Snowfight {+iedereen die wilt}

De bruine tabby keek speels om zich heen. Het kamp was bedolven onder een dikke laag sneeuw. Normaal gezien hield hij niet zo van sneeuw, het was nat en koud. Maar vandaag was hij goedgehumeurd, wat betekende dat zelfs het plakkerigste sneeuwtapijt zijn dag niet kon verpesten, in tegendeel. "Sneeuwballen gevecht voor de hele clan!", miauwde hij luid, waarbij hij de katten rondom hem uitdagend aankeek. Hij schaapte een hoopje sneeuw bij elkaar en schepte het grijnzend naar de dichtstbijzijnde kat. De sneeuwbal raakte de schouder van de andere shadowclanner.

helemaal open, hoe meer zielen, hoe meer vreugd c:

De tabby schrok op van een sneeuwbal die haar schouder raakte, maar reageerde niet nors zoals ene andere kat misschien zou doen. Ze keek om zich heen, grijnsde terwijl haar groene oogjes ondeugend twinkelde. Windpaw spotte Mazepaw, die er wel erg verdacht bijstond. Als hij iets had geroepen, had ze dat gemist; ze kwam pas net terug van de jacht, jammer genoeg zonder vangst. "Wil je een sneeuwballengevecht?", riep ze vrolijk terug. "Dan kun je dat krijgen ook!" En met die woorden schraapte ze wat sneeuw bij elkaar die ze in de richting van de andere apprentice smeet.

"Wil je een sneeuwballengevecht?", hij herkende Windpaw. "Dan kun je dat krijgen ook!", Mazepaw zag een hoopje sneeuw aan hoge snelheid op hem afkomen. Ondanks het feit dat hij opzij sprong, raakte de sneeuwbal hem tegen de borstkas. "Bring it on", grinnikte de bruine tabby, waarbij hij wat sneeuw in haar richting schepte.

Hij voelde een duw tegen zijn flank. "Mijn sneeuwbal", miauwde Mazepaw verontwaardigd wanneer hij hopeloos zijn doel miste. Vervolgens viel er een berg sneeuw over zijn hoofd. De bruine tabby schudde het witte spul van zijn lichaam en zag dat het Tallshadow was die hem had 'aangevallen'. Dat was zó oneerlijk, hij had gigantische poten in vergelijking met die van Mazepaw. Tijd voor wraak, hij schraapte zo veel mogelijk sneeuw bij elkaar en smeet het richting de warrior.

Dauntrose gaapte. Een plotselinge sneeuwbal vloog over haar heen en kwam ergens tegenaan. "Bring it on" Ze draaide zich om naar Mazepaw die sneeuw naar Windpaw gooide. Het kwam alleen bij de verkeerde terecht. Haar gezicht plakte vol met sneeuw toen Tallshadow de apprentice onder begon te gooien. Ze grijnsde breed en sprong naast hem. "Ik sta in jouw team." Het maakte haar niet uit of ze met teams werkte of niet. Dit was gewoon voor de fun. Met haar poten rolde ze een sneeuwbal en probeerde ze die in Windpaws richting te gooien. Toen Mazepaw al de sneeuw bijeen schraapte om die naar Tall te gooien gooide zij een andere bal op Maze. Raak, recht op zijn oor.

Dauntrose mengde zich ook in het sneeuwballengevecht en besloot dat ze in Tall's team zat. Hij voelde zijn oor koud worden wanneer de gevlekte warrior er een sneeuwbal op gooide, en vlak daarna voelde hij er een tweede zijn flank raakte. Man, hij begon hier echt het grote doelwit te worden en schraapte nog wat sneeuw samen. De eerste sneeuwbal was voor Dauntrose, hij sloeg een triomfantelijke kreet wanneer deze haar schouder raakte. De tweede was voor Emberpaw, en was -jammer genoeg- mis. Ach ja, hij was niet de enige die zijn zinnen op de grijze tabby had gericht, iemand moest hem toch raken?

Sneeuwballen vlogen in het rond terwijl Woodkit uit de nursery kwam. Een dikke laag sneeuw had het kamp bedekt in het wit. Mazepaw en Windpaw waren fanatiek sneeuwballen naar elkaar aan het gooien en zo te zien kreeg Mazepaw de volle laag van Tallshadow. Ook Dauntrose werd vol in het gezicht geraakt. Woodkit grinnikte en sprong in het slagveld. Voordat hij ook maar naar de sneeuw had gekeken werd hij op zijn snoet geraakt. Woodkit probeerde het witte plaksel van zijn gezicht af te smeren. Waar kwam die sneeuwbal vandaan? Met gespleten ogen keek hij naar de plek waar de sneeuwbal vandaan was gekomen. Het was vanachter de warrior den. Stilletjes sloop hij vanuit de andere kant van warriors den naar de richting van de Sneeuwbal. "A-ha," het was zijn broertje Emberpaw. Snel schraapte hij de sneeuw bijeen en maakte een sneeuwbal. Met een sluwe zwiep van zijn staart, gaf hij de sneeuwbal een jens door de lucht richting Emberpaw. Woodkit keek afwachtend of hij zou raken...

De bruine tabby werd door Tallshadow op de grond geduwd. "Pak 'm Daunt!" Mazepaw deed zijn best om zich onder de poten van de warrior vandaan te worstelen. Als hij niets deed, zou hij binnen enkele seconden begraven worden onder een minstens twee staartlengtes dikke sneeuwlaag. "Dit is zó oneerlijk", pruilde de gestreepte apprentice.

Tallshadow dook weg achter haar. Met haar poot weerde ze de sneeuwbal af. De gestreepte kater uit haar team kwam achter haar vandaan en gooide Maze op de grond. "Pak 'm Daunt!" Ze grinnikte vrolijk, maar zag de sneeuwbal niet op tijd. Ze werd geraakt bij haar schouder. Dat weerhield haar er niet van om met haar poten een grote schep sneeuw te nemen. "Dit is zó oneerlijk", Ze grijnsde nog breder. "En hij zal weldra bedolven worden onder de sneeuw... Arme Maze.", miauwde ze plechtig waarna ze de grote berg sneeuw op hem gooide.

Ze raakte de apprentice maar anderen begonnen zich er nu mee te bemoeien. Mazepaw werd begraven onder ladingen sneeuw door Tallshadow en Dauntrose, en ook andere katten begonnen sneeuwballen naar elkaar te gooien. De tabby raakte het overzicht wat kwijt en keek om zich heen, op zoek naar een geschikt slachtoffer. Uiteindelijk begon ze gewoon vrolijk sneeuw in het rond te gooien, het maakte haar geen barst uit wie ze raakte.

Hij worstelde zich onder de witte berg vandaan en spuugde een mond vol sneeuw uit. "Zei iemand sneeuw?", Mazepaw herkende de stem van Acefray, die op Tall gesprongen was en zijn gezicht in de sneeuw drukte. Het perfecte moment voor de perfecte wraak. Er groeide een triomfantelijke grijns om zijn lippen wanneer hij de berg sneeuw over Tallshadow heen gooide. Een deel ervan viel over Acefray. Ach, ja, soms moesten er wel eens onschuldige slachtoffers vallen.