wou dat de kittens een band aan konden gaan met de oudere kittens van Cyber. Haar grasgroene ogen stonden fel toen er een flinke koude windstoot op haar af kwam. Haar kit Carlita had het geluk dat ze een flinke dikke vacht had. Buzzard daarin tegen had een korte dunne vacht. Ze had willen jagen maar wist meteen al dat, dat ging mislukken als ze niet gauw beschutting vond.

De kattin besloot naar de dichtbijzijnste beschutte plek te lopen. De kou onder haar poten was ongemakkelijk en ergens vroeg ze zich af hoe kittypets zich zouden voelen. Zouden hun in hun veilige Tweebeennesten blijven zitten of zouden ze net als hun buiten in de wind zitten? Ze zuchtte zacht terwijl haar poten haar door een moerasachtig gebied liepen.

Een nieuwe geur kwam haar neus binnen gevlogen op het laatste moment. Haar grasgroene ogen stonden geschrokken en vriendelijk terwijl ze zachtjes snoof. Haar neusvleugels bewogen onrustig op en neer. De jonge kattin was uitgeput. Het alleen zorgen voor kittens en jong zijn had haar flink vermoeid. Meer dan dat ze eigenlijk toe wou geven.

Een donkere vacht was zichtbaar en de jonge rosse kattin bleef stokstijf staan. Haar ogen schoten schichtig heen en weer. Ze wist niet of die kat die er erg mannelijk uit zag wel te vertrouwen was. Haar poten waren moe en ze moest ook nog in deze wind de hele weg terug lopen. Ze zuchtte diep. De geur van haar werd recht naar de andere kat geblazen en ze kromp inwendig in elkaar. Ze had dus echt geen zin in een gevecht. Haar vacht liet al lichtjes haar ribben zien. Ze deed haar best haar kittens te geven wat ze nodig hadden. Was Cyber of Sid maar bij haar gebleven. Dan had ze het wel gered. Ze was goed in jagen maar in je eentje kittens die vaak vechten uit elkaar houden, voor ze zorgen en ze dingen leren kon ze echt niet aan. De jonge kattin bleef nerveus staan afwachtend of de kater boos of rustig op haar af zou komen. De geur die van hem afkwam had ze al eerder tegen gekomen. Was dit dan zijn territorium?

OOC: loneleydeath

The dark fur and the new path (Lonelydeath) 5lxv08

"Wat doe jij op mijn territorium?" vroeg hij kil aan de rossige poes die zich op zijn territorium bevond. "Als je geen goede reden daarvoor hebt maak ik je kapot met 1 poot, dat je dat weet. Ik ben Lonelydeath trouwens, als dat je boeit." Hij zette een paar stappen naar voren. Hij zag angst op het gezicht van de poes. Dat zag hij graag bij zijn slachtoffers, dan waren ze makkelijker te doden. Maar deze poes was anders, hij voelde iets vreemds. Alsof ze een bekende was, alsof hij haar kende en alsof hij haar niets aan mocht doen.

The dark fur and the new path (Lonelydeath) Onderschrift

"Wat doe jij op mijn territorium?" Klonk een kille stem. De stem deed haar erg denken aan Cyber en inwendig kromp ze daardoor nog iets in elkaar. Toch bleef ze stevig staan. Haar rossige poten kneedde de grond zachtjes en ze kneep haar ogen iets samen. "Als je geen goede reden daarvoor hebt maak ik je kapot met 1 poot, dat je dat weet. Ik ben Lonelydeath trouwens, als dat je boeit." Buzzard keek hem aan en bewoog haar oortjes onrustig naar achteren. Ze tilde aarzelend een voorpoot op en liet hem een tijdje stil in de lucht hangen. "Lonelydeath? De broer van Cyber? Ik ben Buzzard, sorry ben nogal in gedachten verzonken en soort van verdwaald." Hiervan had ze geen woord gelogen. Ze was gewoon gaan lopen en had niet op haar omgeving gelet. Iets daat haar de laatste tijd iets te vaak overkwam. Haar grasgroene ogen stonden onrustig en verward. Cyber had haar kittens nu bij zich maar liever kwam ze levend terug. Haar groene ogen keken de kater vragend en iets rustiger aan.

