Among the stars

Twee blauw grijze ogen staarden naar de ingang van het kamp. Lizard's oortjes stonden nieuwsgierig, maar toch bedroefd naar voren. Sinds de dood van haar moeder, enkele dagen geleden, heeft haar levensloop een heel andere wending genomen. Ze kon het eerst niet geloven, was verbaasd dat haar vader van haar weg was gelopen bij het vertellen van het slechte nieuws. De kitten duwde snel al die gedachten aan de kant en trippelde naar de ingang van het kamp toe. Ze had Icyrose niet meer gezien sinds ze het kamp verliet. Haar blik ging naar het pad dat leidde naar de plek waar men de doden begroef. Was ze nu daar? Was ze bij Starclan? Vele vragen spookten rond ik haar kopje, maar er was niemand die haar daar een antwoord op kon geven, niemand die haar kon helpen om het te verwerken. Van Whitelion kon ze niet veel verwachten, hij had zelf een gebroken hart.

OOC: Open voor elke Windclanner

Lizard duwde haar achteraanzittende tranen weg toen ze een piepende stem achter zich hoorde. Toen ze zich omdraaide zag ze Foxkit voor de nursery zitten. Ze richtte even haar beide oortjes nieuwsgierig naar voren toen ze zijn treurende houding zag. De kitten trok zichzelf recht en trippelde naar het katertje toe. "Wat is er?" mauwde ze plots tegen de iets jongere kitten. Hij was misschien wel 1,5moons jonger, maar dat wilde niet zeggen dat ze hem anders bekeek. In haar ogen waren alle kittens even oud, dus daar besteedde ze geen tijd aan.

Foxkit keek ietwat geschrokken op, en zag daar een zwart-wite kitten zitten die waarschijnlijk wel vierkeer zo oud als hem moest zijn! Zijn oogjes keken weer wat verdrietig naar waar zonet nog het wolkje moet zijn geweest "Het wolkje is bang voor mij.." piepte hij. Maar nog geen twee seconde later verdween zijn verdrietige houding en in de plaats kwam een grote glimlach op zijn witte snoetje. "Ik ben Foxkit!" zei hij vol enthousiasme, al zag Fox wel dat deze nieuwe kit daarnet nog heel verdrietig leek...hij wist niet of hij erover door moest vragen.

Foxkit glimlachte breed en krabbelde actief met zijn korte kittennageltjes tegen de harde,koude grond. "Nee de tweede al! En ik ben Niet bang!" Riep hij trots. Het getik van zijn nageltjes en een klein kevertje dat vlak voor zijn witte pootjes zijn voelsprietjes zat te wassen eisten al zijn aandacht op. Toen Foxkit met zijn blauwe oogjes opkeek verschoot hij piepent dat er voor hem nog een zwart-wit katje zat. "Ik..ik.." Eigenijk wou hij iets anders zeggen maar hij herinnerde zich dat deze Lizardkit zo triest leek, "Gaat het? Op wie wacht je?"