What is this?

"Bedanken heeft niet veel zin hoor, mensen zijn er heilig van overtuigd dat we even dom zijn als honden" Beledigd hief ze haar hoofdje op, dachten die tweebenen nu echt dat ze even dom waren als honden! Dat was een grote belediging! "Het is vreemd hoe verschillend mensen kunnen zijn, net als katten eigenlijk. Deze man is zeer vriendelijk, maar die vrouw daar gaat nog liever dood dan dat ze ons iets geeft" Miauwde ze zwarte kater die hier duidelijk vaker kwam. "Pff, sommige tweebenen zijn echt arrogant dan." Een kleine tweebeen kwam met lompe passen op hen afgelopen en mee zette de zwarte rogue haar haren op.

"Vertel mij wat. Het ergste is dat het niet sommigen zijn, maar allemaal! Behalve één dan" Waarschijnlijk bedoelde hij hier zijn tweebeen mee, want hij was natuurlijk een kittypet. De kleine tweebeen had een schram opgelopen nadat een de zwarte kater zijn klauwen had uitgeslagen richting hem. Een kwade tweebeen kwam op hen afgelopen en zwaaide wild met haar armen. "Wegwezen!" Siste de kater. Geschrokken draaide ze zich om en rende ze de andere kant op. Niet echt wetend waar ze naar toe moest vertraagde ze haar pas weer. Ze waren aan de rand van de markt, zoals de kittypet het noemde, gekomen en een overheerlijke geur kwam haar neus binnen. Het leek een beetje op de geur van vogels, maar dan toch net wat anders.

"Ik heb een plan; Ik leidt haar af, en jij pakt de kip die er het lekkerste uit ziet. Als het tot zover goed gaat, nemen we de benen naar het steegje hier rechts. Daar kunnen we rustig genieten" Ze knikte kort, het steegje had ze vanuit haar ooghoek al gezien. "Let's do this!" Miauwde ze vrolijk. Met haar helblauwe ogen bestudeerde ze de kippen, zoals de zwarte kater ze noemde, en likte aan haar lippen. Vanonder lagen enkele kippen, zonder rek en zonder bewaking. Niet zo slim als er twee hongerige katten rondlopen. Grijnzend keek ze de kater aan wachtend op zijn teken.

De kater had haar een korte knik gegeven en vloog het aanrecht op. Direct vloog ze op de kip af, een tweebeen probeerde ervoor te zorgen dat ze geen kip kon pikken. Zij kende Eclipse duidelijk niet, met een snelle haal van haar klauw zorgde zo voor een gemene schram op de arm van het tweebeen kind. Ze had geluk, enkele vers gemaakte kippen lagen klaar om verkocht te worden. Zo vlug als ze kon ritste ze er een mee, een triomfantelijke miauw was het gevolg. Ondertussen probeerde de tweebeen haar te meppen met een rare stok, behendig ontweek ze deze en vloog de steeg in. Omdat ze het wel zo eerlijk vond om te delen legde ze de kip op de grond en wachtte rustig af. De geur was verrukkelijk en zo iets wou ze elke dag wel eten. De markt zou haar vaker zien.

De zwarte kater kwam eindelijk het hoekje omgelopen, eerst dacht ze dat hij het niet zou halen en wou ze de kip zelf opeten. De kater liep op haar af, en stal plots de kip. "Hé!" Miauwde ze kwaad. "Bedankt voor het mee helpen, maar nu neem ik dit mee" Grauwend sprong ze achter hem aan, ze wist dat ze geen kittypets mocht vertrouwen. "Als bedankje. Neem dit niet verkeerd op." Miauwde hij voor hij een poot haar kant op gooide. Furieus sloeg ze het weg, natuurlijk nam ze dit verkeerd op. Kwaad rende ze achter de kater aan en haar sterke achterpoten zorgde ervoor dat ze op zijn rug belande. "Wat is dit voor een bedankje!" Miauwde ze woest voor ze haar nagels in zijn rug zetten. Warm bloed voelde ze tussen haar klauwen opwellen, grijnzend keek ze er naar. Het was zo lang geleden dat ze nog eens gevochten had.

De kater draaide zich snel om en sloeg met zijn poot tegen haar gezicht. Versuft belandde de rogue op de grond. De kater zorgde dat ze op de grond bleef en bracht zijn gezicht dichtbij het hare. Woest probeerde ze onder hem uit te komen. "Luister, rogue, ik weet je naam niet eens! Ik neem dit mee voor iemand die het meer nodig heeft dan jou. Dus pak die rot poot en ga er toch vandoor!" Siste hij vlak bij haar hoofd, furieus draaide ze haar kopje weg en rolde onder hem uit. De kater pakte de kip terug op en wachtte af wat ze zou doen. Haar ogen stonden angstaanjagend kalm en enkel haar opgezette haren liet zien dat ze geen standbeeld was. Met in getrokken klauwen gooide ze de kater omver. Ze keek hem recht in de ogen en miauwde kwaad, "Eclipse is de naam en de volgende keer dat je steelt ben ik niet meer zo vriendelijk." Het was enkel omdat hij zei dat hij het nodig had voor iemand, anders had ze gevochten tot ze de kip terug had. Ze wierp de kater nog een laatste blik, draaide zich om en pakte de poot. Met snelle en soepele passen liep ze terug naar haar territorium.