So this is the famous Gorge?

Hawkpaw was weer stiekem het kamp uit geslopen, de hoeveelste keer ondertussen al? Hij vond het geweldig om te kijken hoe groot het territorium van zijn sterkte clan was. Hij wou zijn grenzen opzoeken, letterlijk en figuurlijk. Vandaag had hij besloten om naar de Gorge te gaan, volgens sommige katten was het de wildste rivier die er bestond. Eerst kijken, dan geloven, zo dacht Hawkpaw wel vaker. De zon hing schuil achter een dik wolken dek en hij hoopte maar dat het niet ging regenen. Vrolijk draafde hij verder, als hij gepakt werd had hij weer enkele problemen erbij zoals toen bij het Thunderpath. Dat was nog eens een avontuur! Spannend dat wel, maar zo hoort een avontuur toch te zijn? Bijna had hij de rand van de Gorge niet gezien, het scheelde niet veel of hij was van de rand gedonderd met zijn onoplettend gedrag. Enkele steentjes vielen in de diep kolkende rivier onder hem. Als hij daar inviel was hij er geweest. Een geluid drong zijn oren binnen, vlug spitste hij zijn oortjes. Verstoppen had nu toch geen zin, want hij was al heel de tijd open en bloot aan het rond huppelen.

~Open~

Accountjes ^^:

Wagpaw waggelde met haar dikke wintervacht die aan het ruiven was. Om de 4 stappen schudde ze zich helemaal. Haar rosse vacht woelde door elkaar. Haar mentor had haar vrij gegeven. Ze wou eens een vis proberen vangen zoals die van de Riverclan. Ze hoorde het geluid al van het water dat klotste. In een stevigere pas wandelde ze naar de rivier toe. Ze keek naar het water. Ze zag haar weerspiegeling in het water, maar dat vervaagde toen er kleine steentjes erop vielen. Ze schrok en deinze naar achteren. Wagpaw keek naar boven daar zag ze iemand staan. Ze rende zo snel naar boven tot ze aan de overkant stond van de kat. 'Hallo, ik was wel bijna in die rivier gevallen he!' Wagpaw riep het naar de kat zodat hij het kon horen. Ze hoopte dat de kat het had gehoord tussen het geluid van het water.

Rustig staarde Thornpaw naar de kater aan de andere kant van het ravijn, en trok haar wenkbrauw op toen hij er bijna inviel. Dat was meer een Windclanactie dan een Riverclanactie, die stonden toch zo bekend om hun kracht en trots? Deze was meer klungelig. Nou ja, misschien had ze ooit nog wat aan hem, beter dat hij er niet ingevallen was ook. Uit het niets verscheen er een brutale Thunderclanner die naar de andere riep dat ze bijna de rivier ingevallen was. Had ze maar niet op andermans territorium moeten komen, dacht Thorn, verbaasd over dat die apprentice het lef had boos te zijn op de ander als ze op iemands anders gebied was. Haar blauwe ogen staarden nog steeds naar de overkant en ze volgde iedere beweging die er was. Dit keer zat ze niet verstopt, maar open en bloot aan haar kant, zodat iedereen haar gewoon kon zien. Ze hoefde haar leven niet verstopt te leiden.

Wagpaw keek boos naar de Riverclankat. Haar blik werd meteen op een poes gericht die aan haar kant stond. Wagpaw trippelde ernaar toe. Haar oren wiebelde een beetje. 'Hallo, wie ben jij?' zei ze op een vriendelijke manier.

~~De rivier is toch de grens tussen Thunderclan en Riverclan? ~~