"Lonelydeath? De broer van Cyber? Ik ben Buzzard, sorry ben nogal in gedachten verzonken en soort van verdwaald." het verbaasde hem dat ze hem kende, ondanks het gevoel dat hij haar ook kende maar hij kon zich even niet bedenken wie ze dan was. "Hoe ken je mij, en wie ben je? Ach ja, je komt me bekend voor dus kom maar mee naar mijn kamp, dan kan je daar overnachten en dan kan je bij zonhoog weer terug naar je eigen territorium." tenzij je hier blijft wonen samen met mij en nog wat rogues dacht hij nog achter zijn zin aan.

"Hoe ken je mij, en wie ben je? Ach ja, je komt me bekend voor dus kom maar mee naar mijn kamp, dan kan je daar overnachten en dan kan je bij zonhoog weer terug naar je eigen territorium." Buzzard keek hem aan en schudde haar kop eigenwijs. "Nee ik moet terug naar de kittens toe, ik heb ze bij Cyber en Iggy gelaten maar het wordt echt tijd dat ik terugkeer.." Zei de jonge kattin ietwat in paniek. Ze moest toch terug, de kittens hadden zo nu en dan nog melk nodig. Ze was al veelste lang weg. Ze keek hem met grote heldere grasgroene ogen aan. Haar oranje vacht stond iets omhoog van de schrik en verwarring. Ze kneep haar ogen even dicht om te kalmeren en keek toen de zwarte kater met heldere groene ogen weer aan. Een nieuwe kleine vlaag wind vloog door de beplanting heen en ze zuchtte diep. Ze zette haar pootje weer rustig neer. De kattin liep langzaam naar de kater toe en keek naar de grond.

"Nee ik moet terug naar de kittens toe, ik heb ze bij Cyber en Iggy gelaten maar het wordt echt tijd dat ik terugkeer.." ze had hem nog steeds geen antwoord gegeven op zijn vraag maar dat maakte hem nu even niet uit. Hij zou haar toch wel doden als ze na zonsopkomst nog steeds op zijn territorium was. "Oke dan kun je nu mijn territorium verlaten, reis in de richting waarin het mos aan de bomen groeit. Succes." Zonder haar nog een keer aan te kijken draaide hij zich om en verdween in de bosjes. Hij klom in de eerst boom die binnen zijn zichtveld maar buiten het hare zodat hij haat in een verrassingsaanval kon overmeesteren mocht ze hem nog achtervolgen. Hij had haar nog wel een tip gegeven dus hij was niet al te gemeen, maar zijn sarcastisch aard kon het niet weerstaan nog een sarcastische opmerking toe te voegen.

"Oke dan kun je nu mijn territorium verlaten, reis in de richting waarin het mos aan de bomen groeit. Succes." Zonder haar nog een keer aan te kijken draaide hij zich om en verdween in de bosjes. Buzzard volgde hem zachtjes, ze was misschien geen goede vechter maar ze vertrouwde zijn houding niet. Ze had genoeg geleerd om te weten dat ze nooit een mogelijke tegenstander de rug toe moest keren. De kittens waren nu 2 moons oud, als het moest konden ze ook wel zonder haar voor een dagje. Ze kneep haar ogen dicht en zette haar poten rustig neer en zei. "Ik ben slim genoeg om te weten dat je nooit een mogelijke tegenstander de rug toe moet keren." Ze keek niet naar de bomen maar wist dat hij nog wel in de buurt moest zijn. Haar schouders bewogen rustig heen en weer en ze ging zitten. Als ze nu aangevallen werd had ze pech gehad. Maar, ze had dan ook zelf gekozen voor het rogueleven. Ze wist dat het vol gevaren was. Haar shadowclangenen kwamen langzaam even naar boven. Ze hield er niet zo van maar de korte training die ze daar had gehad was genoeg geweest. Ze was misschien een erg aardige kattin maar diep van binnen kon ze kil zijn als het moest. Haar heldere groene ogen stonden afwachtend.

OOC: Als je aanvalt alleen lichte verwondingen ^^

Hij kn niet voorkomen dat een lichte purr uit zijn keel ontsnapte. Dacht die poes nou echt dat ze hem wel even kon uitschakelen. Nou dan had ze het behoorlijk fout. Hij liep over de takken, door de bladeren van boom naar boom. "Dacht je nou echt dat je mij aankon, ik kan jou zelfs uitschakelen zonder je met een poot aan te raken." hij wist dat jonge katten makkelijk te beïnvloeden waren door angst, pure angst. Hij bleef door de bomen lopen, geruisloos zodat ze niet zou weten waar hij was. De nacht bood hem ook bescherming aangezien zijn vacht moeilijk te zien was in het donker.

