Whoops, Sorry? [open]

Onderwerp: Whoops, Sorry? [open] do 22 jan 2015 - 22:50

Zoals elke dag werd het jonge poesje door haar moeder met grauwende woorden de nursery uitgejaagd, iets wat ze wel gewend was en zich niks meer van aantrok. Ze vond het allemaal wel best, bovendien was het in het kamp zelf veel gezelliger dan in de nursery. Niet iedereen was dan wel echt aardig voor haar en ze herinnerde zich een witte poes die bijna uit haar vel sprong toen het jonge poesje haar belaagde maar buiten dat leidde het poesje een prima leven, al vond ze het zelf. Ze keek er naar uit om een apprentice te worden en hard te trainen zodat zij ook zo sterk kon worden als de warriors.
Deze dag leidde het poesje op een ander pad weg van de nursery, haar ogen waren gevallen op een den die ze nog nooit van binnen had gezien. Ze wist ook niet wie daar sliepen omdat niemand het haar echt had verteld en ze geen rondleiding had gehad van iemand. Met haar staart recht overeind trippelde het poesje naar wat leek op de ingang en bleef even staan voor ze naar binnen sloop. Wie weet mocht ze hier ook niet zomaar binnen komen.
Haar gele ogen vielen op iets pluizigs en een grijnsje ontstond rond haar snuit. Ze had prooi gevonden, als ze het kon vangen zou de het terugbrengen en bewijzen dat ze een goede warrior zou worden. stilletjes zakte het poesje door haar poten en sloop zo goed als dat ze kon naar voren voor ze met haar achterwerk wiebelde en zich afzette. Met haar klauwen drukte ze het pluizige iets tegen de grond en zette zonder na te denken haar tanden erin. Pas zodra ze het vast had besefte ze dat dit geen prooi was, maar de staart van een ander...

Onderwerp: Re: Whoops, Sorry? [open] ma 23 feb 2015 - 15:42

"AAAAW!" Pebbelpaw schrok zich rot toen kleine, maar scherpe tandjes voelden boren in zijn staart. Met en ruk draaide hij zich om en zag dat het Eternalkit was die zijn staart als prooi had aangezien. Hij keek het kleintje nieuwsgierig aan. Wat deed zij nou hier? Hij was hier omdat hij juist wat prooi naar de oudsten bracht. Hij trok even met zijn oren en likte toen even aan zijn staartje die allang geen pijn meer deed. "Wat doe jij hier?" Vroeg hij toen hij weer opkeek. Hij vond kittens leuk, natuurlijk vond hij ze leuk, hij was zelf ook nog maar net de nursery uit om leerling te zijn. Maar dat was het niet alleen, hij vond ze schattig met hun pluizige vachtje en kleine nageltjes. Hij speelde geregeld nog met de kittens wanneer hij tijd vrij had. Dan kropen ze overal op hem en moest hij opletten dat hij niet te veel kronkelde doordat het kietelt.

Onderwerp: Re: Whoops, Sorry? [open] wo 4 maa 2015 - 23:21

Ze deinsde bijna geschrokken uit zodra de ander bewoog en half verwilderd staarde ze naar de grotere kat staarde. Misschien moest ze eens beter gaan kijken, hopelijk was hij niet boos want dan zou ze echt in de problemen zitten. Langzaam keek ze op maar grijnsde schaapachtig zodra ze een blik van nieuwsgierigheid ontmoette en niet eentje vol woede. Ze kon er niks aan doen en ze wist ook wel dat niemand het haar lang kwalijk zou nemen. "Oeps?'' Zei ze alleen maar onschuldig en zwiepte toch weer even met haar staartje. Ze vond contact met anderen gewoon geweldig, zelfs al gaven ze haar op haar donder. Zo leerde ze steeds meer van haar clangenoten kennen en dat vond het poesje simpelweg geweldig. Ze wilde ook zoveel mogelijk namen kennen voor ze een apprentice werd, misschien zou zij ze zelfs allemaal kennen. Ze haalde even haar schouders op zodra hij vroeg wat ze hier deed. Goeie vraag eigenlijk, buiten het verkeerd inschatten van een doelwit wat deed ze hier eigenlijk? Ze was niet op verkenningstocht want dan had ze zich op andere dingen geconcentreerd. ''Ik was aan het spelen.'' Antwoordde ze daarom maar met een klein lachje. Technisch gezien was dat ook gewoon waar.

Onderwerp: Re: Whoops, Sorry? [open] do 5 maa 2015 - 17:58

De kitten was enorm geschrokken toen ze besefte dat ze in zijn staart had gebeten en hij was blij dat ze al snel weer ontspande. Hij vond het altijd jammer als andere kittens bang werden van hem, gewoon omdat hij ouder was ofzo. Het zwart witte poesje zag er plots enthousiast uit en Pebble moest een lachje onderdrukken toen ze met een onschuldig stemmetje "Oeps?" zei. Haar staartje zwiepte vrolijk. De calico kater werd er zelf ook enthousiast van. "Ik was aan het spelen." Zei het kleintje met een lachje. "Dan is het goed." Snorde hij vriendelijk. "Eternalkit is het niet?" Vroeg hij daarna met een lachje.

Onderwerp: Re: Whoops, Sorry? [open] zo 15 maa 2015 - 19:20

Haar schok ebte al heel snel weg, zoals het altijd bij haar deed. Het jonge poesje leek echt door nauwelijks iets aangetast en als dat wel zo was dan was ze het al heel snel weer vergeten. Volgens de kater was het goed dat ze aan het spelen was, en zo vaak hoorde ze het niet. Maar het enige wat ze hoorde waren de bijtende woorden van haar moeder dus trok ze zich er minder van aan. Haar gezicht begon bijna te stralen zodra de kater haar naam uitsprak. Heftig begon ze te knikken en op haar pootjes stuiterde ze bijna mee. ''Ja dat ben ik, hoe wist jij dat?'' Vroeg ze vrolijk en stapte wat dichter naar de kater toe om hem eens goed te bekijken. Ze was veel te nieuwsgierig maar vele in het kamp schenen haar naam te weten en zij wist er maar een aantal. Ze wist vanaf het begin al die van haar moeder en vader en vanuit daar is ze steeds meer gaan leren.