The quest of an eyeless cat

Hij had echt geen idee hoe hij het tot hier gered had. Ghosteyes kon zich prima redden, maar voorbij de grenzen van het ShadowClan territorium was dat toch net wat lastiger. Hij kende dit gebied niet ~~met zijn ogen dicht~~. Het kostte dus flink wat moeite om alles in de gaten te houden en toch nog ergens te komen. Waarom hij eraan was begonnen? Soms wilde je wel eens iets spannends meemaken. Als elder kon hij immers niet mee doen aan al die heroïsche gevechten waar elke warrior over droomde. Dan maar de spanning opzoeken op een andere manier. En dus trippelde hij nu oplettend over de stoep in het twoleg territorium. Je wist immers maar nooit wat je hier tegen zou komen, vooral hij niet gezien hij het niet eens kon zien als er wat voor zijn poten verscheen. Wat was het leven echter zonder uitjes als deze. Het was niet alsof hij zo nuttig was in het kamp.

"Never forget what you are. The rest of the world will not.
Wear it like armor, and it can never be used to hurt you.”

Zo goed als ze kon stapte ze door het territorium op goed gevoel en de vlekken die ze nog kon zien met haar linkeroog. Ze wad blind en dus elder geworden na de felle aanval van een rogue die zichzelf Sushi had genoemd. En ze had waarschijnlijk geluk gehad dat ze er levend vandaan was gekomen al was voor Breaking even de belofte aan de dood beter geweest dan een leven zonder ogen. Toch had de jonge warrior zich langzaam maar zeker aangepast aan haar nieuwe leven en had ze ermee leren omgaan dat ze op zich nog wel iets kon zien. Voornamelijk vlekken en schaduwen en had ze nu dus ook besloten tegen beter weten in uit het kamp te glippen zonder begleiding. Flameclaw had haar nou eenmaal gezegd dat als ze goed haar best deed ze vanzelf wel weer uit het kamp kon gaan al had ze even zijn begleiding deel overgeslagen. Ze was een warrior geen kittypet die niets kon. Met een zucht schudde ze haar kop en besefte tot halve schok dat ze veel verder door was gelopen dan haar eerste plan en ze de omgeving niet herkende voor zover ze kon zien. Snel stak ze haar neus in de lucht en het werd haar pijnlijk duidelijk dat het veel te veel naar twoleg stonk. Oh shit ze was verdwaalt..

-blindkittiesftw c:

I was blind, I couldn't see the world right in front of me

But now I can

Het was dat hij zijn hele leven al zonder ogen rondliep en zijn neus dus extra goed ontwikkeld was, anders had hij nu niets anders kunnen ruiken dan de stank die twolegs produceerden. Hun monsters, zij zelf, het voer wat ze hun katten voorschotelde. Het lag hem allemaal niet zo. Ghosteyes wist hier doorheen nog wat anders te onderscheiden. Of beter gezegd iemand anders. De geur van RiverClan was hem bekend, hij had immers een goed geheugen voor alles wat zijn overige zintuigen prikkelde. Misschien was die Clankat ook wel in een situatie verzeild geraakt die hij of zij niet had voorzien. Ghost volgde de geur voorzichtig, oplettende dat hij niet van de verhoogde grond af stapte en te dicht bij de monsters in de buurt kwam. Net voordat hij met zijn neus in andermans vacht liep hield hij stil en deed weer een stapje terug. "En ik maar denken dat ik de enige was die een straatje te ver was gelopen," zei hij met een lichte grijns. Dat de ander ook niet zo veel meer aan haar ogen had kon hij natuurlijk niet ruiken, maar iemand er anders om behandelen zou hij toch niet.

"Never forget what you are. The rest of the world will not.
Wear it like armor, and it can never be used to hurt you.”

