Dont Move, FREEZE!(=Frizzy)

Weaselfang sloeg haar nagels geïrriteerd in de dunne laag sneeuw. Was het niet eens tijd dat Newleaf kwam? Dit was niet te doen. Prooi was schaars, en laatst was ze ook nog eens een Rogue tegengekomen in een van de bomen. Een zwart witte, die vreselijk irritant was. Wat een kittypets waren Rogues toch! Haar ambergele ogen staarde nijdig voor zich uit. Jagen was haar opdracht van vandaag, ze had geen zin een een borderpatrouille, ze was veelste chagrijnig. De wind was aangewakkerd en haar dunne vacht bood weinig bescherming tegen dit soort weer. Ze begon onrustig heen en weer te lopen, zo nu en dan snoof ze een geur op. Weinig prooi..maar wacht wel een Rogue! Haar oren bewogen rustig heen en weer voordat ze begon te sprinten, als nog een Rogue een prooi wou stelen had diegene heel veel problemen met haar. Haar staart zwiepte heen en weer en haar ambergele ogen stonden, voor haar doen, woest. Ze kon niet boos kijken, iets wat heel onhandig was, zeker als je een stel kittypets in je territorium troef. Haar klauwen uitgeslagen stormde ze tegen de Rogue op. 'Dont move, FREEZE!' Was haar gedachte. Ze zette haar dunne vacht op, haar ribben waren lichtjes zichtbaar terwijl ze diep ademde. "Kittypet!" Gromde ze laag en woest.

OOC: Eerste post Frizzy

Op de een of andere manier was ze hier beland. Ze wist niet hoe, wanneer en wat, maar ze stond in dit territorium van een clan. Ze gokte dat het Thunderclan was, aan de bomen en de prooisoorten te zien. Als ze hier toch was, kon ze best jagen, vond ze. Een harde windvlaag zorgde ervoor dat de rogue rilde. Wat was het koud vandaag! Ze moest eigenlijk een schuilplaats zoeken, lekker ergens in, maar op haar eigen territorium was dat niet te vinden. Waarschijnlijk hadden haar poten haar daarom hierheen gebracht. Uit het niets werd er naar haar geroepen en stoof er een kattin op haar af. Met opgezette vacht van de schrik sprong Frizzy op en klom ze een boom in. Hopelijk kon de poes niet zo goed klimmen en zou ze haar niet achterna komen, maar je wist maar nooit. Frizzy siste hard en klapte haar nagels uit, klaar voor een gevecht.

De grijze Rogue was duidelijk geschrokken, haar langharige vacht was opgezet. Weaselfang glimlachte wreed. De wereld had geen plek voor Kittypets, in haar ogen. Ze vond dat er geen verschil was tussen Rogues en Kittypets, beide te laf om voor hun zelf te kunnen zorgen en problemen veroorzaken voor een clan. Haar nagels schoten kalm uit hun hulzen terwijl de grijze poes de boom in was geklommen. Ah, een kittypet die kon klimmen, dat was een verassing! Toch wist Weaselfang dat ze op moest passen, in Starclans naam, die kat kon nog eens sterk wezen ook. Blijkbaar was die niet zo verhongerd als ze dacht, anders was ze zich niet gaan voorbereiden op een gevecht. De Rogue siste naar haar en klapte haar nagels uit. Weaselfang sprong met gemak tegen de boom op en klom omhoog terwijl ze naar de staart van de Rogue hapte. Die Rogue kon beter snel het hazenpad kiezen! Ze was slim genoeg om geen energie te verspillen met grommen en praten. Haar ambergele ogen stonden voor haar doen streng en nijdig, ze keken vaak veelste lief voor haar. Anderen misachtte haar vaak. Doordat ze er lief uit zag dachten ze dat ze ook lief was. Dat was niet altijd de waarheid. Deze Rogue had de verkeerde dag uitgekozen.

Toen de kattin naar haar staart hapte - en dus duidelijk kon klimmen - moest de rogue snel een ander plan maken. De clankat kon haar achterna komen in de boom, dus zij moest gewoon net iets sneller zijn. Snel liep ze naar het uiteinde van de tak, en sprong zo over naar de volgende boom. Haar blauwe ogen flitsten nog snel terug naar de jonge poes, waarna Frizzy verder begon te klimmen. Ze ging hoog de boom in, en haar nagels moesten soms voorkomen dat ze niet viel. Na een tijdje werden de takken te dun om verder te klimmen, en de kattin moest toegeven dat het clangebied er prachtig uitzag vanaf deze hoogte. Maar ze had geen tijd om van het uitzicht te genieten, ze moest verder. Vluchtig keek ze naar beneden en toen ze doorhad dat de ander nu wel erg vlakbij was, sprong ze zo langs de poes naar beneden, op een andere tak. Het leek wel alsof ze zweefde, en zo ging ze door totdat ze weer op de grond was. Nee, de clankat zou haar niet zomaar te pakken krijgen.