Crispy

Het was nog pikkedonker toen de bruin-witte tabby opstond en de apprentice den verliet, de maan stond hoog boven de nachtelijke hemel en legde een bleke gloed over alles. Enkel hij was wakker, slapen wilde niet lukken. Hij voelde bergen aan energie door zijn lichaam suizen. Al zou hij waarschijnlijk halverwege de volgende dag op instorten staan. Maar dat kon hem op dat moment niet zo veel schelen. Heel even overwoog hij om een andere kat wakker te maken, om mee te praten, maar bedacht zich vrijwel meteen. Niemand vond het leuk om wakker geschud te worden. Hij trippelde naar buiten. De sneeuw maakte een luid, krakend geluid wanneer zijn poten er steun op zochten.

eerst Dauntrose

Luide voetstappen deden haar opkijken. Verward en wazig probeerde ze naar de ingang te kijken. Niemand... Voorzichtig hees ze zich overeind. Een schaduw wandelde weg van de apprentices den. Dauntrose rook meteen de zoete geur van Maze. Ze trippelde naar hem toe. Met haar zachte poot drukte ze hem op de grond. "Heey.", miauwde ze fluisterend.

De gestreepte apprentice voelde hoe hij tegen de besneeuwde grond werd gedrukt. "Heey.", Hij herkende de stem van Dauntrose. Ze had hem een enkele dagen geleden levend onder sneeuw begraven. "Hallo", miauwde Mazepaw. Hij worstelde zich onder haar uit. "Hoe gaat het?",

Luide voetstappen deden haar opkijken. Verward en wazig probeerde ze naar de ingang te kijken. Niemand... Voorzichtig hees ze zich overeind. Een schaduw wandelde weg van de apprentices den. Dauntrose rook meteen de zoete geur van Maze. Ze trippelde naar hem toe. Met haar zachte poot drukte ze hem op de grond. "Heey.", miauwde ze fluisterend.

"Hallo", miauwde Mazepaw. Hij worstelde zich onder haar uit. "Hoe gaat het?" Dauntrose grijnsde. "Goed. Maar jij hebt me wel wakker gemaakt." Ze schudde de laatste restjes slaap uit haar kop en keek nu naar de knappe kater. "Hoe gaat het met jouw?"

"Goed. Maar jij hebt me wel wakker gemaakt.", grijnsde de gevlekte warrior. "Sorry daarvoor", grinnikte Mazepaw. "Hoe gaat het met jouw?", vervolgde Dauntrose. "Goed, goed", de gestreepte apprentice besloot dat zijn achterpoot een wasbeurt nodig had. "Naast het feit dat ik niet kan slapen",

"Sorry daarvoor", grinnikte Mazepaw. "Hoe gaat het met jouw?", vroeg ze zachtjes. "Goed, goed" Mazepaw waste zijn achterpoot en Dauntrose schudde zich uit. "Naast het feit dat ik niet kan slapen" Ze gaf haar vriend een por. "Dan zijn we met twee."