Hoewel ze onzeker was over haar omgeving straalde het niet door in haar uiterlijk terwijl ze zelfverzekerd doorliep en haar staart langzaam heen en weer zwaaide. Ze probeerde zich te focussen op geur en geluid maar gezien ze nog niet zo heel lang blind was was waren haar geur en hoorzintuigen nog niet perfect gesteld. Toch was het goed genoeg om de bekende shadowclan geur te ruiken en draaide automatisch haar hoofd om. Ze herkende de geur niet specifiek bij een kat wat waarschijnlijk betekende dat deze kat of niet naar gatherings kwam of haar gewoon nooit opgevallen was. De klank van zijn stem liet haar beseffen dat het een volwassen kater was en ze knikte heel even hopelijk zijn richting op met een glimlach. "Tja ik moet eerlijk toegeven dat ik normaal niet snel het territorium verlaat." Een glimlach gleed rond haar lippen. De kater had totaal geen agressie tegenover haar gebruikt. Dus waarom zou ze zich aggresief naar hem toe gedragen? "Maar ik vrees dat ik een beetje verdwaalt was in mijn gedachten en tja. Zo raakte ik verdwaalt met mijn poten." Ze grinikte zacht en half beschaamd. Wat moest hijwel niet van haar denken?

I was blind, I couldn't see the world right in front of me

But now I can

Het was apart dat de RiverClan poes niet meteen over zijn ogen begon. Meestal was dat het eerste wat hij hoorde als hij een onbekende tegenkwam. Zelfs in zijn eigen Clan nog. Er was niets van schrik of verbazing te horen in haar stem. "Daar zijn we dan gelijk in, ik waag mezelf meestal ook niet ver van de grens," zei hij. De poes gaf eerlijk toe dat ze een beetje verdwaald bleek te zijn en hij schudde lachend zijn hoofd. "En nog meer gelijkenissen," begon hij, "De geur van het bos wordt hier immers zo overstemt door dat van de twolegs." Ghost had gehoord dat ook katten die konden zien hier verdwaalden. Alles scheen op elkaar te lijken en dat in combinatie met al die onbekende, sterke geuren was genoeg om een volwassen warrior om de tuin te leiden.

"Never forget what you are. The rest of the world will not.
Wear it like armor, and it can never be used to hurt you.”

Een warme glimlach lag rond haar lippen toen ze merkte dat de kater niet gelijk vroeg naar het enorme litteken dat een van haar ogen compleet blind had gemaakt. Aan haar andere oog was niet zo goed te zien dat ze nog maar heel slecht zag maar hij zou het kunnen merken aan haar bewegingen die niet al te zeker waren. Zachtjes grinnikte ze en likte over haar pootje. "Tja. Ik weet niet wat de andere kant van de grensen me eigenlijk meer zou kunnen bieden binnen de grensen." Ze glimlachte zachtjes en rekte zich half uit. "Ja en jammer genoeg is daardoor diep in gedachte niet altijd de clanborder te herkennen." Mompelde ze en rook even in het rond. Verdorie alles rook naar twolegs. Met een zucht keek ze omlaag. "Ik vrees dat ik geen hulp van jou kan gaan krijgen hmm. Jij wil zeker geen blinde elder terug brengne naar haar territorium?" Ze grinnikte zachtjes en licht beschaamd.

I was blind, I couldn't see the world right in front of me

But now I can

Wat zei ze daar nu? Blinde elder terug brengen naar haar territorium? De situatie begon nu toch wel heel komisch te worden. Twee 'blinde' elders, verdwaald in Twolegplace. Ghost lachte dan ook hartelijk toen ze klaar was met spreken. "Ik zou hetzelfde van jou kunnen vragen, maar ik vrees dat ook jij momenteel niet in staat bent om een blinde elder terug naar huis te begeleiden," antwoordde hij. Dit was toch haast niet mogelijk, twee katten zonder zicht die elkaar tegen waren gekomen op een onbekende plek. "We kunnen elkaar wellicht wel proberen te helpen en weg terug te vinden," vervolgde hij daarna. De situatie was absoluut niet hopeloos en waarschijnlijk hadden ze het beide wel gered om thuis te komen, maar als je samenwerkte dan ging dat soms toch een tikkeltje sneller. Of ze nu van RiverClan was of ShadowClan, dat maakte op het moment weinig uit.

