Well, not usual.

Onderwerp: Re: Well, not usual. zo 29 maa 2015 - 20:19

Walnut dacht dat ze nog een hartaanval kreeg toen ze de kater hoorde praten. Ze draaide zich vliegensvlug om en keek in zijn blauwe ogen met een snoet vol opluchting. 'Daar ben je weer!' Spinde ze terwijl de poes haar staart nog strakker tegen hem aan duwde om te zorgen dat hij het niet koud kreeg. 'We liggen gezellig onder een boom,' Miauwde ze vervolgens terwijl er een glimlach op haar lippen verspreidde. Om te denken dat ze iemand had kunnen verliezen, terwijl ze de kater helemaal niet goed kende, had haar meer laten schrikken dan ze gewild had. De kater stond op en Walnut wilde zeggen dat hij moest rusten, maar de kat ging al weer liggen met zijn kop naar die van haar gedraaid. Ze glimlachte en sloot haar ogen. Het had misschien in totaal 20 minuten geduurd, maar de schok was zo groot geweest dat ze nu wel toe was aan wat rust. Voordat ze nog een waarschuwing had kunnen geven over haar slaperigheid lag ze al te pitten.

Walnut:

Onderwerp: Re: Well, not usual. do 9 apr 2015 - 17:19

Innerpaw zag dat zijn vriendin weer begon te lachen. Hij voelde dat de bruingestreepte poes haar staart tegen de zwarte kater aandrukte, dat vond hij wel fijn. De kleine kater keek even in de twinkelende oogjes en er kwam een klein, lief glimlachje tevoorschijn op zijn snoet. Hij zag dat de kleine poes ging liggen, dus waarom niet gezellig tegen elkaar. Innerpaw dacht er natuurlijk wel aan dat de poes geschrokken was van zijn val, dus even bekomen mag natuurlijk wel. De zwarte apprentice knipperde even met zijn ogen en sloot ze dan uiteindelijk. Hij likte even over Walnuts oor en drukte dan zijn neus tegen de hare. Hij voelde iets van binnen op dat moment, een goeie band tussen de twee katten, dat had het zwarte katertje nog nooit gehad bij iemand anders. Hij voelde dat er later wel iets van ging komen. Innerpaw kreeg even een rilling over zijn rug, en hij drukte zich dichter bij Walnutpaw. "Wel, gaan we straks naar het kamp? Of blijven we hier zo gezellig liggen?", begon hij zachtjes. Hij duwde zijn snuit in de bruine vacht van de poes, die al bijna terug ontwaakte.

Credits to Rebecca ^°^

klik:

Onderwerp: Re: Well, not usual. za 11 apr 2015 - 19:13

Dankzij de warmte van de kater schrok ze snel al weer wakker uit haar zeer lichte slaap. Ze glimlachte naar hem en krulde haar staart nog extra tegen zich aan. "Wel, gaan we straks naar het kamp? Of blijven we hier zo gezellig liggen?" Zijn neus kriebelde tegen haar zij en lachte om de schattigheid van haar clangenoot. 'Hm, wat jij wilt. Al is mij alleen laten geen optie,' miauwde ze er half speels half flirterig achteraan. Inner was haar eerste mannelijke clangenoot met wie ze een soort connectie had. Flirten kon zeker geen kwaad, ook omdat ze wist dat de kat ongeveer de zelfde leeftijd had. Een oudere apprentice dus. De poes gaapte en sleepte zichzelf langzaam omhoog om vervolgens te strekken en weer te gaan zitten. De laatste tijd had ze niet genoeg slaap gevangen en was het gewoonlijk geworden om overdag kleine dutjes te nemen. Niet dat deze ook maar iets hielpen.

Walnut:

Onderwerp: Re: Well, not usual. di 12 mei 2015 - 19:31

Innerpaw keek even naar zijn clangenote en kreeg antwoord: "Hm, wat jij wilt. Al is mij alleen laten geen optie". Het zwarte katertje lachte speels en rolde zich op, hij had het koud omdat ze nog steeds tussen kleine hoopjes sneeuw lagen te dutten. De apprentice voelde de warme adem van de bruine kattin in zijn gezicht en dacht aan het begin van hun tochtje, in de apprentices den. Hij was blij dat hij een vriendin had, die met hem wou spelen, en door de bossen wou crossen. Samen jagen is ook best wwel leuk, maar zoveel verstand had Inner er nog niet van. Hij hees zich omhoog, met de bruine WindClan poes aan zijn zij. Toen hij samen met haar wou wandelen, op weg naar het kamp, merkte hij dat hij mankte. Zijn linkerpoot vanachter deed enorm zeer, en staat vol schrammen. "Ik denk dat ik straks maar naar de Medicine Cat Den ga...".

Credits to Rebecca ^°^

klik: