hello there {Icepaw}

"Kies jij maar, jij hebt ze ten slotte gevangen." Zei ze waarna hij de muis nam, als hij eerlijk was vond hij de veren maar niets bij een mus. Icepaw keek naar de lucht en ook nightpaw zag dat het eindelijk ochtend was. "Oh nee, heb ik de hele nacht geslapen? Had me wakker gemaakt! Het spijt me!" De witte poes drukte verontschuldigend haar neusje tegen de zijne en Nightpaw snorde even. "Ik kon toch niet slapen en ik vond het wel leuk om naar het onweer te kijken, trouwens je lag zo vredig te slapen!" Ging hij daarna in de verdediging. "Als je wilt kun je nog wel even slapen voor we terug gaan!" Miauwde ze met bezorgde blauwe ogen. Hij wou wel zeggen dat hij geen slaap nodig had en dat hij straks tuis kon slapen, maar hij moest toegeven dat het wel gezellig lag in het vossenhol. "Ben je zeker? Zou je niet liever meteen naar huis gaan?" Stelde hij nog voor.

De kater nam de muis en dus nam zij de mus. Ze vond ze allebei wel lekker en was niet zo kieskeurig. Stiekem hoopte ze dat ze nog even konden blijven, het was zo gezellig. Ze schrok van zichzelf, waar kwam dat nu vandaan? "Ben je zeker? Zou je niet liever meteen naar huis gaan?" Stelde hij nog voor, maar ze zag aan zijn ogen dat hij moe was en slaap nodig had. "We zijn nu toch al zolang weg, op een uurtje of twee zal het nu ook niet aan komen." Miauwde ze bemoedigend. Ze schoof wat op en maakte een voorverwarmd plekje vrij. Ze knikte ten teken dat hij echt slaap nodig had. Toen hij nog geen aanstalten maakte miauwde ze: "We gaan niet terug voor je op zen minst een uurtje hebt geslapen!"

"We zijn nu toch al zolang weg, op een uurtje of twee zal het nu ook niet aan komen." Miauwde Icepaw bemoedigend waarna ze opschoot zodat hij kon liggen op een lekker warm plekje. Hij bleef nog even staan om er zeker van te zijn of ze dat wel ook vond. "We gaan niet terug voor je op zen minst een uurtje hebt geslapen!" Met zijn hoofdschuddend en met een glimlach om zijn mond trippelde hij naar haar toe. Dat dit die verlegen kat was van gisteren kon hij amper geloven. Hij nestelde zich en kroop wat dichter tegen haar aan voor de warmte. "Ok, baas." Met een brede glimlach gaf hij haar een kopje en liet zijn kopje dan rusten. "Maak me wakker wanneer je weg wilt." Zei hij al met gesloten ogen en een bijna onhoorbare stem omdat hij al richting dromenland was.

Eindelijk legde de zwarte kater zich neer, tevreden maakte Ice een spinnend geluidje. Hij gaf haar een kopje en zijn ogen vielen dadelijk dicht. Ze bekeek hem even toen hij aan het slapen was en stond toen stilletjes recht. Ze wou hem niet wakker maken, maar haar maag knorde nog en ze wou ook nog prooi voor de clan vangen. Ze maakte met haar poot een tekening van een vogel en hoopte dat hij snapte dat ze ging jagen. Eenmaal uit het vossenhol strekte ze zich eens goed uit en snoof de geuren van het bos op. Het was nog vroeg en het dauw lag nog op de bladeren. Ze schudde met haar pootje om de nattigheid er af te krijgen, maar veel zin had het niet. Totaal ontspannen liep ze rond, ze wou niet te ver weg gaan voor het geval dat Night wakker werd. De geur van een konijn sloop haar neus binnen, ze had wel zin in een snelheidswedstrijd met een konijn. Likkend aan haar lippen sloop ze richting de geur. Een vet konijn was rustig aan het knabbelen en het arme dier had niet door dat vandaag misschien zijn laatste dag was. Ze vond het raar dat het konijn zo goed doorvoed was terwijl het nog altijd Leafbare was. Wat maakte het ook uit, het was eten voor de clan en dat was wat telde. Ze rolde met haar spieren en sloop dichterbij. Als een tijger kroop ze door de struiken, helaas kwam de wind vanachter haar en dat had ze pas door toen een harde windvlaag in haar vacht waaide. Het konijn hief alarmerend zijn kop op en de witte apprentice wachtte geen seconde en vloog op het dier af. Helaas was het konijn sneller en schoot het weg, gelukkig voor haar was het een redelijk open plek en kon het konijn dus geen struiken in. Ze vergde het uiterste van haar poten en spande haar spieren aan om het konijn in te halen. Ze spande haar achterpoten aan en vloog door de lucht, met uitgestrekte klauwen kwam ze op het konijn neer. Vliegensvlug maakte ze een einde aan zijn lijden en bedankte de Starclan voor de geweldige prooi. Met moeite pakte ze het dier in haar bek en strompelde terug. Misschien dat ze onderweg nog wel een muisje tegen kwam.

Helaas moest ze haar honger onderdrukken, want ze kwam geen muis meer tegen en het konijn was voor de clan. Ze zag dat night nog altijd in een diepe slaap was en legde het konijn binnen neer. Voorzichtig legde ze zich terug langs de zwarte apprentice.

Hij rook plots een verse konijnengeur en het water liep hem in de mond. Verward knipperde hij met zijn oogjes en zag dat Icepaw zich weer naast hem nestelde. Haar vacht streek langzaam en hij voelde elke haartje alsof het onderstroom stond, plots was hij weer klaar wakker. Wat was er toch mis met hem? "Goeie morgen!" Zei met een glimlach. "Ben je gaan jagen?" Vroeg hij terwijl hij knikte naar het vette konijn. "Dat noem ik pas een vangst! Daar kunnen meerdere katten van eten!" Zei hij trots op de witte poes met haar stralende blauwe ogen. Hij ging rechtstaan, rekte zich uit en streek met zijn staart langs haar "zullen we terug keren naar het kamp?" Vroeg hij vriendelijk

De zwarte kater was wakker geworden, waarschijnlijk van haar gefriemel. De witte kattin was niet echt goed in iets subtiel doen. "Dat noem ik pas een vangst! Daar kunnen meerdere katten van eten!" Ze was blij dat hij trots was op haar. Glunderend van trots pakte ze het konijn terug op, maar legde het snel weer neer. "Niet vergeten, we hebben het samen gevangen!" Glimlachte de apprentice. Met het konijn in haar bek wurmde ze zich het hol uit. Ze wachtte tot ook de zwarte kater het hol uit was en knikte toen naar hem ten teken dat ze volgde. Terwijl ze terug liepen naar het kamp maakte een warm gevoel zich van haar meester. Verward schudde ze met haar hoofdje, ze snapte niks van haarzelf. Toen ze eindelijk het kamp inliepen, legde ze het konijn op de prooistapel en draaide zich om. "Dan zie ik je nog wel is?" Haar grote blauwe ogen keken hoopvol, maar ze wou niet te gretig overkomen, dat zou maar raar zijn.

"Niet vergeten, we hebben het samen gevangen!" Zei Icepaw waarna ze het hol uitkroop met het konijn in haar bekje. Nightpaw schudde lachend met kopje. Eenmaal buiten deed ze teken dat hij voorop moest en hij dacht aan gisteren ochtend, toen deed ze dat ook, als was ze toen véél meer verlegen en had ze nog geen woord gezegd. Het leek wel manen geleden! Eenmaal terug in het kamp legde de witte apprentice het konijn op de prooistapel en Nightpaw wist dat ze elkaar nu geen 24 op 24 meer gingen zien en zijn hart voelde plots wat vernauwd. "Dan zie ik je nog wel is?" Zei de poes en Nightpaw knikte plots wat verdrietig omdat hun geweldige tijd erop zat. Geweldige tijd? Je sliep in een oud vossenhol wat is daar zo geweldig aan? En toch kon hij het gevoel niet van zich afschudden dat het de beste dag en nacht was van zijn leven.

Icepaw draaide zich met moeite om en stond zichzelf toe om nog één keer te kijken naar de zwarte apprentice. Ze wist nog niet wat ze ging doen, maar ze zou eerst eens kijken of de Elders nog leuke verhalen hadden, trainen zat er vandaag toch niet meer in. Met hangende oortje liep ze richting de Elders den ze snapte niet waarom ze zich zo voelde. Verward probeerde ze het gevoel van haar af te schudden, maar dat was nogal moeilijk. Zonder dat ze het zelf door had keek ze nog een keer richting de zwarte apprentice, haar ijsblauwe ogen vonden de zijne vlak voor ze de Elders den in liep.

~Icepaw is het topic uit