"Never forget what you are. The rest of the world will not.
Wear it like armor, and it can never be used to hurt you.”

Zijn woorden lieten haar even met haar oren trekken beseffend wat hij zei en schoot in de lach. Ze schudde lachend haar hoofd en rekte zichzelf uit. "Dit moet toch echt een zieke grap van Starclan zijn." Ze kon er de humor wel van inzien en schudde grinnikend haar hoofdje. Twee blinde elders samen in gebied dat ze beide niet konden. Echt gewoonweg geweldig. Starclan had er echt zin in om hem en haar te pesten hm? Ze grinnikte zachtjes en likte over haar poot. Zijn woorden lieten haar zachtjes knikken en ze glimlachte zacht. "Dat klinkt als een goed idee, samen moeten we zeker weten de weg terug kunnen vinden." Ze glimlachte warm al kon hij het onmogelijk zien en rekte zichzelf uit. "De naam's Breakingdawn trouwens." Haar stem was warm en zacht terwijl haar staart heen en weer bewoog op de zachte bries van de wind.

I was blind, I couldn't see the world right in front of me

But now I can

De ander begon ook te lachen na zijn woorden. Je had er ook wel eens tussen zitten die vreselijk nors waren, maar deze RiverClanner leek wel oké te zijn ondanks het feit dat hun situatie evengoed erg vervelend kon uitpakken. Zijn voorstel vond ze een goed plan. De een lette toch weer op andere details dan de ander, dus samen zouden ze er echt wel uit komen. Ze hadden het immers voor elkaar gekregen om zo ver te komen. "Ghosteyes, aangenaam," antwoordde hij toen de poes zichzelf voorstelde als Breakingdawn. Geen naam die ongetwijfeld iets met blindheid te maken had, dus de kans bestond dat ze pas later blind was geworden. Ghost snoof even en probeerde een bekende geur te onderscheiden. "We kunnen een kant op lopen en kijken of we verderop meer ruiken," stelde hij voor.

"Never forget what you are. The rest of the world will not.
Wear it like armor, and it can never be used to hurt you.”

Zodra hij zijn naam uitsprak verrekte er iets in haar lichaam. De naam Ghosteyes had duidelijk temaken met zijn blindheid. Wat zeer waarschijnlijk betekende dat hij al vanaf een jonge leeftijd blind was of helemaal nooit gezien had. Nou kon het natuurlijk ook zo zijn dat hij op een latere leeftijd blind was geworden en dat Shrewstar zijn naam had veranderd maar dat kon ze zich eigenlijk niet voor zich zien. De shadowclan leader leek haar geen kat voor zo iets pijnlijks als zijn naam veranderen. Dat had Dawnflight immers ook niet gedaan voor haar. Een glimlach gleed over haar lippen terwijl ze knikte. "Klinkt als een goed idee. Moeten we alleen opletten dat we niet perongeluk teveel de twoleg place inlopen en helemaal geen uitweg meer kunnen vinden." Ze grinnikte zachtjes en likte over haar pootje.

I was blind, I couldn't see the world right in front of me

But now I can

Het was even stil. Ja, zijn naam was onlosmakelijk verbonden aan zijn handicap. Misschien had het hem ooit wat uit gemaakt, nu niet meer. Zijn naam deed nu juist vermoeden dat hij alles gadesloeg, met een paar ogen dat niet bestond. De RiverClan poes keurde zijn idee goed, al merkte ze op dat ze moesten oppassen met welke kant ze op liepen. "Dan wandelen we in de richting waar jij vandaan bent gekomen," zei hij tegen haar terwijl hij een paar passen naar voren zette en om haar heen stapte in de juiste richting. Misschien was het mogelijk haar geurspoor te volgen en zo op een plek uit te komen vanwaar ze de Clans weer konden ruiken.