"Dacht je nou echt dat je mij aankon, ik kan jou zelfs uitschakelen zonder je met een poot aan te raken." Hij wist dat jonge katten makkelijk te beïnvloeden waren door angst, pure angst. Hij bleef door de bomen lopen, geruisloos zodat ze niet zou weten waar hij was. De nacht bood hem ook bescherming aangezien zijn vacht moeilijk te zien was in het donker.
Buzzard bleef gewoon rustig zitten, zwiepend met haar helderoranje staart en wachtte af. Ze viel misschien op in het donker maar de kattin wist dat het goed zou komen. Ze hoopte maar dat Starclan haar zou beschermen in deze tijden. Daarbij waren haar kittens, die tevens haar leven waren veilig en daar ging het de jonge kattin om. Ze was onervaren maar ze wist dat ze het beste nu niet weg kon gaan. Ze mocht haar angst het niet laten overnemen. Een diepe zucht verliet haar en ze zei kalm. "Nee, ik weet dat ik niet wil vechten, en dat je hoogstwaarschijnlijk sterker bent, ik weet ook dat ik jou de rug niet toe moet keren. Dat is een feit." Zei ze met een kalmere stem dan dat ze was. Haar heldere groene ogen kneep ze samen. Ze had het gevoel dat er ogen in haar rug prikten.

De wind stond naar hem toe, dat zou zijn geur wel verminderen en tevens was het zijn territorium dus het rook hier sowieso al naar hem. Hij was een eindje achter de poes uit de bomen geklommen en hij was heel stil en behendig naar haar toe geslopen. Ze kon hem niet hebben opgemerkt want hij was bijna onzichtbaar en hij benaderde haar van achteraf dus was het onmogelijk om hem te zien. Hij ging heel dichtbij haar staan totdat hij haar bijna aanraakte. Maar dat mocht niet gebeuren anders zou het allemaal falen. Hij fluisterde toen hij met zijn kop dichtbij de hare was:"Oh nee? Dat zou ik maar wel zijn als ik jou was"hij sprong zo hard als hij kon de bosjes in en landde op allevier zijn poten zonder enig geluid te maken.

"Oh nee? Dat zou ik maar wel zijn als ik jou was" Klonk de stem van de zwarte kater erg dichtbij. Een kleine rilling van kou maar tevens van angst schoot door haar lichaam heen. Toch herstelde de rosse kattin zich snel. Ze was Cyber gewend, weinig beangstigde haar nog heel erg snel. Als ze angstig was wist ze dat meestal ook nog aardig te verbergen, zo ging ze niet snel stotteren. Ze paste goed op voor gevechten en vocht dan zeker niet graag. Haar heldere groene ogen keken even om haar heen en ze boog haar kop om haar linkervoorpoot een lik te geven. Ja, ze was geschrokken door hem maar ze zou zich niet zo snel laten kennen, ze was geen kittypet. Haar grasgroene ogen knepen samen tot er alleen spleetjes over waren en ze zei kalm. "Wat is er leuk aan een gevecht, als je al weet dat je het gewonnen hebt Lonelydeath?" Vroeg de jonge kattin kalm. Ze was misschien niet de sterkste maar ze was niet dom. Ze wist dat het logisch was dat de wat ervarener kater zou winnen in een gevecht als deze. Toch kon ze flink vechten niet voor haar leven maar voor haar kittens. Voor haar kittens zou ze een kat kunnen doden. Haar groene ogen keken om zich heen en ze zwiepte haar staart om haar heen. De wind bewoog haar dunne haren en ze snorde zacht. De kalmte van snorren hielp haar dit langer vol te houden.

Hij bewonderde haar moed maar hij kon zich niet overgeven. Hij stond inmiddels al weer achter de poes. Hij vond het wel grappig dat ze echt totaal niets merkte van wat hij deed. Hij sprong zo hoog als hij kon en landde op de rug van de poes. Hij pakte haar nekvel vast, rolde opzij zodat zij ook zou vallen en hij drukte haar tegen de grond aan. Ze kon nu niet meer ontsnappen en hij kon nu vragen wat hij wilde weten. "Nu je toch in deze benarde situatie zit kan je maar beter antwoord geven op mijn vragen. Wie ben je? Waar kom je vandaan? En wat doe je hier?" Ze was vast slim genoeg om te bedenken dat dit haar enige optie was en dat ze anders zou eindigen als een hoopje kraaienvoer in het meer.

