Cause I am a wolf born from things you cannot be {Weaselfang}

Zijn witte poten waren gericht naar de witte grond onder hem, de takken boven zijn hoofd kraakten vermoeid en zwiepten zachtjes in een kile breeze. Het getik van de bevroren poten van een meesje dat wekker werd in deze koude schelde in zijn zwarte oren, vergezeld door schille kreten van een stervende vogel in het bos. Wat is het hier een mooi stukje territorium, jammer dat het niet dat van hem was. Maar ach, misschien op een dag niet? Cyber zette zijn tanden weer in de dikke eekhoorn die hij voor zich op de dikke tak had liggen. Het vlees was heerlijk warm, mals en eindenlijk in deze prooischaarse tijd was het nog lekker ook. Als het prooi in zijn territorium zo dik en voedzaam was hadden hij en zijn kits nooit honger gehad. Maar genoeg gepieker, Cyber zag een kat onder zich langs de boom wandelen. Hij leek op een elder, en nog geen slimme ook. De kat stopte even en snoof om zich heen, zijn gekreukelde oren zwiepten schichtig heen en wweer. Sukkel, de kat liep al weer verder. Een koude wind en een stel pijnlijke vermoeide poten waren blijkbaar genoeg voor een -oude-'warrior' om het af te bollen eens het erop aan kwam dat deze moeite moest doen om een indringer te vinden. Deze clan kittypets trok op niets.

Cyber zette zijn tanden weer in de eekhoorn en zag een rode druppel naar beneden vallen dat zo een kleine rode, eenzame vlek op de verder totaal witte sneeuw achterliet. Ach, deze katten waren te dom om dat op te merken.

Cyber keek de poes onder zich grijnzend aan, in zijn kilgroene ogen was een spottende blik te lezen. Cyber zette een klauw in zijn prooi zodat deze niet af de tak kon vallen en boog wat voorover om de poes recht in de ogen te kijken. Even was er niets dan stilte, de kille wind die je zacht over de sneeuw hoorde ruisen en de bomen die kreunden onder het gewicht van de sneeuw. "Wat is er? Ben je te dom om te klimmen kittypet?" mrauwde hij met zijn diepe, uitlokkende stem.

Cyber keek verveeld naar de kat, de grijns op z'n snuit aanhoudend. Meende ze dat nou echt? Wat dit eekhoornbruin nou echt zo saai? Man, dat noemt zich dan een warrior he. Beschamend voor deze wereld. Neem zo'n warrior weg van zijn vijfhonderd vriendjes en zette hem in het leven van een rogue, deze kat zou snel gaan janken om zijn mammie. "Je bent een pracht warrior, wat vinden je clansmaten van je?" mrauwde hij dan maar monotoom, met een klein trekje om zijn lippen. Toen er een vogel besloot, zo dom als ze konden zijn, om zich op de tak vlak voor zijn neus te nestelen mepte Cyber hard tegen het dier. Hij deed niet eens moeite het te pakken en te doden om op te eten. Nee, gewoon een harde slag en de vogel viel bewusteloos of dood van de tak..wat jammer nou pahah.

Cyber keek de vervelende poes nog steeds even grijzend aan, "Niet veel goeds dan veronderstel ik, je bent waarschijnlijk of te laf het te zeggen of te beschaamd schat" siste hij met een halve lach. De poes bleek een standvastige te zijn. "Nou ik kom niet hoor boterbloempje, ik ben geen kittypet. Voor de duidenlijkheid, je lijkt namenlijk zowel je zicht al reukvermogen te zijn verloren in die clan van je." Cyber kerfde ondertussen totaal ontspannen met zijn nagel in de dikke schors van de boom en met een tikje van zijn achterpoot liet hij de takken van de boom wild zwaaien. Er viel een pak sneeuw vanaf, recht naar de grond onder de boom. Had hij die poes geraakt?

Wow wow dit poesje dacht echt dat ze alles was, "Zoo..." zei hij laag wat met de takjes voor zijn ogen 'spelend' "Wat zou je dan doen als ik beneden was miss?" Cyber grijnsde wat en overwoog om naar beneden te springen voor een goed gevecht of de poes met wat felle woorden naar d'r mammie te laten vluchten. Maar hij wachte liever wat af, en deze poes nog wat langer te irriteren.