"Never forget what you are. The rest of the world will not.
Wear it like armor, and it can never be used to hurt you.”

Bonepaw sloop door de Twoleg place heen, hij moest opletten of katten nog nieuws hadden. Hij was erg nieuwschierig ernaar, zijn staart zwiepte heen en weer. Hij voelde zijn poten nat worden, hij staarde naar het niets. Hij zwiepte met zijn staart en merkte twee katten op, deze waren ongeveer best veel vosse lengtes van hem verwijderd. Misschien hadden deze katten nieuws over de clans of zo, hij sloop langs de straten heen om dichter bij te komen. Hij wilde luisteren wat er zou gebeuren want hij was nog al nieuwschierig en zijn baas ook, hij keek naar de katten maar hij kon het net niet horen wat er gebeurden. Hij keek naar de twee katten maar kon tussen al die geuren wel geuren ruiken, het was Riverclan en Shadowclan. Hij wist veel over de Shadowclan maar weinig over de Riverclan maar natuurlijk ook over de Windclan, hij probeerde iets dichter bij te komen. Het zou fijn zijn als ooit iets mee werkte met hem, hij was namelijk ik dit geval er niet goed in. Hij spitste zijn oren, alleen door al die monsters kon hij ze weinig verstaan. Je moest immers wel dichtbij zijn om het echt te kunnen horen wat ze zeiden, zijn ogen volgde de twee katten maar zijn oren leken net zenders die naar alles draaide waar geluid uit kwam. Misschien kon hij er maar midden in gaan staan en mee praten, nee dat was een idioot idee. Dan was hij gelijk zijn dek mantel kwijd, eigenlijk had hij deze niet eens maar hij besloot wel zijn idioten idee uit te voeren. Hij besloot naast de katten te gaan lopen, "Hey," Begon hij vriendelijk. Met 'hey' schoot hij weinig op maar misschien had het wel zin.

OCC: Heb toestemming om te joinen ^.^

GZ: https://www.warriorcatsnl.com/t25154-i-am-not-a-beast-i-am-your-nightmare
ACC: Blurkit (Wind), Greykit. (Eyes), Nightshroud
The quest of an eyeless cat 2gxnp75

Draws and stuff:

Tot beschaming van haar zelf merkte ze dat ze wel behoorlijk lang stil was geweest bij zijn naam en beet even op haar onderlip hopend dat ze de Shadowclan kater niet beledigd had als er iets was dat niet haar bedoeling was geweest was dat dat wel. Zijn voorstel klonk goed in haar oren. Al vroeg ze zich af of of dat wel zo handig was niet precies wetend hoe ver ze was gekomen en bovendien zou ze ook een weer met hem mee moeten lopen hopend dat een patrol van haar clan niets verdachts zou vinden nou ja.. Misschien was het een Thunderclan of Windclan patrol waar ze jusit meer voor op moesten passen. Al met al had Breaking gewoonweg geen idee waar ze waren. De plotse nieuwe geur liet haar haar kop optrekken en bleef stokstijf stilstaan. Haar oren focuste zich op het geluid van de aankomende kat en ze duwde haar nagels in de grond. Ergens hoopte ze niet te horen dat ook deze kat blind was want dan zouden ze echt in een ziek funhouse van Starclan terrecht zijn gekomen. De hey liet haar even verbaast met haar oren trekken. Het was een jonge kat. Duidelijk apprentice en ook duidelijk thunderclan. 'Ehm hallo..?" Er lag een lichte onzekerheid in haar stem terwijl ze haar ene oor naar Ghosteyes draaide zich afvragend wat hij zou denken van deze wel hele vreemde kat die zomaar op hen af was gekomen.

I was blind, I couldn't see the world right in front of me

But now I can