Buzzard voelde ineens een druk van een kat op haar rug, een zachte beet in haar nekvel en lag ineens op de grond op haar zij. De kattin keek verward maar kalm naar de kater die haar tegen de grond gedrukt hield. Ze wist dat ze niet kon ontsnappen."Nu je toch in deze benarde situatie zit kan je maar beter antwoord geven op mijn vragen. Wie ben je? Waar kom je vandaan? En wat doe je hier?" Buzzard wist dat ze zijn vragen ten minste kon beantwoorden. Ze bleef rustig liggen en liet haar staart zwiepen. Haar oortjes bewogen naar de stem van de kater toe en ze knikte toen. "Mijn naam is Buzzard, ik ben de moeder van een paar kittens van Cyber en ik kom van een plek in de buurt van Cyber's Territorium. Nouja in de buurt.." Ze keek de kater rustig aan en bleef liggen. Hij had zijn nagels nog niet gebruikt dus wist ze dat hij diep vanbinnen haar waarschijnlijk niet zou doden in iedergeval tot dat ze een fout zou maken.

"Mijn naam is Buzzard, ik ben de moeder van een paar kittens van Cyber en ik kom van een plek in de buurt van Cyber's Territorium. Nouja in de buurt.." hij schrok van wat ze zei. Hoe kon hij zo stom zijn geweest om te vergeten wie ze was. Ze was zijn kin. Nouja ongeveer dan. Hij sprong omhoog en landde naast de poes. Hij hielp haar opstaan. "Ik ben Cybers halfbroer. Sorry, ik wist niet dat je.."hij werd onderbroken en daar hield hij niet van.

Buzzard kon de verwarring bijna van Lonelydeaths gezicht aflezen. Hij sprong op en landde naast de jonge kattin en hielp haar meteen met opstaan. De jonge rosse poes glimlachtte dankbaar. "Ik ben Cybers halfbroer. Sorry, ik wist niet dat je.."hij werd onderbroken en daar hield hij niet van. Buzzard keek vragend naar de kater. Waarom werd hij ineens stil. Kon hij niet verder praten. "Dat ik wat..?" Vroeg de kattin zachtjes. Haar rustige stem was kalm en vriendelijk. Ze had het hem allang weer vergeven dat ze door hem op de grond was geduwd.

"Dat ik wat..?" Vroeg de poes zacht. Hij voelde zich erg rot over wat hij gedaan had. Dit was Cybers mate dus zijn kin. "Dat je een soort van mijn kin bent. Je bent Cybers mate, hoe kon ik dat vergeten! Het spijt me echt heel erg. Ik bied je mijn oprechte excuses aan en je bent altijd welkom op mijn territorium!" hij stapte uit de weg zodat de rossige poes langs hem heen kon kijken. Achter hem bevond zich de diepe kuil met holen in de wanden die zijn kamp vormde.

"Dat je een soort van mijn kin bent. Je bent Cybers mate, hoe kon ik dat vergeten! Het spijt me echt heel erg. Ik bied je mijn oprechte excuses aan en je bent altijd welkom op mijn territorium!" hij stapte uit de weg zodat de rossige poes langs hem heen kon kijken. Achter hem bevond zich de diepe kuil met holen in de wanden die zijn kamp vormde. Buzzard keek naar het kamp dat zich achter Lonelydeath bevond. Haar ogen glinsterden even en ze duwde haar neusje even tegen de stevigere kat aan. "Dankje, het is al goed, jij kon het ook niet weten." Zei de moederkat zachtjes. Haar poten liepen langzaam richting de diepe kuil. "Slim gevonden, het lijkt wel een beetje op een kamp van een clan." Zei de rossige kattin zachtjes terwijl ze zich naar hem om draaide. "Best een slimme plek.. Zijn hier in de buurt veel gevaarlijke dieren?" Ze had wel ervaring met een vos samen met Cyber, dat was dan ook de start geweest van alles. Ze had hem geholpen de vos te verjagen en de kittens van hem beschermd, dat was voordat ze zwanger was geworden.